برای مسئولان مطرح نیست!

حقیقتا باید بگویم که اگر مسئولان امور فرهنگی کشور بخواهند مسأله کودک و نوجوان را آن چنان که هست، مورد اهتمام قرار دهند، من خیال می کنم خیلی از آنهایی که مسؤولند، از ساعات خوابشان هم خواهند زد تا به این مسأله بپردازند. امروز قضیه تربیت کودک و نوجوان، با گذشته های دور خیلی تفاوت کرده است.ما می خواهیم از این نسلی که امروز مثل ماده خامی و مثل ذخیره ای در اختیار یکایک ماست، چه ساخته شود؟ آینده ای را که آنها خواهند ساخت و پرداخت و پیش برد، چگونه تصویر کرده ایم؟ اگر حقیقتاً به آرمانهای اسلامی و ملی و عظمت ایران و ایرانی و جبران راهی که دستهای استبداد سیاه در این صدوپنجاه سال، دویست سال اخیر ما را در آن کشانده است، فکر می کنیم؛ اگر اینها برایمان مهمّ است و به آینده به معنای حقیقی کلمه اهمیت می دهیم، پس بایستی به تربیت کودک و نوجوان خیلی بپردازیم، درباره آن خیلی فکر کنیم و اهمیت آن را خیلی بشناسیم؛ که احساس می کنم برای برخی از مسؤولان امور فرهنگی - دست اندرکاران - مسأله به این شکل مطرح نیست!
امروز کودک ما - چه برسد نوجوان - آگاهی و هوشیاری ای دارد که داده تردیدناپذیر جو و فضای انقلاب است. در گذشته این آگاهی ها، این آزادی ها و این روح استفهام و این میل به دانستن، نبود. دسترسی هایی هم وجود دارد که در واقع دسترسی کودک ما، یک منبع فرهنگی نیست؛ بلکه با دید درست، دسترسی مراکز هدایت کننده فرهنگ در سرتاسر دنیا برای القای مقاصد استعماری به کودک ماست. قضیه از این طرف مطرح است. وقتی که ما از یک متاع فرهنگی فاسد که از طرف دشمن کشور، دشمن مردم، یا لااقل یک بیگانه بی علاقه - از این که دیگر کمتر نیست - حرف می زنیم، بعضی خیال می کنند که ما از دسترسی های فرزندان خودمان ناراحت و نگران هستیم یا شکایتی داریم. می گویند: «آقا! جوانند، بگذارید بفهمند!» کانه ما می خواهیم جوانمان نفهمد! ما از دسترسی بیگانه به ذهن فرزند خودمان نگرانیم. قضیه از آن طرف، قابل مطالعه و بررسی است....
بچه شما در آغوش شما، در مدرسه شما، در کتابخانه کانون و جلو روی شماست و شما برای او فکرهایی، آینده ای و امیدواری ای دارید. ناگهان مشاهده می کنید دسترسی یک نفر که حداقل بیگانه است به این بچه، از راه همین کالاهای فرهنگی متداول و رسانه های گوناگون خبری و فرهنگی، بیشتر از شماست! این، جای نگرانی است و امروز این وجود دارد؛ چه من و شما بخواهیم، چه نخواهیم!
رهبر انقلاب ۲۳ اردیبهشت ۱۳۷۷
▪ بعد التحریر:
۱) به نظر شما نگرانی های عمیق رهبر عزیزمان بعد از ۱۰ سال به امید و اطمینان تبدیل شده است؟ کتب درسی، سایت های اینترنتی، صدا و سیما، کانون های فکری و فرهنگی ، الگوسازی های ملی و...
حتما که رفع نگرانی شده است!!
۲) خوش به حال این فرزندان شهدا که نفس به نفس رئیس جمهورشان لحضاتی را برای همیشه خود ماندگار کردند...این کودکان حالا بیست و چند سال بزرگ تر شده اند و کودکی شان مطمئنا با دیدن این عکس ها از دست که نرفته، بدجوری هم به دست آمده...خوش به حالشان.

منبع : روزنامه کیهان