می‌خواهیم تا ۵ سال دیگر قطب اول قطعه سازی بشویم

برای گرفتن وام به یکی از بخش های وزارت صنایع رفتیم. گفتند ۳۰ میلیون وام می دهند. آن قدر ما را دست به سر کردند تا پشیمان شدیم. یک نفر آنجا نشسته بود - نمی دانم تحصیلاتش چه بود- درباره همه چیز نظر می داد. سعی داشت ما را قانع کند که این طرح اشتباه است و به نتیجه نمی رسد. ما هم بی خیال این حمایت شدیم...در خارج نمونه این دستگاه وجود ندارد. دو دستگاه در کنار هم، کار این دستگاه را انجام می دهند. یک دستگاه اسکنر سه بعدی و یک دستگاه CNC فرزی. اگر بخواهیم دستگاه آلمانی مشابه را بخریم بالای یک میلیارد تومان هزینه می برد. تایوانی آن هم ۵۰۰ میلیون تومان است. دستگاه ما اما ۱۲ میلیون تومان هزینه داشت...
کلی احساس غرور می کنی وقتی یکی یکی می روند بالا و ازشان تقدیر می شود. وقتی دسته جمعی روی سن می روند و عکس می گیرند که دیگر حسابی جو گیر می شوی. هر چه باشد، به قول آقای نخبه، همه ما بچه های ایرانیم...
با هیجان صحبت می کند. در حین مصاحبه وقتی از کاستی ها می گوید یکدفعه آمپرش بالا می رود و کلی احساسات به خرج می‌دهد که چرا و چگونه و مگر ما چی کم داریم و... پر از شور و نشاط است و لبریز از ایده‌ةای ناب... افکار بزرگی در سر دارد و حرفش فقط یک چیز است؛ "اگر بخواهیم، می توانیم در صنعت قدرتمند شویم و حرفی برای گفتن داشته باشیم. می گوید چین را نه انرژی هسته‌ای‌اش توانمند کرد، نه فوتبالش. قطعه سازی‌اش است که او را ابرقدرت کرده." حسین زیبا دل متولد سال ۶۲ است. دانشجوی کامپیوتر دانشگاه آزاد. دو سال پیش همراه رفیقش محمد کفشدوزی که متولد ۶۶ است، شروع به کار کردند و امسال در ۲۵ آذر با ساخت" اسکنر سه بعدی و فرز سه محور" برگزیده نهمین جشنواره جوان خوارزمی شدند. گفتگوی ما را با این نخبه دوست‌داشتنی از دست ندهید!
▪ در مورد طرحتان توضح دهید.
ـ شیوه عملکرد دستگاه به این شکل است؛ قطعه مورد نظر را اسکن می‌کنیم و یک مدل سه بعدی از آن استخراج می کنیم. همچنین می توان قطعه اسکن شده را فرضا با گذاشتن یک تکه چوب پولیت، زیر دستگاه تراشید. یعنی مهندسی معکوس. چیزی که به علت زمانبر بودن طراحی قطعه، در صنعت خیلی به آن نیاز داریم. اگر در جایی ما نیاز داشته باشیم طی یک هفته قالب یک قطعه را بسازیم، این کار تنها از طریق مهندسی معکوس امکان پذیر است، با طراحی نمی شود طی یک هفته این کار را انجام داد...
▪ دستگاه شما چه سودی برای صنعت دارد؟
ـ قطعه و قالب سازی، مهم‌ترین بستر صنعت یک کشور است. قطعه سازی فقط به ساخت قطعات خودرو ختم نمی شود. قطعه سازی هواپیما، کشتی، موشک، گوشی موبایل و ...صنعت ایران ضعیف است هر چند در خاور میانه اول هستیم اما تازه چند سال است که مونتاژ خودرو را شروع کردیم. ما گوشی موبایل را تولید نمی کنیم! نه اینکه نمی توانیم، به این بخش بها داده نشده است. به طراحی و نیروی متخصص بها داده نشده است. شرکت های قطعه سازی ما ثروتمند هستند و ماشین آلات به روز دنیا را دارند ولی چرا سال ۷۲ که پژو را از فرانسه آوردند نهایت تغییری که توانستند بدهند این بود که با دو تا شیار روی کاپوت، پژو را پرشیا کردند!! عیب کار اینجاست که ماشین را بدون اپراتورش وارد می کنند. صرف اینکه ماشین وارد شد، کار تمام نمی شود. باید ابزارش هم وارد شود. با اینحال مهم تر از دستگاه، تولید علم آن است. اگر می خواهیم پیشرفت کنیم این علم باید در کشور بومی شود.
