وقت انفاق

در زمان رسول خدا(ص) مرد جوانی زندگی می‌کرد که همسری نداشت. وی در جوانی کوشش بسیاری کرد و ثروت و اموال زیادی جمع‌آوری نمود. تا اینکه روزی بیمار شد و به حال مرگ افتاد. چون خبر بیماری او به گوش پیامبر(ص) رسید، حضرت به عیادتش تشریف بردند.
جوان با دیدن حضرت عرض کرد: یا رسول‌الله! من زحمت زیادی کشیده‌ام و اموال زیادی جمع کرده‌ام. اکنون خواهشی از شما دارم و آن اینکه تمام دارایی مرا بعد از مرگم در راه خدا انفاق فرمایید. پیامبر اکرم(ص) هم پذیرفت و پس از مرگ او آنچه داشت در راهی که صلاح می‌دانست به مصرف رسانید.
شخصی که شاهد ماجرا بود، گفت: خوش به حال کسانی که دارای ثروتی هستند و می‌توانند با مالشان بهشت را برای خود خریداری کنند.
پیامبر اکرم(ص) خم شده و دانه خرمایی را که روی زمین افتاده بود برداشتند و سپس رو به آن شخص کرده و فرمودند: این چیست؟ آن شخص گفت: دانه خرماست.
پیامبر(ص) فرمودند: قسم به آن خدایی که جانم در دست اوست، این شخص که مرده اگر در زمان زنده بودنش، یک دانه خرما انفاق کرده بود، بهتر از همه این اموالی بود که من پس از مرگش انفاق کردم.
آیه ۲۵۴ سوره بقره: یا ایها الذین امنوا انفقوا مما رزقناکم من قبل ان یاتی یوم لابیع فیه و لا خلهٔ ولاشفاعهٔ
ای اهل ایمان! از آنچه روزی شما کردیم انفاق کنید، پیش از آن که بیاید روزی که نه کسی برای آسایش خود چیزی تواند خرید و نه دوستی و شفاعتی به کار آید.

برگرفته از کتاب اندرزها و حکایات

منبع : روزنامه اطلاعات