«هیچ» ، حاصل این همه کار فرهنگی بیهوده

۱) بتازگی جلسه ای تحت عنوان «بررسی مسائل فرهنگی در حوزه فوتبال»، با حضور مسؤولان عالیرتبه فدراسیون و نمایندگان فرهنگی باشگاه ها و هیأتهای فوتبال برگزار شد.
این جلسه که در راستای موج اقدامهای فرهنگی اخیر متولیان فوتبال در کشورمان برگزار می شد، نتایج جالبی داشت. غیر از سخنرانی عده ای از حاضران که شامل تأکید ویژه و تا حدودی تصنعی روی مسائل فرهنگی این رشته ورزشی می شد، قرار شد بودجه کمیته های فرهنگی باشگاه ها و هیأتهای استانی به طور جداگانه از سوی فدراسیون پرداخت شود تا دخل و تصرفی در سهم فرهنگ از فوتبال صورت نگیرد!
۲) مدتهاست در فدراسیون فوتبال، بحث مسائل فرهنگی گل کرده است. شاید مهمترین نمود این گرایش، تدوین منشور پرحرف و حدیث اخلاقی باشد. زعمای فوتبال ایرانی، به طور جدی عزم خود را برای اصلاح معضلات اجتماعی مستطیل سبز جزم کرده اند و می کوشند وانمود کنند هیچ خبط اخلاقی مهمی از چشمان تیزبین آنها پنهان نمی ماند. اما آیا واقعیت همین است؟
۳) احساس ناخوشایندی داریم که مدام در مورد ظاهری بودن این موج، به ما نهیب می زند. شاید گیر دادن منشور به ریش و سبیل بازیکنان بود که این احساس بد را در ما به وجود آورد، اما بتدریج قرینه های معنایی دیگری به وجود آمد که ظن موجود را تقویت می کرد؛ تو گویی آنچه بیش از همه اهمیت دارد، «ظاهر» کار است!
۴) بتازگی شریفی، رئیس جدید کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، طی یک گفتگوی جالب به بازیکنان هشدار داده بود چنانچه مصاحبه های جنجالی منتشر شده از آنها در رسانه ها، «تکذیب» نشود، سر و کارشان با قوه قهریه این نهاد خواهد بود. چنانچه ملاحظه می کنید، اینجا نفس انتشار گفتگوهای آنچنانی، جرم یا بزه تلقی نمی شود و کسی برای جلوگیری از آن برنامه ندارد، بلکه مهم آن است که این مصاحبه ها بی درنگ تکذیب شوند!به واقع می توان ادعا کرد چنین راهکاری در هیچ کجای دنیا نظیر ندارد در کمال تأسف باید گفت چنین رویکردی در عمل، غیر از ترویج دروغگویی، هیچ حاصلی در بر ندارد. نمونه عملی این اتفاق، اکنون برای میثم منیعی رخ داده است. بازیکن خطا کاری که از سوی فدراسیون فوتبال برای تکذیب مصاحبه هایش تحت فشار قرار گرفته است. چگونه می توان بازیکنان را به وفادار نماندن پیرامون حرفهایشان وادار کرد، آنگاه ادعای اخلاق مداری داشت؟!
۵) «فرهنگ» پدیده پیچیده ای است که نمی توان آن را به این راحتی ها در ترازوی نقد گذاشت. فدراسیون فوتبال اگر واقعاً قصد مبارزه با مسائل غیرفرهنگی را دارد، باید متر و خط کش خود را کنار بگذارد و با فارغ شدن از اندازه ریش و سبیل ستاره ها، به صورت بنیادین دیدگاه های خود را در این زمینه دستخوش تحول کند. ده ها بازی بدون تماشاگر در این کشور برگزار شد، اما فضای ورزشگاه ها ذره ای تغییر نکرد، این منشور بلند بالا تدوین، تصویب و اجرا شد، اما همچنان خبر شیرین کاری فوتبالیستها به گوش می رسد (آخرین نمونه در ذوب آهن رخ داد که به همین هفته جاری مربوط می شود)، بودجه های قابل توجه فرهنگی در نظر گرفته می شود، اما هنوز از نتایج مثبت این هزینه کردها خبری نیست، بنابراین حتماً یک جای کار می لنگد.
۶) نفس اهتمام به امور فرهنگی در فدراسیون را ستایش می کنیم، اما تصور نمی کنیم رویه پیش رو، شیوه مناسبی برای این کار باشد. مادام که «بهبود ظواهر» نقش اول را در این مقوله ایفا می کند، نباید انتظار معجزه داشت.

رسول بهروش

منبع : روزنامه قدس