یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا

هجرت‌ به‌ مدینه‌


هجرت‌ به‌ مدینه‌
مسلمانان‌ با اجازه‌ پیامبر مكرم‌ (ص‌) به‌ مدینه‌ رفتند و در مكه‌ جز پیامبر وعلی‌ (ع‌) و چند تن‌ كه‌ یا بیمار بودند و یا در زندان‌ مشركان‌ بودند كسی‌ باقی‌ نماند. وقتی‌ بت‌ پرستان‌ از هجرت‌ پیامبر (ص‌) با خبر شدند، در پی‌ نشست‌ها و مشورت‌ها قرار گذاشتند چهل‌ نفر از قبایل‌ را تعیین‌ كنند، تا شب‌ هجرت‌ به‌ خانه‌ پیامبر بریزند و آن‌ حضرت‌ را به‌ قتل‌ رسانند، تا خون‌ وی‌ در بین‌ تمام‌ قبایل‌ پخش‌ گردد و بنی‌ هاشم‌ نتوانند انتقام‌ بگیرند، و درنتیجه‌ خون‌ آن‌ حضرت‌ پایمال‌ شود. اما فرشته‌ وحی‌ رسول‌ مكرم‌ (ص‌) را از نقشه‌ شوم‌ آنها با خبر كرد. آن‌ شب‌ كه‌ آدمكشان‌ قریش‌ می‌خواستند این‌ خیال‌ شوم‌ و نقشه‌ پلید را عملی‌ كنند، علی‌ بن‌ ابیطالب‌ (ع‌) بجای‌ پیغمبر خوابید، و آن‌ حضرت‌ مخفیانه‌ از خانه‌ بیرون‌ رفت‌.
ابتدا به‌ غار ثور (در جنوب‌ مكه‌) پناه‌ برد و از آنجا به‌ همراه‌ ابوبكر به‌ سوی‌ "یثرب‌" یا "مدینهٔ‌ النبی‌" كه‌ بعدها به‌ "مدینه‌" شهرت‌ یافت‌، هجرت‌ فرمود.
● ورود به‌ مدینه
‌رسول‌ اكرم‌ (ص‌) و همراهان‌ روز دوشنبه‌ ۱۲ ماه‌ ربیع‌ الاول‌ به‌ "قبا" در دوفرسخی‌ مدینه‌ رسیدند. پیامبر (ص‌) تا آخر هفته‌ در آنجا توقف‌ فرمود تا علی‌ (ع‌) و همراهان‌ برسند. مسجد قبا در این‌ محل‌، یادگار آن‌ روز بزرگ‌ است‌.
علی‌ (ع‌) پس‌ از هجرت‌ محمد (ص‌)، مامور بود امانتهای‌ مردم‌ را به‌ آنها برگرداند و زنان‌ هاشمی‌ ازآن‌ جمله‌: فاطمه‌ دختر پیامبر (ص‌) و مادر خود فاطمه‌ دختر اسد و مسلمانانی‌ كه‌ تا آن‌ روز موفق‌ به‌ هجرت‌ نشده‌ بودند همراه‌ ببرد. علی‌ (ع‌) با همراهان‌ به‌ راه‌ افتاد. راهی‌ پر خطر و سخت‌. علی‌ (ع‌) با پاهای‌ خون‌ آلود و ورم‌ كرده‌، پس‌ از سه‌ روز به‌ پیامبر اكرم‌ (ص‌) پیوست‌ و مورد لطف‌ خاص‌ نبی‌ اكرم‌ (ص‌) قرار گرفت‌. مردم‌ مدینه‌ با غریو و هلهله‌ شادی‌ - پس‌ از سه‌ سال‌ انتظار - از پیامبر خود استقبال‌ كردند.
● اهمیت‌ هجرت‌
ورود پیامبر و مسلمانان‌ به‌ مدینه‌، فصل‌ تازه‌ای‌ در زندگی‌ پیغمبر اكرم‌ (ص‌) واسلام‌ گشود. مانند كسی‌ كه‌ از یك‌ محیط آلوده‌ و خفقان‌ آور به‌ هوای‌ آزاد و سالم‌ پناه‌ برد. بی‌ جهت‌ نیست‌ كه‌هجرت‌ در راه‌ خدا و برای‌ گسترش‌ دین‌ خدا برابر با جهاد است‌ و این‌ همه‌ عظمت‌ دارد.
