از دعای عاقبت به‌خیری تا دعا برای ۱۰۰ ساله شدن

تعارفات اجتماعی ما گاه بسیار عجیب است. در گذشته‌های دور و نزدیک، وقتی نیاکان ما دعا و خواسته‌ای درباره عمر و زندگی دیگران روا می‌داشتند "عـاقـبـت خـیـر" را آرزو می‌کردند.
عاقبت به خیر شدن دعایی بس والا و متضمن نکات اخلاقی و توجه برانگیز بود. این دعا و تعارف، برگرفته از دعای پیامبران الهی بود که در قرآن نیز آمده است: اللهم ادخلنی مدخل صدق و اخرجنی مخرج صدق.
آنان خواستار ورود شایسته به هر امر و خروج نیکو از آن بودند. آنان به طول عمر فرد نظری نداشتند، بیشتر به محتوا و جهت آن می‌نگریستند و در ضمن این تعارف دعاگونه، می‌خواستند که خیر و نیکویی در حیات فرد تا آخرین لحظات عمر او پایدار و پابرجا و مستدام باشد.
امروزه اما، آدمیان به لطف افزایش مستمر شاخص امید به زندگی! دیگر به عمرهای سده‌ای قانع نیستند و به بیش از ۱۰۰ چشم دوخته‌اند و برای دلگرم شدن، وقتی درباره عمر دیگران از در تعارف درمی‌آیند صرفا به طول عمر و افزایش آن تاکید می‌ورزند و " هزار ساله شدن" را هدف قرار می‌دهند و نثار دیگران می‌کنند. این بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین چیزی است که ما برای هم می‌خواهیم! در حالی که واقعیت آن است که اگر طول عمر با محتوای ارزشمند همراه نباشد نوعی خواری با خود دارد و این دعا، جز نفرینی در حق طرف مقابل نخواهد بود.

http://mgt.blogfa.com

منبع : مطالب ارسال شده