کاروان عاشقان

چون که در محشر ببیند نور حق چشمان ما
نام او از دل برآید، نی بن دندان ما
بسته عشقش ندارد کار با سود و زیان
جنت و آتش یکی و هر دوشان از آن ما
آتش عشقش چوآید را ه گیرد در سرا
در سجود و در قیامش دم به دم ارکان ما
عشق را هجر نگارین این چنین افزون کند
درد هجری می کشیم و زخم ما درمان ما
کهنه بازار جهان سودی ندارد ای دریغ
در قفس گشتیم و قفل این قفس شد جان ما
در ازل با عشق جانان عهد و پیمان بسته ایم
هو زد اینک جسم و تن در عهد و در پیمان ما
کاروان عاشقان درسیر دنیا بی کسند
عشق را کن ساربان تا حق شود رهبان ما
بهر عشقت سوخت عقلم کاینچنین مجنون شدم
ما چنین مست توئیم و عالی حیران ما
این دل سودازده سوزد ولیکن سرخوش است
در گواهش جسم زرد و این لب خندان ما

نویسنده : محمد محبعلی

منبع : روزنامه مردم‌سالاری