الـمـپـیـک و جـلـوه‌هــای پــرواز

سابقه بازی‌های المپیک اگرچه به قبل از میلاد مسیح در یونان بازمی‌گردد، ولی دوره جدید آن از اوایل قرن بیستم شروع شد و نکته قابل توجه در آن اینست که علاوه بر تقویت روحیه ورزشکاری و رقابت بین کشورها، به تقویت روحیه بشر دوستی و صلح نیز نظر دارد. جالب اینکه تعداد کشورهای شرکت‌کننده در این بازی‌ها از تعداد کشورهای ثبت افتتاحیه بازی‌های امسال بالاخره پس از چالش‌های فراوان مانند زلزله پر تلفات ایالت سی چوان، جنجال سیاسی بر سر تبت، تهدیدات امنیتی فراوان و مشکل آلودگی هوای پکن که حل هم نشد، سر رسید و با حضور ده‌ها هزار نفر و نمایندگان ملل مختلف جهان بسیار با شکوه و دیدنی انجام گرفت.
آنچه بیش از همه توجهم را در این مراسم جلب کرد تاکید بر فرهنگ شرقی و چینی بود. معرفی اقوام مختلف و لباس‌های مردم چین، جلوه‌های لطیف معنوی در حرکت پروازگونه دست بانوان سفید پوش در بخشی از مراسم که همزمان با آن تصویر پرندگان در صفحه تلویزیون عظیم استادیوم پخش می‌شد و عکس‌العمل حاضرین که دست‌هایشان را به علامت پروازی زیبا حرکت می‌دادند، دیدنی بود. جلوه‌هایی که هم نمایانگر توجه المپیک به محیط زیست و حیات وحش وهم به صلح بود و نیز جلوه‌ای از یک پرواز معنوی به نظر می‌رسید.
نماد پرواز معنوی را در بخش دیگری از برنامه نیز دیدیم و آن دویدن مشعل دار المپیک بر آسمانی نقاشی شده بود که تاریخ المپیک را پشت سر داشت. جلوه‌ای که می‌تواند نشانگر گذر زمان، حرکت در آسمان و ماراتن انسانیت و معنویت باشد.
راستی با دیدن این مراسم یاد سفری در سال ۲۰۰۴ به چین افتادم که در واقع بازدیدی رسمی‌ بود و طی آن مسوولین چینی توضیح می‌دادند که یکی از برنامه‌های جدی وزارت محیط زیست، کاهش آلودگی هوای پکن تا سطح استانداردهای جهانی است. آنها می‌گفتند بخشی از این معضل به طوفان‌های شن سالانه برمی‌گردد و بخشی نیز به استفاده از سوخت‌های سنگین توسط صنایع دراطراف پکن.
به این فکر کردم که اگر ما بخواهیم چنین بازی‌هایی را روزی روزگاری در تهران برگزار کنیم با مشکلات مشابهی مواجه خواهیم شد...

منبع : خبرگزاری ایسنا