غم غمناک غزه

نیم قرن زمان زیادی است، زمانی که در آن نسل ها نو می شوند، انسان ها و وقایع خاطره، غم ها کم رنگ، شادی ها فراموش و...
اما عدد سال ها در منطقه ما که عار دارم به سبک غربیان آن را خاور میانه بخوانم گویا خوابیده است. بیش از پنجاه سال است که غده سرطانی خطرناکی در بدن این منطقه نضج گرفته، غده ای که دقیقا مانند یک بافت سرطانی در صدد تکثیر است و می خواهد تمام این پیکره را از کار بیندازد، تک تک انسان هایش خواه پاسپورت سوری دارد یا مصری، لبنانی، فلسطینی، عربستانی و ایرانی را نابود سازد چرا که عقربه های زمان در منطقه هنوز بر لحظه فریاد مبارزان زیر دست شکنجه گران آموزش دیده موساد در سیاهچال های ساواک، بمباران قانا و کشتار صبرا، در بلندی های جولان و در صحرای سینا ایستاده است و چه ساده اندیش اند برخی حکام عرب که ننگ از رویشان و از اسم شان شرم می کند و منتظرند تا از پس کراوات های خوش رنگ سیاسیون صهیون و کت و شلوارهای خوش دوخت دیپلمات های آمریکایی برای خود اعتبار بخرند و غافلند که این دولت برساخته توافقات زورمندان و زرمداران تاریخ در چارچوب غزه متوقف نخواهد شد و این را شن های داغ سرزمین های اسلامی که طعم تلخ شنی تانک های یهود داغ دیده اند شهادت می دهند.
غزه امروز چون کودکی تنها و یتیم زیر شلاق داغ کینه هزار ساله اولاد بنی قریظه و خیبر می سوزد ، هولوکاست بهانه ای امروزی است، خاک غزه را به دنبال کین ستاندن از محمد (ص) و علی (ع) با بمب و موشک می کاوند و ترسو هایی که عمری موش وار از ترس گریز را فرارو داشتند امروز در توافق شوم دو سوی اقیانوس ، تا دندان مسلح شده اند تا جسارت شان را در غیبت هیبت محمدی و صفوت حیدری به زن و کودک غزه نشان دهند چرا که حتی کماندو های نام آورشان آن گاه که در برابر شیر بچه های حیدر کرار در جنوب لبنان قرار گرفتند نشان دادند در فرار چیزی از اجداد گریز پایشان کم ندارند!
امروز مسلمین عزادارند ، عزادر برادر ، خواهر،فرزند، پدر و مادر اند. غزه می سوزد و به همراهش دل هایی ما و غم غزه آن گاه غمناک تر است که لبخندهای نفرت انگیز حاکمان به ظاهر مسلمان را ، همان هایی که در محاصره غزه و بستن گذرگاه های مجاورش از اولمرت و لیونی با همت تر هستند را هم شاهدیم و مفتی هایی که خود را بیشتر در جنگ با شیعه می بینند تا با صهیونیست ها! این هاست که غم غزه را غم ناک تر می کند.
اول محرم الحرام است و بال سرخ پرنده اسلام "شهادت" امروز از خاک های هرات و مزار شریف تا کربلا و نجف و تا غزه گشوده شده ، دل ها به تعبیر پرچم دار انقلاب اسلامی و رهبری معظم از سکوت سازمان ها و دولت های مدعی و دولت های اسلامی در این جنایات ، لبالب از خون است و سال گویا ۶۱ هجری است، شاید جنگ احزاب و همراهی بنی قریظه با کفار ، یا شاید خیبر و یا جنگ شش روزه، اصلا لحظه قتل هابیل است شاید! اما هر چه هست می توان از لابه لای صفوف حمله وران به غزه چهره کریه شمر و عمر سعد ، مرحب و ابوسفیان، موشه دایان و سادات و تمام قابیلیان تاریخ را دید. در غزه تاریخ مرور می شود و هر که می خواهد به کاروان سید الشهدا برسد ، بانگ جرس آن از غزه به گوش می رسد و مگر حکم کافر حربی را نمی دانیم ؟ مگر سالیانی نخواندیم : "یا لیتنا کنا معکم فافوز فوزا عظیما " و مگر ایستادن در صفوف شهدای بدر و احد غایت هر مسلمانی نیست؟
غم غمناک غزه را چاره فقط مقاومت است در هر حال و هر لباس.

نویسنده : مرتضی طلایی

منبع : روزنامه مردم سالاری