ابوالفضل محمد بن حسین بن محمد ابن عمید قمی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - ۳۶۰) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر ، ادیب ، کاتب ، حکیم معتزلی ، لغوی ، فیلسوف و منجم
از مردم قم بود و پس از پدر در دربار آل بویه خدمت می کرد. در ری وزارت وشمگیر را داشت و مدتی هم وزیر رکن‌الدوله دیلمی بود. چندی در خدمت عضدالدوله در شیراز به‌سر برد. صاحب بت عباد از شاگردان او بود و
به‌‌دلیل مصاحبت بیش از حد وی به صاحب شهرت یافت. در طول عمر به بیماری نقرس و قولنج دچار بود. ابن عمید در اغلب علوم عصر خود مهارت داشت. شعراء بسیاری او را مدح کردند و از آن جمله متنبی ، شاعر معروف در ارجان به خدمت او رسید و به سبب قصیده‌ای که در مدح او گفت ، صله دریافت کرد. ابن عمید کتابخانه بزرگی حاوی صد بار کتاب در علوم مختلف داشت که خازن آن ابوعلی بن مسکویه بود. اهمیت ابن عمید در آن است که صنایع لفظیه را با معانی دقیق گردآورد و در بلاغت به
درجه‌ای رساند که او را تالی عبدالحمید دانستند. وی در بغداد و به قولی در همدان یاری درگذشت. پس از وی ، پسرش نیز به وزارت رکن‌الدوله رسید که به سبب حسادت به شهادت رسید. در ادب و ترسل او را
"جاحظ ثانی" می‌نامیدند. از آثار او: "تاریخ ابن عمید"؛ "دیوان رسائل" یا "رسائل ابن عمید". ابن ندیم ، کتاب "الذهب فی بلاغهٔ" را از اثار وی
می‌داند.

منبع : مطالب ارسالی