تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) چیست؟

نحوه كار اسكنر ام.آر.ای:
در این روش بیمار در داخل یك آهن ربای لوله ای شكل بزرگی قرار می گیرد سپس امواج رادیویی ۱۰ هزار تا ۳۰ هزار برابر قوی تر از میدان مغناطیسی زمین به بدن او ارسال می شود.
این امواج اتم های بدن را تحت تاثیر قرار می دهد به طوری كه هسته اتم ها در موقعیت متفاوتی قرار می گیرند.
با بازگشت به حالت اول ; هسته اتم ها امواج رادیویی خود را ساطع می كنند.اسكنر این سیگنال ها را دریافت كرده و یك كامپیوتر آنها را به صورت یك عكس درمی آورد. مبنای این تصاویر محل و قدرت سیگنال های ورودی است.بدن ما عمدتا شامل آب است و آب حاوی اتم های هیدروژن است.
به همین دلیل هسته اتم هیدروژن اغلب برای ایجاد یك اسكن ام.آر.آی به طریقی كه شرح داده شد به كار می رود.
اسكن ام.آر.آی چه چیزی را نشان می دهد؟
با استفاده از اسكنر ام.آر.آی امكان عكس گرفتن از تقریبا همه بافتهای بدن وجود دارد.
بافتی كه كمترین اتم های هیدروژن را دارد (مثل استخوان ها) در تصویر تیره می شود ، در حالی كه بافت های دارای اتم های هیدروژن زیاد (مانند بافت چربی) روشنتر دیده می شود.
با تغییر زمان پالس های امواج رادیویی این امكان كسب اطلاعاتی درباره بافت های مختلف موجود وجود دارد.
همچنین یك اسكن ام.آر.آی قادر است تصاویر واضحی را از بخش هایی از بدن كه به وسیله بافت استخوانی احاطه شده اند فراهم سازد بنابراین تكنیك فوق برای بررسی مغز و طناب نخاعی نیز مفید است.به دلیل آن كه اسكن ام.آر.آی تصاویر بسیار مشروح و مفصلی را ارائه می دهد ، بهترین تكنیك برای یافتن تومورها (اعم از خوش خیم و بدخیم) در مغز می باشد.در صورت وجود تومور از اسكن برای تشخیص گسترش احتمالی آن به بافت های اطراف مغز استفاده می شود.این تكنیك به ما امكان می دهد جزییات دیگر در مغز را نیز بررسی كنیم.برای مثال مشاهده رشته های بافت غیرنرمال كه در صورت ابتلا به ام.اس روی می دهد را ممكن می سازد و نیز تغییرات رخ داده در هنگام خونریزی مغزی را نشان می دهد. همچنین تشخیص این كه آیا بافت مغز پس از سكته مغزی دچار كمبود اكسیژن شده است را میسر می سازد. اسكن ام.آر.آی قادر به نشان دادن قلب و عروق خونی بزرگ در بافت اطراف آن است لذا تشخیص نواقص مادرزادی قلب و تغییرات در ضخامت عضلات اطراف آن پس از یك حمله قلبی را ممكن می سازد.
تفاوت ام.آر.آی و سی تی اسكن در این است كه با ام.آر.آی تصویربرداری از تقریبا هر زاویه ای امكان دارد ، در حالی كه به طور افقی عكس می گیرد.هیچ اشعه یونیزان (اشعه ایكس) در ایجاد تصویر ام.آر.آی دخالت ندارد. اسكن های ام.آر.آی به طور كلی مفصل تر و مشروح تر هستند. تفاوت بین بافت نرمال و غیرنرمال در اسكن ام.آر.آی نسبت به سی تی اسكن واضح تر است.
آیا ام.آر.آی خطرناك است؟
تاكنون هیچ خطر یا اثرات جانبی برای تكنیك ام.آر.آی شناخته نشده است. این آزمایش دردناك نیست و اصلا احساس نمی شود. از آنجا كه در آن از اشعه استفاده نمی شود بدون مشكل قابل تكرار است.تنها مورد ذكر شده صدمه احتمالی برای جنین در ۱۲ هفته اول بارداری مادر است لذا در این مدت ام.آر.آی برای زنان باردار انجام نمی شود.تنها ناراحتی بیمار از این است كه در یك محفظه سیلندری شكل قرار می گیرد و برای افرادی كه دچار تنگناترسی (هراس از جاهای بسته و تنگ) هستند چندان خوشایند نیست.
همچنین دستگاه ام.آر.آی معمولا صداهای نسبتا بلند و ناراحت كننده ای را ایجاد می كند.در ضمن از آنجا كه بدن در میدان مغناطیسی قوی قرار می گیرد ، لازم است از همراه داشتن هرگونه جواهرات ، شیئ فلزی ، پوشیدن لباسهایی با تكمه های فلزی اجتناب شود بنابراین در صورتی كه هرگونه شیء فلزی مانند بست های جراحی ، سمعك و غیره همراه بیمار است باید مسوول دستگاه را از آن آگاه سازد.

منبع : روزنامه جوان