معلم کارآفرین

آفاق سالاری کارآفرین برتر سال ۸۷ پس از سال ها مدیریت در دبیرستان های یزد همه دار و ندارش را فروخت تا با همکاری همسر و سه فرزندش کارخانه ای را در شهرستان محروم بوانات در شمال شرقی استان فارس و در ۲۴۰ کیلومتری شیراز راه اندازی کند.
او اکنون با خانواده ای در طبقه سوم این کارخانه که در ۱۰ کیلومتری شهرستان بوانات واقع شده، زندگی می کند. سالاری با لهجه یزدی اش می گوید: «در ابتدای کار به فکر راه اندازی صنایع تبدیلی افتادیم و کشاورزی و دامداری در این منطقه به ما کمک کرد تا هم فرآورده های لبنی از جمله شیر، ماست، دوغ و کره و هم فرآورده های آردی مانند کیک، کلوچه، حلوا شکری و بیسکویت تولید کنیم.» این کارخانه اکنون موجب اشتغال ۱۵۰ نفر شده که ۵۶ نفر آنها بیمه و بقیه قراردادی هستند.
مدیر عامل کارخانه می گوید: «از ۵۶ کارگر ثابت کارخانه هفت نفر زن سرپرست خانوار هستند که کارهای سبک تری از جمله بسته بندی را انجام می دهند.» مدیر عامل این مجتمع تنها مجتمع تولیدی این شهرستان دو هکتار فضای سبز در کنار کارخانه ایجاد کرده و از آنجا که بوانات هیچ پارکی ندارد زوج های جوان برای گرفتن عکس و فیلم عروسی به محوطه این مجتمع می آیند.
با آنکه بوان به معنی بهشت است اما سالاری از کمبود امکانات این شهرستان می گوید: «پارک و سینما در این شهرستان وجود ندارد. امسال تازه گازکشی شده و تا سال های قبل حتی تلفن ثابت هم نبود. متاسفانه این شهرستان امکانات رفاهی مناسبی ندارد.
حتی یک کتابخانه خوب هم در این شهرستان نیست.» شاید هم بهشت به سرسبزی این منطقه برمی گردد؛ منطقه ای کوهستانی که در تابستان خنک است و در زمستان در آن از سوز سرما خبری نیست. سالاری از زمانی می گوید که تصمیم به تاسیس کارخانه گرفت: «از آنجا که بوانات با شیراز ۲۴۰ کیلومتر فاصله دارد، ساکنان این منطقه به صورت سنتی شیر را فرآوری می کردند و از آن ماست و پنیر می گرفتند اما محصولاتی که به این شیوه تولید می شد، مشتری خاص خودش را داشت. به این ترتیب وقتی مشتری نبود، شیر روی دست دامدارها می ماند و فاسد می شد.» اکنون در این کارخانه ۴۵ تن شیر که از شهرستان های خاتم یزد، مروه و شهر بابک می آید، فرآوری می شود و سالاری برای توسعه فرآورده های لبنی قرار است یک گاوداری شیری هم احداث کند.
سالاری در اواخر دهه ۵۰ زندگی اش همچنان پرکار است. صبح ها ساعت ۳۰:۴ از خواب بیدار می شود و تا ساعت یک نیمه شب به کارها رسیدگی می کند. او معتقد است دوران بازنشستگی بهترین دوران برای کارآفرینی است چرا که فرد کوله باری از تجربیات را با خود دارد؛ تجربیاتی که به قیمت از دست دادن جوانی اش به دست آورده است.
او در زمان تاسیس کارخانه با مشکلاتی هم مواجه شد: «به عنوان مدیر عامل کارخانه روزی برای گرفتن وام به بانک رفتم اما چون زن بودم از من خواستند دفعه بعد از رئیس هیات مدیره که مرد و در واقع همسرم بود بخواهم با من به بانک بیاید تا بتوانم وام بگیرم.»با این حال سالاری معتقد است در کارآفرینی زن و مرد معنی ندارد حتی سن و جنسیت هم تاثیری در آن ندارد فقط پشتکار است که باعث موفقیت فرد کارآفرین می شود.
او حمایت نکردن دولت از کارآفرینان را یکی دیگر از مشکلات می داند: «هر کارخا نه ای سرمایه در گردشی دارد که این سرمایه هر سال با افزایش تورم، کاهش می یابد به همین خاطر بهتر است مسوولان به کارخانه های فعال وام های کم بهره و با فرصت بازپرداخت بیشتر می دادند.» او در ابتدای کارش از بانک وام گرفت اما از آنجا که هنوز بازار فروشی برای محصولاتش پیدا نکرده بود، مجبور به بازپرداخت وام شد. سالاری نتوانست به موقع اقساط را بپردازد بنابراین وامی که با ۱۶ درصد سود گرفته بود اکنون مجبور است با ۲۲ درصد سود بازپرداخت کند.
او می گوید: «در این فکر هستم که با تولید بستنی کارخانه را توسعه دهم اما چون کارخانه در رهن بانک است، نمی توانم از جای دیگری وام بگیرم.» سالاری طرحی هم برای اشتغال زنان این منطقه که بیشتر آنها خانه دار یا کشاورزند، دارد: «تا پیش از این مردم منطقه از گل محمدی که در این منطقه می رویید، استفاده چندانی نمی کردند حتی آن را می بریدند و مانند خار آتش می زدند در حالی که اکنون به ما اجازه داده اند گل ها را از کنار مزارع شان بکنیم و در کارخانه با آن گلاب درست کنیم و برای تهیه شیرینی استفاده کنیم.» او می گوید: «با زنان منطقه صحبت کردم و از آنها خواستم اگر گل های محمدی را در زمان مناسب یعنی صبح زود و زمانی که آفتاب گل ها را پژمرده نکرده و عطرشان از بین نرفته، بچینند، کارخانه گل ها را از آنها خریداری می کند.
در این طرح قرار است سازمان جهاد کشاورزی برای کاشت این گل ها که به آب زیادی نیاز ندارند و مناسب شرایط خشکسالی هستند، به زنان آموزش دهد.» سالاری پیش از شروع کارش در نمایشگاه های صنایع غذایی بین المللی هم شرکت و کتاب های بسیاری در زمینه صنایع غذایی و اشتغال زایی مطالعه کرد و سپس دست به کار شد.
او پس از راه اندازی کارخانه با شرکت در نمایشگاه های بین المللی اقداماتی برای بازاریابی کرد تا زمینه صادرات محصولاتش به آسیای میانه و عراق فراهم شود به طوری که قرار است دو محصول ابتکاری اش یعنی بیسکویت آرد جو با شهد خرما و شکلات صبحانه ای که از کنجد آسیا شده (ارده) و شهد خرما تهیه شده را به زودی صادر کند. سالاری طرح دیگری را هم با همکاری فرزندش که یک گیاهپزشک است، در نظر دارد: «از آنجا که زعفران محصولی است که نیازی به آب ندارد به صورت آزمایشی کاشتیم که خیلی خوب جواب داده و قرار است در سطح وسیع تری آن را با همکاری کشاورزان کشت کنیم.» این زن کارآفرین به فکر تاسیس یک مجتمع بین راهی در سیرجان هم هست چرا که او می گوید: «این منطقه در مسیر ترانزیت قرار گرفته و آب و هوای مساعدی برای استراحت رانندگان، مسافران و گردشگران دارد.»

مهرزاد غنی پور

منبع : روزنامه سرمایه