▪ الان وضعیت قطعه سازی در ایران چگونه است؟
ـ خیلی مانده تا ما در قطعه سازی جهانی شویم. البته تجهیزات کم نداریم. شرکتهایی مثل ایران خودرو، سایپا و... تجهیزات و ماشین آلات دارند اما نیروی متخصص ندارند. کارخانه هایی مثل تویوتا در سال بالغ بر ۷-۶ مدل خودرو تولید می کند یا شرکت مرسدس بنز آلمان در سال بالغ بر ۱۰ مدل خودرو تولید می کند اما در کشور ما کارخانه ای مثل سایپا طی ۱۵ - ۱۰ سال، پراید را به همان شکل قبلی تولید می کند!
▪ آینده اقتصادی طرح چطور است؟
ـ چین را قطعه سازی‌ش ابر قدرت دنیا کرد. چین در کوتاه ترین زمان یک قالب را طراحی کرده و می سازد. اگر این صنعت در کشور بومی شود، اول از همه جلوی واردات گرفته می شود. ما در سال بیشتر از چند میلیارد دلار گوشی موبایل وارد می کنیم. چرا خودمان نمی‌سازیم؟! نهایتا گفته اند چند سال دیگر گوشی را مونتاژ می کنند!
▪ نمونه خارجی این دستگاه قبلا ساخته شده است؟
ـ در خارج نمونه این دستگاه وجود ندارد. دو دستگاه در کنار هم، کار این دستگاه را انجام می دهند. یک دستگاه اسکنر سه بعدی و یک دستگاه CNT فرزی. اگر بخواهیم دستگاه آلمانی مشابه را بخریم بالای یک میلیارد تومان هزینه می برد. تایوانی آن هم ۵۰۰ میلیون تومان است.
▪ دستگاه شما چقدر هزینه ساخت می برد؟
ـ نهایتا صد میلیون. به جرات می توانم بگویم کیفیتش صد در صد از نوع تایوانی‌اش بهتر است. اما نکته مهم تر این است که علم‌اش در ایران تولید می شود. قالب، مادر قطعات است. قالب های ما می رود چین، در تایوان ساخته می شود و بر می گردد.
▪ تمام مراحل انجام کار با خودتان بود؟
ـ دستگاه را از صفر ساختیم. حتی کنترلرش را هم خودمان ساختیم. در صورتی که ماشین سازی تبریز کنترلرش را از زیمنس یا فانوک ژاپن وارد می کند.
▪ چه شد ایده ساخت این دستگاه به ذهنتان رسید؟
ـ به خاطر پدر دوستم در کارگاه های تراشکاری و پرس‌کاری زیاد رفت و آمد داشتیم. جدل های بین قطعه سازان و مشتری را می دیدیم. ساخت یک قطعه کوچک شش ماه طول می کشید. وقتی تحقیق کردیم متوجه شدیم قطعه سازی در دنیا حرف اول را می زند، تولید قطعه به صورتCAD/CAM (قطعه و قالب).
▪ هزینه طرح از کجا تامین شد؟
ـ این طرح ۱۲ میلیون تومان هزینه برد. طرح را ۱۶ شهریور۸۴ شروع کردیم. دو سال طول کشید که این مدت بیشتر صرف تحقیقات و نقشه کشی ها شد. آمارش از دستم رفته که چند تا کارخانه و نمایشگاه رفتیم. اما هزینه ای که گفتم طی شش ماه صرف شد. پرداخت چنین هزینه ای برای ما سنگین بود، پدر من کارمند و پدر محمد شغلش آزاد است. وضع مالی خوبی داریم اما به قول معروف مایه دار نیستیم. من حتی یک مدت مجبور شدم برای تامین هزینه‌ها کار کنم!
