درباره محصول جدید مرسدس و مای باخ بازگشت بتمن

چند ماه قبل در میان برنامه‌های شبكه تلویزیونی كمپانی دایملر – كرایسلر كه اختصارا DCTV نامیده می‌شود، اتومبیل بتمن چشم‌ها را خیره كرد. مای باخ اكسلرو در حالی از جلوی دوربین تلویزیونی گذشت كه هنوز بینندگان به درستی آرم جلو پنجره آن را ندیده بودند. اكسلرو به سرعت روی پیست نوربورگ رینگ حركت می‌كرد و گهگاهی برای دوربین چراغ می‌زد. بعد از این نمایش غافلگیركننده هم تعداد كمی از عكس‌های مای باخ اكسلرو بر روی مجلات و رسانه‌ها قرار گرفت تا عطش دستیابی به اطلاعات این اتومبیل همچنان باقی بماند و اینطور به نظر آمد كه مدیران مرسدس چندان تمایلی ندارند كه محصول جدید مای باخ جلوی چشم باشد. شاید هم آنها تحت تاثیر بعضی از سایت‌های خبری مربوط به صنعت خودرو قرار گرفته‌اند كه اكسلرو را اتومبیلی با چهره شرور یا بدیمن نامیده‌اند. با این اوصاف نمایشگاه بین‌المللی خودروی فرانكفورت محل مناسبی برای نمایش عمومی اكسلرو بود و به نظر می‌آمد كه مسئولان دایملر – كرایسلر از نتایج راضی هستند. مای باخ اكسلرو در فاصله بین سالن اصلی نمایش مرسدس بنز و محصولات كرایسلر در یك راهروی تاریك جای گرفته بود و فضای محیطی آن كاملا با چهره خفاش گونه اكسلرو هماهنگ به نظر می‌آمد. اكثریت قریب به اتفاق بازدیدكنندگان از رو به رو شدن با این غول سیاه رنگ ابراز شگفتی و حیرت كردند و به گردانندگان سالن نیز احساساتشان را منتقل كردند. در كنار نام مای باخ، عنوان كمپانی لاستیك‌سازی فولدا هم به چشم می‌خورد كه حضور این كمپانی هم خاطره‌انگیز بود. ۶۷ سال قبل وقتی یكی از نمونه‌های مدل مای باخ با عنوان SW۳۸ قصد داشت از سرعت ۲۰۰ كیلومتر بر ساعت (۱۲۴ مایل) بگذرد لاستیك‌های شركت فولدا بودند كه مثل كفش به پای مای باخ نشستند. لاستیك‌ها و بدنه آیرودینامیك به كمك هم این ركورد را به جای گذاشتند. حالا پس از ۶۷ سال باز هم لاستیك‌های فولدا هستند كه مای باخ جدید روی آنها تكیه می‌كند. لاستیك‌های امروزی ۳۱۵ میلی متر پهنا دارند و دور رینگ ۲۳ اینچی غول‌آسا را گرفته‌اند. این لاستیك‌ها باید وزن سنگین اكسلرو را كه حدود ۷۰۰۰ پاوند (۳۱۷۱ كیلوگرم) است تحمل كنند و به سرعتهای بالاتر از ۲۰۰ مایل بر ساعت (۳۲۵ كیلومتر بر ساعت) نیز دست پیدا كنند.
