نگارش، تهیه و تنظیم، ارسال و دریافت و حتی خواندن نامه های الکترونیکی در مجموع، یک کار حرفه ای است!

در عصر انسانهای ماقبل تاریخی زندگی می كنیم كه با استفاده از فن آوری های نوین، با پیام های بی سر و ته، مزاحمتهای تلفنی, با ارسال ویروس های اینترنتی از طریق پست الكترونیكی، - حتی با بی تفاوتی هایشان - به جان همدیگر افتاده اند. اما اگر امروز پیشرفتهای تكنولوژیكی حرف اول را می زنند، همین امروز یا در روزهای آینده، استفاده یا كار برد صحیح، سریع، به موقع و حرفه ای ابزارها و فن آوری هایی كه در احتیارمان قرار گرفته است مسلماً حرف اول را خواهد زد.
در عصری زندگی میكنیم كه نامهای مختلفی به آن داده اند، در اینجا می خواهم نام دیگری به این عصر بدهم: عصر سرعت و كار حرفه ای! یعنی اگر توانستی سریع و حرفهای كار كنی، می توانی بمانی و رقابت كنی، در غیر اینصورت، فراموش كن! جا ماندهای!
آری، در روزگاری زندگی می كنیم كه دانش و تجربه، نقش یك جفت پا را برای (روح و جان) آدمی ایفا می كنند. انسان بدون آنها راهی نه به پیش دارد نه به پس. بدون اطلاعات، تفكر متوقف می شود. بدون آگاهی، آدمی اگر در یك دست كتابی به دست داشته باشد و دستی هم به قلم، شاید در راه آزادی و آزادگی - با حرف های مفت و صد من یك غاز - بتواند خود را روی زمین این جا و آنجا بكشد، اما آنقدرها دور نخواهد رفت. بدون آن یك جفت پا، بدون دانش و تجربه، بدون مهارت، بی شك، گامی نمیتواند بردارد و سرعتی هم نخواهد گرفت و نخواهد داشت. همانجا كه بوده است، خواهد ماند و آنجاست كه اگر گوشی برای شنیدن، چشمی برای دیدن برایش باقی مانده باشد، صدای فریاد بسیاری را خواهد شنید، بسیاری را چون خود خواهد یافت: در گل مانده و مایوس! افسرده و پریشان، با هزار ناله و درد و ناراحتی. آنگاه از روی ناچاری، از جهت بسیاری از امراض روحی و روانی، كوته فكری و تنگ نظری، از بی كاری و بدبختی و درماندگی، به جان این و آن می افتد و دیگران را، وقت و سرمایه و فكر و احساسات دیگران را به بازی می گیرد. دیگران را - كه با گامهایی حداقل به دید خودشان، محكم و استوار رو به جلو گام برمیدارند - به جان یكدیگر می اندازد یا به تمسخر، تحقیر و تحمیق می پردازد و با این شیوه، سرش را - با هزار بدبختی - بالا میگیرد كه بگوید ما هم هستیم! آری این جور آدمها زبان علف های هرز را بخوبی می دانند اما در كالبد بی قلب و روح شان، جز آن زبان بی مایه و بی وجود عضو دیگری نیست تا كه تفكرات پوچ و احمقانه شان را بگسترانند. این جور موجودات دیگر انسان نیستند، گرچه از همه جور امكانات و تظاهرات انسانی و غیر انسانی. از انواع و اقسام فن آوری های نوین و امروزی برخوردارند. در گوشه اتاقشان, كامپیوتری دارند، به اینترنت هم متصل اند، تلویزیون ماهوارهای هم دارند و تلفن همراهی، اما گویی كه با آنها قرار است فقط خودشان و اطرافیانشان را سرگرم كتند: «الو ... ا لو ... كن!» - گویی دیگر بر پیكر آنها، چشم و گوشی نمانده است. فارغ اند از اینكه درآن گوشه دنیا چطور دارند جنگلهای آمازون را نابود میكنند، این گوشه دنیا چه دارند بر سر فلسطینی ها می آورند, اینجا در چچن، آنجا در چین چه خبر است؟ آنجا در هلند چرا ترور؟ اینجا در هند - هند كه دم از دموكراسی می زند!- چرا «نجس»ها و چرا تبعیض نژادی!؟
بدون دانش و تجربه، جایی برای تفكر و تعقل، تعلیم و تعلم, تدبیر و تدبر نمیماند. آری ... در عصری زندگی می كنیم كه بدون شك كامپیوتر، شبكه های پر سرعت محلی و منطقه ای، بی سیم یا ماهواره ای، اینترنت. تلفن های همراه سلولی و ماهواره ای و مخابرات دوربرد و پهنای باند گسترده و ... حرف اول را می زنند. اما همین امروز - همانطور كه در مقاله ای دیگر به زبان انگلیسی نوشته ام «Prehistoric Man Lived Before Web Was Invented» - در عصر انسان های ماقبل تاریخی زندگی می كنیم كه با فن آوریهای نوین، با پیام های بی سر و ته، مزاحمتهای تلفنی, با ارسال ویروس های اینترنتی از طریق پست الكترونیكی، - حتی با بی تفاوتی هایشان - به جان همدیگر افتاده اند. اما اگر امروز پیشرفت های تكنولوژیكی حرف اول را می زنند، همین امروز یا در روزهای آینده، استفاده یا كار برد صحیح، سریع، به موقع و حرفه ای ابزارها و فنآوری هایی كه در احتیارمان قرار گرفته است مسلماً حرف اول را خواهد زد.