هجرت‌، یعنی‌ دست‌ از همه‌ علاقه‌های‌ قبلی‌ كشیدن‌ و پا بر روی‌ عادات‌ و آداب‌ كهنه‌ نهادن‌ و به‌ سوی‌ زندگی‌ نوین‌ رفتن‌. رفتن‌ شخص‌ از جهل‌ به‌ سوی‌ نور و دانایی‌، هجرت‌ است‌. رفتن‌ از ناپاكی‌ به‌ سوی‌ پاكی‌ هجرت‌ است‌. هجرت‌ پیامبر (ص‌) و مسلمانان‌ ازمكه‌ (محیط اختناق‌ و آلودگی‌ و كینه‌) به‌ سوی‌ مدینه‌ (شهر صفا و نصرت‌ و برادری‌) و به‌ سوی‌ پی‌ریزی‌ زندگی‌ اجتماعی‌ اسلامی‌، نخستین‌ گام‌ بلند در پیروزی‌ و گسترش‌ اسلام‌ و جهانی‌ شدن‌ آن‌ بود. نظر به‌ اهمیت‌ هجرت‌ بود كه‌ بعدها در زمان‌ خلیفه‌ دوم‌ به‌ پیشنهاد علی‌ (ع‌)، این‌ سال‌ مبدا تاریخ‌ اسلام‌ یعنی‌ (هجری‌) شد.
● نخستین‌ گام‌
وقتی‌ پیامبر اكرم‌ (ص‌) آن‌ همه‌ استقبال‌ و شادی‌ و شادمانی‌ را از مردم‌ مدینه‌دید، اولین‌ كاری‌ كه‌ كرد این‌ بود كه‌، طرح‌ ساختن‌ مسجدی‌ را برای‌ مسلمانان‌ پی‌ افكند. مسجد تنها محلی‌ برای‌ خواندن‌ نماز نبود. در مسجد تمام‌ كارهای‌ قضائی‌ و اجتماعی‌ مربوط به‌ مسلمانان‌ انجام‌ می‌شد. مسجد مركز تعلیم‌ و تربیت‌ و اجتماعات‌ اسلامی‌ از هر قبیل‌ بود. شعرا اشعار خود را در مسجد می‌خواندند. مسلمانان‌ در كنار هم‌ و پیامبر اكرم‌ (ص‌) در كنار آنها با عشق‌ و علاقه‌ به‌ ساختن‌ مسجد پرداختند. پیامبر اكرم‌ (ص‌) خود سنگ‌ بر دوش‌ می‌كشید و مانند كارگر ساده‌ای‌ كار می‌كرد. این‌ مسجد همان‌ است‌ كه‌ اكنون‌ با عظمت‌ برجاست‌ و بعد از مسجد الحرام‌، دومین‌ مسجد جهان‌ است‌.
پیامبر بین‌ دو قبیله‌ "اوس‌" و "خزرج‌" كه‌ سالها جنگ‌ بود، صلح‌ و آشتی‌ برقرار كرد. بین‌ "مهاجران‌" و مردم‌ مدینه‌ كه‌ مهاجران‌ را در خانه‌های‌ خود پذیرفته‌ بودند یعنی‌ "انصار"، پیمان‌ برادری‌ برقرار كرد. پیامبر (ص‌)، توحید اسلامی‌ و پیوند اعتقادی‌ و برادری‌ را جایگزین‌ روابط قبیلگی‌ كرد. با منشوری‌ كه‌ صادر فرمود، در حقیقت‌ "قانون‌ اساسی‌" جامعه‌ اسلامی‌ را در مدینه‌ تدوین‌ كرد و مردم‌ مسلمان‌ را در حقوق‌ و حدود برابر اعلام‌ فرمود. طوایف‌ یهود را كه‌ در داخل‌ و خارج‌ مدینه‌ بسر می‌بردند امان‌ داد.
بطور خلاصه‌، پیامبر (ص‌) از مردمی‌ كینه‌ توز، بی‌ خبر از قانون‌ و نظام‌ اجتماعی‌ و گمراه‌، جامعه‌ای‌ متحد، برادر، بلند نظر و فداكار بوجود آورد. بتدریج‌ از سال‌ دوم‌
برابر حملات‌ دشمنان‌ اسلام‌، اقدامات‌ رزمی‌ و دفاعی‌ صورت‌ گرفت‌.
منبع : سایت اهل بیت


همچنین مشاهده کنید