▪ از جایی تقاضای حمایت کردید؟
ـ برای گرفتن وام به یکی از بخش های وزارت صنایع رفتیم. گفتند ۳۰ میلیون وام می دهند. آن قدر ما را دست به سر کردند تا پشیمان شدیم. یک نفر آنجا نشسته بود - نمی دانم تحصیلاتش چه بود- درباره همه چیز نظر می داد. سعی داشت ما را قانع کند که این طرح اشتباه است و به نتیجه نمی رسد. ما هم بی خیال این حمایت شدیم. در امریکا و در سال ۲۰۰۵ "هواپیمای s ۲۲ labtor" ساخته شد به قیمت ۳۳۹ میلیون دلار است. من حساب کردم اگر کل هواپیما را از طلای ۲۴ عیار هم بسازیم این قیمت نمی شود ام این هواپیما دارد ارزش افزوده اش را می خورد. این بهایی است که بخش تحقیق به دست می‌اورد... خب البته ماهم تقاضای بودجه کردیم اما...
▪ برای آینده چه برنامه ای دارید؟
ـ نیت داریم انشاءالله تا ۵ سال آینده قطب اول قطعه سازی و قالب سازی ایران شویم. دوست داریم مجموعه ای راه بیاندازیم که اشتغال زایی بالای هزار نفر داشته باشد. مهم تر از آن آموزش دهیم. زکات علم نشر آن است. می خواهیم نیروی متخصص تربیت کنم. تنها چیزی که می خواهیم یک وام است تا بتوانیم زود تر کار را انجام دهم.
▪ با این مقام خوارزمی هم که ادامه تحصیلتان حل شد؟
ـ همین دانشگاه آزاد ادامه تحصیل می دهم. دوست ندارم از این دانشگاه به آن دانشگاه بروم و با برخوردهای بد مواجه شوم. با بعضی از دوستانم که اینگونه به داشنگاه رفته اند خیلی بد برخورد کردند.
▪ اختراع علاقه تان است یا شغلتان؟
ـ من علاقه فراوانی به تولید دارم. اگر بگویند با دلالی ماهی ۲۰ میلیون و با تولید ماهی ۲ میلیون تومان در آمد داری قطعا تولید را انتخاب می کنم.
▪ میانه ات با مدیریت و ریاست چطور است؟
ـ ما مدیر زیاد داریم. اما تکنسین کم داریم. اگر به امید خدا مدیر کارخانه خودم شدم نمی نشینم پشت میز و کاغذ بازی کنم. صبح به صبح لباس می پوشم و پا به پای کارگر در کارخانه کار می کنم، من عاشق این کار هستم.
▪ نخبه پروری یا نخبه سالاری، کدام بهتر است؟
ـ فکر می کنم نخبه سالاری فرد را از هدف اصلی اش دور می کند. همه باید یاد بگیریم و یکدیگر را یاد دهیم.
▪ نظرتان را جع به فرار مغز ها چیست؟
ـ ما همه بچه های ایران هستیم. اگر یک نفر از ایران برود، هر کسی به هر نحوی بستر را برای رفتن و نماندن او فراهم کرده مسئول است. او که امروز می رود، می توانست روزی به من و شما خدمت کند و مستقیم و غیر مستقیم خیرش به همه برسد اما وقتی مورد بی مهری آقایان قرار گرفت و رفت آنها باید جواب گوی همه باشند.
▪ ایران؟
ـ عشق.
▪ جمهوری اسلامی ایران؟
ـ حکومت امام زمان(عج)
▪ ایران۱۴۰۴؟
ـ عمل و موفقیت نه فقط حرف.

منبع : کارنا