در آینده، جایی برای آن تكه گوشت های بی خرد، بی دانش و بی تفكر نیست.- انسان ماقبل تاریخ امروزی از صحنه تاریخ پاك می شود. باید خودمان را برای همین امروز یا برای آن روز و روزگاران آینده آماده و تجهیز كنیم، برای ورود به عصر سرعت و انجام و اجرای كار حرفه ای، برای روزگار هوشیاری حرفه ای. در عصر حاضر, ارتباطات تلفنی، رادیویی، تلویزیونی، ویدیویی، چشم های الكترونیكی. ماهواره ای را تجربه كرده ایم, به مجموعه ای از دانش و فن آوری دست یافته ایم، در یك دست كتابی و در دست دیگر یك قلم، آیا وقت آن نرسیده است كه به تفكر بنشینیم؟ اگر كمی دقیق شویم، در كنار سایر خدمات و فن آوریهایی كه اینترنت در اختیارمان قرار داده است، پست الكترونیكی به سرعت به ابزار و گونه ای از ارتباطات سریع و وسیع، خصوصاً در محیطهای كاری مبدل شده است. اما به جهت عمومیت یافتن آن، سهولت در برخورداری، یادگیری و اسنفاده از آن، قاطعانه، با توجه به بررسی هایی كه شخصاً انجام داده ام، می توانم بگویم كه معمولاً در خصوص استفاده و به كار گیری آن به صورت ابزاری سریع و حرفه ای، از سوی كاربران تفكر و تعمق كمتری بعمل آمده است. به همین لحاظ شاید بیشتر گفتن و نوشتن از این ابزار سریع و حرفه ای و پرداختن به آن یك نیاز مبرم باشد. شخصاً این نیاز را احساس می كنم, چرا كه عمیقاً معتقدم, این كار, یعنی همین نگارش، تهیه و تنظیم، ارسال و دریافت و حتی خواندن نامه های الكترونیكی یك كار حرفه ای است و مثل هر كار حرفه ای دیگر نیاز به یادگیری، تمرین، كسب مهارت و تجربه و مطالعه دائم و سرعت در كاربرد دارد.
برخورداری از دانش و آگاهی درباره كامپیوتر و نرم افزارها و برنامه های كاربردی آن دیگر یك ضرورت است. باید با كامپیوتر كار كرد و از چم و خمهای آن آگاه شد. باید نرم افزارها را شناخت و از امكانات و تسهیلاتی كه در اختیارمان قرار میدهند دانست و در بكارگیری آنها از مهارت و سرعت لازم برخوردار شد. باید پیش از هر گونه اقدام, به جمع آوری اطلاعات پرداخت، اندیشید و برنامه ریزی كرد، اینها از اصول اولیه و مهم در برخورداری از یك اجرای حرفه ای و سریع است. نگارش پیام های الكترونیكی یك كار حرفه ای است، حتی اگر پست الكترونیكی صرفاً برای امور روزمره و خصوصی (نگارش نامه های شخصی) بكار رود و البته در موقعیت های كاری كه عدم توجه به این مهم و اصول حرفه ای آن میتواند اثرات جبران ناپذیری بر روی زندگی شخصی و كاری و حرفه ای كاربران پست الكترونیكی بگذارد. اگر نگارش متن شما بد، نارسا، غلط و كم یا اضافه باشد. براحتی میتواند مسیری از مسیرهای زندگی شما را تغییر دهد و یا مشتری، همكار یا رئیس تان را از واكنش یا عملكرد شما مایوس سازد. برای بالا بردن میزان اثر بر روی مخاطب, بایستی نگارش نامه های الكترونیكی را كاری حرفه ای دانست و مثل یك كار حرفه ای با آن برخورد نمود. باید آموزش ببینید و تمرین كنید. باید بدانید كدام نامه را باید بخوانید، كدام نامه را باید بی پاسخ بگذارید، كدام را امروز جواب دهید و كدام را فردا یا هفته یا ماه آینده، باید بدانید كدام نامه را می توانید ارجاع دهید, كدام نامه را نمی توانید یا نباید. باید خودتان، مخاطبتان و ابزارتان را بشناسید. باید زمان، مكان، زبان و فرهنگ ها را بشناسید و در غیر اینصورت، با مشكلات متعددی روبرو خواهید شد و آنوقت خودتان هم متوجه نمیشوید كه كجا راه را به خطا رفته اید. «پست الكترونیك حرفه ای» نام كتاب الكترونیكی است كه اخیراً نگارش آن را به پایان رسانده ام و امیدوارم كه بتوانم آن را نیز بزودی بر روی اینترنت قرار دهم و همچنین نسخه ای چاپی از آن را منتشر سازم. در این مبحث، جزئیات بسیاری است كه متوجه شده ام بسیاری از كاربران درباره آنها نمی دانند و قواعد و قوانین آن را رعایت نمی كنند و همین امر موجب آن شده است كه دردسر های بسیاری را برای سایرین بوجود آورد. شاید پیش خود می پرسید پست الكترونیك حرفه ای یا حرفه ای با پست الكترونیك EMail Professionalism چیست؟ در پاسخ اشاره ای دیگر دارم به عنوان این مقاله - كه برای اولین بار در تاریخ ۱۲ می سال ۲۰۰۲ در یكی از خبرنامه های الكترونیكی WEBFAQT.COM درباره آن نوشتم - «نگارش، تهیه و تنظیم، ارسال و دریافت و حتی خواندن نامه های الكترونیكی در مجموع، یك كار حرفه ای است!» كتاب الكترونیكی من با همین عنوان به شرح جزئیات می پردازد و قصد دارد خواننده و یا شركت كننده در سمینارهای اختصاصی آن را با این كار حرفه ای آشنا سازد.