بازی های آسیایی چگونه شکل گرفت

برگزاری بازی های آسیایی درست پس از خاتمه جنگ دوم جهانی بود كه به اندیشه متفكران آسیایی خطور كرد. دو سال بعد از جنگ جهانی در كنفرانس ارتباطات ورزشی كه در دهلی نو تشكیل شد، دكتر سوندهی، نماینده هندوستان پیشنهادی مبنی بر تشكیل فدراسیون بازی های آسیایی به اعضای كنفرانس داد. پشتیبانی «جواهر لعل نهرو» نخست وزیر فقید هندوستان هم بیشترین تاثیر را در ذهن شركت كنندگان گذاشت و با پیشنهاد او نام بازی های آسیایی مورد تصویب حاضران قرار گرفت. در هشتم ماه اوت سال ۱۹۴۸ نمایندگان كشورهای كره جنوبی، چین، فیلیپین و هندوستان مقررات بازی های آسیایی را به رشته تحریر درآوردند. در جلسات بعدی كه در فوریه سال ۱۹۴۹ برپا شد، نمایندگان كمیته ملی المپیك كشورهای برمه سابق میانمار فعلی، فیلیپین و هندوستان با اختیارات كامل و كافی حضور پیدا كردند و كشورهای تایلند، نپال، پاكستان، سیلان (سری لانكا)، افغانستان و اندونزی نیز به عنوان ناظر خود را به دهلی نو رساندند.
نكته جالب توجه، حضور نداشتن نمایندگان سایر كشورهای آسیایی از جمله ایران بود كه غیبت این دسته از كشورها ناشی از بی تفاوتی و یا كم اطلاعی آنان از این رویداد بزرگ بود!
بعد از مذاكرات مفصل و بررسی مقررات پیشنهادی قرار شد این بازی ها هر چهار سال یك بار به میزبانی یك پایتخت كشور آسیایی انجام شود كه قرعه نخستین میزبانی به نام شهر «دهلی نو» افتاد؛ بازی هایی كه هر چهار سال یك بار در سال های زوج و بین دو دوره بازی های المپیك انجام می شود.
نخستین دوره بازی های آسیایی درست در فاصله دو المپیك ۱۹۴۸ لندن و ۱۹۵۲ هلسینكی برگزار نشد، اما مقرر شد بازی های دوره بعد درست در فاصله دو المپیك ۱۹۵۲ و ۱۹۵۶ ملبورن انجام شود كه چنین شد و مانیل در سال ۱۹۵۴ میزبان دوم بازی های آسیایی بود.
از نخستین دوره بازی های آسیایی جمعاً ۱۱ كشور استقبال كردند كه از غرب آسیا تنها ایران و افغانستان حضور داشتند. جالب آنكه پاكستانی ها به عنوان یكی از پنج كشور امضاكننده اساسنامه بازی ها به علل نامعلوم كاروان ورزشی خود را به دهلی نفرستاد. شهر دوحه پس از تهران دومین پایتخت یك كشور غرب آسیاست كه میزبانی این بازی ها را بر عهده گرفته است. در میان پایتخت های كشورهای آسیایی بانكوك با چهار بار میزبانی در سال های ،۱۹۶۶ ،۱۹۷۰ ۱۹۷۸ و ۱۹۹۸ركورددار است.

منبع : همشهری