دو ماه تا لیگ برتر والیبال

در حالی که همه توجهات به تیم های ملی و مسابقات مهم جهانی و قاره ای پیش رو است، کم کم و آهسته به شروع لیگ برتر والیبال نزدیک می شویم. در حال حاضر فقط دو ماه تا آغاز لیگ برتر باقی مانده است و این در حالی است که عملاً هیچ تیمی کار خاصی انجام نداده است، فقط تعدادی از بازیکنان به صورت انفرادی بدنسازی می کنند.
مربیان و مسوولان تیم ها فعلاً منتظر دستور مقامات بالاتر در مورد بودجه تیم هستند تا بدانند حدود اختیاراتشان چیست و با جذب بازیکنان مورد نظرشان تا چه حد می توانند نظر مدیران را جلب کنند. جو عمومی در حال حاضر شدیداً علیه والیبال است. با اجرایی شدن اصل ۴۴ قانون اساسی، اولین و سریع ترین تصمیم در مورد انحلال تیم ها متوجه والیبال و بسکتبال شد و تیم هایی مثل پگاه و آذرپیام ارومیه، برق، گل گهر، استقلال گنبد و... بلافاصله اعلام انصراف از حضور در ورزش قهرمانی کردند.
با این وجود مربیان فصل پیش تیم برق امیدوار بودند که شاید بتوانند با اعمال نفوذ توسط رئیس فدراسیون والیبال و در نهایت رئیس سازمان تربیت بدنی، زردپوشان پایتخت را دوباره به لیگ برتر برگردانند، اما مدیرعامل برق تهران با اطمینان می گوید احتمال این کار صفر است. احمد شادرام می گوید؛ نمی دانم از چه طریقی می خواهند تیم والیبال دوباره به لیگ برتر برگردد؛ اما تا حدی که من اطلاع دارم، احتمال آن صفر است.
در این اوضاع و احوال فدراسیون والیبال به فکر سازمان لیگ و آیین نامه لیگ برتر والیبال افتاد. طبق قوانین جدید هر تیم فقط می تواند دو بازیکن لیگ برتری جذب کند و از نظر زمان هم محدودیتی برای جابه جایی وجود ندارد.
خیلی از تیم هایی که می خواستند مدعی باشند با اجرای این قانون مخالفت کردند. سرمربی فصل پیش پگاه می گفت من اگر فقط دو بازیکن لیگ برتری به تیم اضافه کنم، چطور باید با تیمی مثل پیکان که خود تیم ملی است رقابت کنم؟
یا مثلاً سرمربی سایپا در میان حرف هایش می گفت که قوانین جدید باید یک سال زودتر ابلاغ شوند نه اینکه قانونگذار بدون دعوت از مجریان قانون یعنی تیم ها، قوانین جدیدی تصویب و اعلام کند که باید از این فصل اجرا شوند. به هر حال ورزش قهرمانی احتیاج به برنامه ریزی دارد و نمی توان ناگهان همه چیز را به هم ریخت.
برداشتن محدودیت فصل نقل و انتقالات هم مشکلات و محاسن خاص خودش را دارد. از نکات مثبت آن این است که دیگر بازیکنی نگران از دست رفتن زمان نیست که مثلاً اگر مهلت مورد نظر فدراسیون به پایان رسید، یک سال بیکار مانده است. از طرف دیگر ممکن است به دلیل وجود بازیکنان زیاد بیرون مانده، آنها نتوانند قراردادهایی مثل فصل های قبل ببندند و شاهد پایین آمدن قیمت قراردادها باشیم.
به هر حال تضمینی وجود ندارد که اگر بازیکنی جذب تیمی نشد، حتماً تیم دیگری او را با قیمتی بالاتر استخدام کند. هر چقدر به آغاز لیگ نزدیک می شویم تعداد بازیکنان آماده کمتر می شود. در واقع بازیکنانی آماده و به اصطلاح به درد تیم ها می خورند که قبلاً قرارداد بسته و در تمرینات به صورت مستمر زیر نظر مربی تمرین کرده باشند. بازیکنان آزاد شانس چندانی در این بین ندارند.

منبع : روزنامه شرق