مراقبت از قهرمان جوانان آسیا

قهرمانی اخیر تیم والیبال نوجوانان ایران در آسیا که یکشنبه شب با پیروزی بر چین در ورزشگاه آزادی به دست آمد، نه تنها بار دیگر قدرت والیبال کشورمان را در رده های پایه به رخ آسیایی ها کشاند، که از لحاظ تعداد قهرمانی، این تیم را در صف بهترین های تاریخ قاره کهن قرار داده است.
این چهارمین عنوان نخست تیم ایران در ۱۴ دوره برگزاری بود. پیش تر در سال های ،۹۸ ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ تیم کشورمان قهرمانی در قاره را جشن گرفته بود. کره جنوبی با شش عنوان نخست، کماکان بهترین تیم آسیا در رده نوجوانان به حساب می آید. کره ای ها البته در سال های اخیر پشت دیوار تیم هایی مثل ایران، چین و حتی هند جا مانده اند.
قرار گرفتن روی سکوی نخست جام چهاردهم در شرایطی صورت گرفت که از همان روز نخست رقابت ها پیش بینی ها بر رقابت تنگاتنگ ایران و چین بود و عاقبت هم چنین شد و با وجود این که هند و پاکستان با بهره گیری از بازیکنانی باتجربه و عمدتاً صغر سن، بسیار پرقدرت ظاهر شدند و البته به خاطر به کارگیری بازیکن های غیرقانونی با اعتراض گروهی از تیم ها مواجه شدند اما این تیم های چین و ایران، قهرمان و نایب قهرمان سال گذشته مسابقه های نوجوانان قهرمانی جهان بودند که به فینال رسیدند. هر دو تیم تقریباً با همان ترکیب و بازیکن های رده نوجوانان که حالا باتجربه تر شده اند، به این مسابقه ها گام نهادند. باز هم این تیم کشورمان بود که چین را در رده جوانان ناکام گذاشت. اهمیت قهرمانی در این دوره از آن جهت است که هر دو تیم در رقابت های سال آینده جوانان جهان، جزو مدعیان قهرمانی هستند.
● تردید، بی انصافی است
زیر سؤال بردن ارزش این قهرمانی شاید اوج بی انصافی باشد اما نکاتی وجود دارند که باید تا رقابت های جهانی برطرف شوند، در غیر این صورت رسیدن به قله قهرمانی جوانان جهان و حتی تکرار عنوان سومی دوره قبل این رده بسیار دشوار خواهد بود. یکنواخت بازی کردن تیم جوانان ایران شاید بارزترین موضوعی است که همگان به آن معترف هستند.
فرهاد سال افزون، پاسور بلندقدی که حالا عنوان «بهترین» در آسیا را یدک می کشد، در تمام بازی ها به کار گرفتن یاران قدرتی را بر سرعتی ترجیح داد و این در حالی است که بازیکنی مثل جدیدی در کارهای سرعتی فوق العاده است. شاید نداشتن دریافت های اول خوب، عاملی برای توجیه پاس های یکنواخت و بلند او باشد، اما شاهد بودیم در بسیاری از لحظات که تیم ایران می توانست در تاکتیک حمله خود تنوع ایجاد کند، چنین نشد. دل بستن بیش از حد به یک بازیکن پشت خط زن هم نمی تواند چندان منطقی باشد.
تیم ایران در تمام بازی ها، وظیفه یار تهاجمی خود را برعهده مجتبی غیاثی قرار داد و عجب آن که با وجود آنالیزی که حریفان از نحوه بازی تیم ایران داشتند، راه پروازهای او را نبستند. با این حال، این احتمال همواره وجود دارد که غیاثی در دام مدافعان حریف گیر کند یا حتی آسیب ببیند.
● آیا برای چنین شرایطی تدابیر خاصی داریم
خوشبختانه جوان ها در دفاع روی تور پیشرفت قابل توجهی داشته اند و با وجود علیرضا جدیدی در دفاع میانی، تیم کشورمان یکی از بهترین خط دفاعی آسیا را در رده جوانان در اختیار دارد. با این همه، بازی با کره نشان داد این خط دفاعی مقابل کارهای ترکیبی حریفان بسیار آسیب پذیر است و باید در این باره نیز تدابیری اندیشید. جای بسی خوشحالی است که در این تیم بازیکنان از سرویس های بهتری نسبت به قبل برخوردارند و در دریافت ها هم پیشرفت خوبی داشته ایم اما هنوز تا مرز ایده آل دریافت های اول فاصله زیادی وجود دارد. در چنین شرایطی نباید شایستگی های گل محمد سخاوی، لیبروی گنبدی تیم ایران را از یاد ببریم که از آینده بسیار خوبی برخوردار است.
تیم جوانان تا رقابت های جهانی ایتالیا حدود یک سال فرصت دارد و در این مدت نباید تیم را به حال خود رها کرد. کارخانه، سرمربی این تیم به حق از تدارک قبلی برای بازی های آسیایی گله مند بود و این بار نباید بازی با تیم هایی مثل ترکیه را تدارک مناسبی تلقی کرد. از طرفی دیگر همواره در انتقال تیم جوانان به بزرگسالان، یک خلأ پرنشدنی وجود دارد که امیدواریم این بار چنین نشود. به راستی چگونه است که تیم های پایه ایران در سطح جهان روی سکو می ایستند اما در رده بزرگسالان حتی جزو چهار تیم اول آسیا نیستیم اما قدرت های شرق آسیا با همان یارانی که در رده های پایه به ایران می بازند، در سطح جهان حرف های زیادی برای گفتن دارند آیا می توان این موضوع را به وجود بازیکنان صغر سن در تیم های پایه ای ربط داد از بین بردن این فاصله و این خلأ کار فدراسیون والیبال و کادر فنی تیم های ملی است.

علی رضایی

منبع : روزنامه ایران