روابط عمومی ؛ شکستن دیوار بی اعتمادی

اگر کارگزار روابط عمومی بتواند در اولین گام در ارتباطات خود ایجاد اعتماد کند ، بدون شک در بقیه مراحل ارتباط نیز موفق خواهد بود.
شکل گیری اعتماد در جریان ارتباط موجب پدید آمدن احساس امنیت و تا حدی برابری در سطوح ارتباطی می شود که تأثیر مستقیم بر چگونگی ادامه این فرایند( ارتباط ) دارد. ولی نکته قابل توجه این است که ما به عنوان کارگزاران روابط عمومی چگونه باید بستر ها و زمینه های این اعتماد متقابل را فراهم کنیم؟
توجه مداوم به استحکام منش و رفتار خود، در نظر گرفتن همه جوانب یک ارتباط مطلوب ، و از همه مهمتر وجود تمامیت یعنی یکی بودن درون و ظاهر بدور از هرگونه فریبکاری و ابهام ؛ پایه و اساس یک رابطه سالم و پایدار را فراهم می کند.
عدم تمامیت وجود ، باعث می شود که هیج کدام از تلاش هایمان به سرانجام مورد نظر نرسد. هر چند که در چنین رابطه ای سعی کنیم که بسیار مهربان ، با نزاکت ، و با ملاحظه باشیم . حتی اگر تمام سعی و تلاش خود را برای درک مخاطب بکار بندیم و انتظاراتشان را روشن و آنها را برآورده کنیم ولی همه اینها در شرایطی صورت پذیرد که درونمان سرشار از دورویی تظاهر و فرصت طلبی باشد ؛ هیچ توفیقی در فرآیند ارتباطی خود نخواهیم داشت ؛ مگر آنکه این تظاهر درونی شده و احساس کنیم که موفق بوده ایم ؟!
در چنین شرایطی قادر به ایجاد اعتماد نخواهیم بود ، هر چند که ممکن است کار ها بر وفق مراد پیش برود ، ولی برخوردمان به دیوار بی اعتمادی گریز ناپذیر خواهد بود ؛ دیواری که گذشتن از آن عواقب نا خوشایندی برایمان باقی خواهد گذاشت .
تمامیت وجود بسیار فراتر از صداقت است . صداقت در یک جمله یعنی مطابقت کلاممان با واقعیت های موجود ؛ ولی تمامیت موجود انطباق واقعیت های درونی ما با خودمان است و این همان نکته ایست که ما به عنوان رسولان روابط عمومی همواره باید به آن توجه داشته باشیم .

منبع : پنجره