مهاجران لاجوردی‌پوش به کجا می روند؟

به نظر می رسد فوتبال ایتالیا هیچ گاه تا این اندازه در زمین فوتبال قدرتمند نبوده است. تیم ملی این كشور قهرمان جهان شده و میلان هم برای هفتمین بار در تاریخ خود جام معتبرترین رقابت های باشگاهی اروپا را بالای سر برد. نمی توانید بدون به یاد آوردن توانایی بازیكنان خوش تكنیك لاجوردی پوش، از این دستاوردها یاد كنید؛ هرچند هم اكنون همتیمی های اینزاگی در تعطیلات بسر می برند.
● وضعیت بازیكنان
امسال، لوكا تونی و گروسو به بایرن مونیخ و لیون ملحق شدند. دی سانتیس و آبیاتی ۲ تن از بهترین دروازه بانان سرزمین چكمه ای هم به اسپانیا رفتند. لوكارلی را فراموش نكنید، او از این پس برای «شاختار» گل خواهد زد نه برای لیورنو؛ جایی كه زمانی اسطوره خطاب می شد. «رولاندو بیانكی» ۲۴ ساله ۱۸ گل برای رجینا به ثمر رساند اما سال آینده مجبور است در منچسترسیتی حضور یابد. دوناتی هم در سلتیك اسكاتلند به هنرنمایی خواهد پرداخت.
● اخراجی ها
اصلاً اتفاق عجیبی رخ نداده است۱۰. سال پیش نیز بیشتر ایتالیایی ها ترجیح می دادند خارج از كشور خود توپ بزنند؛ با این تفاوت كه اكثر این افراد در سال های فوتبال خود قرار داشتند. جیان فرانكو زولا و آمدئو كاربونی در لیگ های دشوار انگلستان و اسپانیا سربلد بودند اما سایرین ترجیح دادند در آمریكا و ژاپن روزگار آرام و بی دغدغه ای پشت سر بگذارند. هنگامی كه كاناوارو و زامبروتا به دنبال رسوایی فصل گذشته یوونتوس، ایتالیا را ترك كردند تقاضاها برای خروج از سرزمین لاجوردی افزایش یافت.
● رقابت
سقوط اجباری یووه از سری A ، برخلاف تصور باعث افزایش سطح سری A نشد. اینتر در حضور یك میلان ضعیف، ۳ امتیازها را به نام خود كرد و رقابت یك طرفه ای را برای خود رقم زد.كاهش سطح تماشاگران به میانگین حدود ۱۹ هزار و ۵۱۱ نفر برای هر بازی بوی فاجعه را به مشام رساند. در ۹ بازی پیاپی آمار وفاداران سكونشین به پایین ترین میزان رسید. زولا كه ۷ فصل را در چلسی سپری كرد، اوضاع را چنین توصیف كرد: «پول، مهم است اما فوتبال یك تفریح بزرگ محسوب می شود. فوتبالیست های آلمان، انگلستان و اسپانیا عاشق بازی در استادیوم های پر از تماشاگر هستند.»
● عنصر حیاتی
بدون هیچ شكی پول فاكتور مهمی است. آدریانو گالیانی نایب رئیس میلان تورم حاصل از فروش آنری به بارسلونا را شرح داد:« اقتصاد فوتبال ، در اسپانیا به گونه دیگری تعریف می شود. ما می توانستیم آنری را بخریم چون مبلغ مورد نظر آرسنال را در اختیار داشتیم اما حقوق ۱۰ میلیون یورویی او مانع بزرگی به وجود آورد. بارسا قادر است كمتر از ۱۵ میلیون یورو بپردازد اما ما در شرایط مساوی مجبور بودیم ۲۰ میلیون یورو بپردازیم. چرا؟ مگر نمی دانید نام بزرگی داریم؟»
● قیمت ها
معمولاً در لیست ۲۴ نفره یك تیم، ۱۱ بازیكن خارجی به چشم می خورند. از مجموع ۵۰۰ هزار یورویی كه به فوتبالیست های خارجی لیگ های اروپایی اختصاص می یابد، ۸/۲۴ میلیون در فوتبال ایتالیا خرج می شود، آلمانی ها ۵/۲۲ میلیون به پای خارجی ها می ریزند و این رقم در اسپانیا ۸/۱۹ میلیون گزارش شده است. در واقع تفاوت بزرگ در نوع مالیات ها نهفته است.
● سقوط مالی
مالیات، تنها عامل تعیین كننده به نظر نمی رسد. سقوط مالی تیم های مانند لاتزیو در ۳ سال گذشته باعث شد آنها برای تعیین بودجه خود با فدراسیون فوتبال ایتالیا توافق كنند و در نهایت عجیب ترین میزان مالیات ۲۳ سال اخیر را بپردازند. هم اكنون باشگاه شهر رم حداكثر سالانه ۵۰۰ هزار یورو به بازیكنانش حقوق می دهد در این حالت بازیكنان ترجیح می دهند از دامنه آلپ فاصله بگیرند. به طور مثال «ماركو آملیا» دروازه بان مورد علاقه آبی و سفیدها اصلاً دوست ندارد راهی المپیك رم شود و اكنون به دنبال یك باشگاه خارجی می گردد. لاتزیو برای یافتن جانشین پروتزی افسانه ای همچنان در جست وجو خواهد بود.
● نگاه مثبت
اظهار نظر درباره فوتبال ایتالیا اصلاً آسان نیست. بازگشت یووه، جنوا و ناپولی پرهوادار می تواند زندگی موقت فوتبال ایتالیا را تضمین كند. زیرا هر۱۰ شهر بزرگ این كشور در سریA نماینده دارند. در این حالت شبكه های تلویزیونی برای پخش دربی های پرشمار فصل جدید رقابت جذابی پیش رو خواهند داشت و سرمایه ای حدود ۳۶۰ میلیون یورو به باشگاه ها تزریق می كنند. ضمن اینكه شبكه های دارنده حق پخش رقابت ها هم سود زیادی می برند. سری A مجدداً می تواند خود را به عنوان بهترین لیگ دنیا معرفی كند. آغاز فصل جدید، شروع بدی نیست!

منبع : روزنامه ابرار ورزشی