عرصه اقتصاد و آن‌چه زنان باید بدان بیندیشند

● یک پیشنهاد: زوج‌هائی که زندگی مشترک را با تفاهم آغاز می‌کنند می‌توانند شرکای خوبی در کسب و کار باشند، در این مشارکت انرژی صرف توسعه کسب و کار مشترک می‌شود. با استناد به آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران در سرشماری سال ۸۵: ”نرخ بیکاری در کل ۱۳ درصد است و در جامعه زنان ۲۳ درصد و در جامعه مردان ۱۱ درصد اعلام شده است.“
با استناد آمارهای معتبر نرخ اشتغال در بخش صنعت ۳۲ درصد، در بخش خدمات ۵۰ درصد و در بخش کشاورزی ۱۸ درصد است که مردان در بخش صنعت ۳۳ درصد، در خدمات ۴۸ درصد و در کشاورزی ۱۹ درصد سهم اشتغال را دارا هستند. نرخ اشتغال زنان در بخش خدمات بیشتر از سایر بخش‌های اقتصادی است. زنان در بخش خدمات ۶۱ درصد، در بخش صنعت ۲۵ درصد و در بخش کشاورزی ۱۴ درصد اشتغال را صاحب هستند. این در حالیست که ۵۰ درصد دختران فارغ‌التحصیل دانشگاه‌ها بیکار هستند. در چند سال اخیر نرخ حضور دختران در دانشگاه بیش از ۶۲ درصد است، این اتفاق یک خیزش تلقی می‌شود ولی واقعیت این است که منابع مالی صرف نیمی از جامعه می‌شود که ۵۰ درصد آنان بعد از فارغ‌التحصیلی بیکار می‌شوند. بنابراین زنان باید به سطحی قابل قبولی از مشارکت اجتماعی برسند.
دستیابی به مشارکت اجتماعی صرفاً با درس خواندن میسر نیست: ”در چین یک نفر کار می‌کند و دو نفر می‌خورند اما در جامعه ما یک نفر کار می‌کند و چهار نفر می‌خورند، این نشان می‌دهد که وقتی نرخ اشتغال زنان به ۱۲ درصد نرسیده است، پس بیشتر آنان عناصر مصرف‌کننده جامعه هستند، وقتی جامعه مدرن‌تر می‌شود عناصر مصرف‌کننده، مصرف‌کننده‌تر می‌شوند چون در سبد خانواده، محصولات بیشتری یافت می‌شود.“
متوسط نرخ کارآفرینی در دنیا ۷۲/۷ درصد جمعیت زنان است که آمار قابل تأملی است. تعداد کارکنان زن در کسب و کارهای زنان در آمریکا بیش از کارکنان ۵۰۰ شرکت برتر آمریکاست و از نظر درآمد و تعداد کارکنان زن شاهد رشد هستیم. نکته‌ای که باید بر آن تأکید کرد این است که در شرکت‌هائی که مالکیت آن با زنان است ۵۲ درصد کارکنان را زنان و ۴۸ درصد را مردان تشکیل می‌دهند اما در شرکت‌های مردان ۳۸ درصد زن و ۶۲ درصد کارمند مرد حضور دارند.

منبع : ماهنامه اقتصاد خانواده