طراحی عجیب و غریب
اطاق اكسلرو از روی مای باخ ۵۷S لیموزین بزرگ و جادار مرسدس بنز به عاریت گرفته شده و به همین خاطر بزرگتر از اتومبیل‌های سوپراسپرت معمول در دنیاست. طراح بدنه نیز یكی از شاگردان قدیمی مكتب فورتس‌هایم یعنی فردریك بورش هارد است كه به گفته خودش یكی از طرحهای دوره جوانی‌اش را برای این اتومبیل در نظر گرفته، طرحی كه سالها از اتود اولیه آن می‌گذرد. جالب‌ترین قسمت خودرو به اطاق آن برمی‌گردد كه برای آیرودینامیك شدن و كمترین مقاومت در برابر هوا شكل خاصی به خود گرفته است. اگر دوست دارید كه در محدوده سرعت ۳۵۰ كیلومتر بر ساعت (۲۱۷ مایل بر ساعت) رانندگی كنید به اولین چیزی كه باید توجه كنید علم آیرودینامیك است. این جمله یورگن وایسینگر مدیر اجرای زیرشاخه مای باخ در تایید عملكرد بورش هارد است. مای باخ اكسلرو حدود ۶ متر طول و ۲/۲ متر عرض دارد. بنابراین ارتفاع ۱۳۰ سانتی‌متری آن نسبت به طول و عرض كوتاه‌تر از حد معمول به نظر می‌رسد. ضریب مقاومت در برابر هوا نیز دقیقا ۲۸/۰ است البته اگر آینه‌های اكسلرو را بشود حذف كرد این عدد به ۲۶/۰ كاهش خواهد یافت. شكل اسپویلرها و خطوط بدنه هم به گونه‌ای طراحی شده كه اكسلرو با سرعت هرچه تمامتر به پیش رود. در قسمت انتهایی هم از بالچه‌های اتومبیل بتمن خبری نیست و طراحان مای باخ خواسته‌اند كه عوال مزاحم را حذف كنند. وقتی كاپوت جلوی مای باخ روی پاشنه بالا برود چشممان به موتور ۱۲ سیلندر ۶ لیتری ۶۱۲ اسبی می‌افتد كه از زیر دستان هنرمند كمپانی AMG خارج شده است. موتوری كه با دو سیستم توربو و چهار اینتركولر صدای خوفناكی دارد. مهندسان AMG می‌گویند به راحتی می‌توانند توان خروجی مای باخ اكسلرو را به ۷۰۰ اسب بخار برسانند. جالب است كه محدوده قرمز دور موتور هم حدود ۶۰۰۰ است كه به استحكام و دوام موتور می‌افزاید.
حركت
نگران نباشید، مای باخ اكسلرو به راحتی می‌تواند بالاتر از ۳۰۰ كیلومتر بر ساعت حركت كند. كلاوس لودویگ راننده متبحر آلمانی در پیست ناردو سیركولار در ایتالیا موفق شد به سرعت ۲۱۸ مایل یا ۴۵/۳۵۱ كیلومتر بر ساعت دست پیدا كند. در آغاز آزمایش وقتی موتور غول‌پیكر مای باخ روشن شد، صدای پرطنین برخاسته از اگزوزها نشان می‌داد كه راندن این اتومبیل خوفناك چه شجاعتی می‌خواهد. لودویگ در اتومبیل را مثل خودروهای معمولی باز كرد و فرمان چهارشاخه آن را در دستانش گرفت. در اكسلرو مثل فراری یا لامبورگینی به سمت بالا باز نمی‌شود و كاملا معمولی است. داخل كابین با فیبر كربن پوشیده شده و رنگ مشكی آن با رنگ بدنه هماهنگی دارد. البته خطوط قرمز رنگ آن را از حالت یكنواختی خارج كرده و تنوع حساب شده‌ای به كابین داده است. كمربند ایمنی با چهار نقطه اتصال، درست روی سینه راننده قفل می‌شود درست شبیه اتومبیل‌های كورسی است. دو پدال بزرگ زیر پای راننده قرار گرفته‌اند تا برای حركت و توقف كار راحت‌تر شود. روی پدالها هم لاستیك خاصی چسبانده شده تا پای راننده لیز نخورد. اهرم تعویض دنده هم شبیه اتومبیل‌های قدیمی است و از جالیوانی‌‌ها یا متعلقات دیگری كه در اتومبیل‌های لوكس دیده می‌شود هیچ خبری نیست. اساسا فضای داخلی اكسلرو جای مناسبی برای نوشیدن چای، قهوه یا نوشابه نیست. وقتی ۷۰۰ اسب بخار با اشاره پنجه پا به چرخها وارد می‌شود تمام حواس راننده باید به كنترل اتومبیل باشد. سیستم ترمز اكسلرو هم فوق‌العاده است. چهار دیسك ترمز غول‌پیكر می‌توانند این هیولای سنگین وزن را به موقع مهار كنند. در تست حركت مارپیچ یا اسلالدم نیز نتایج قابل قبول است. با توجه به ابعاد اكسلرو به نظر می‌رسد كه حركت مارپیچی با آن موجب شادابی و نشاط است. اكسلرو هرگز شتابزده و دستپاچه نمی‌شود. البته قسمتی از این آرامش، مدیون بدنه فیبر كربنی مرسدس است كه بسیار خوب به شاسی چفت شده است . مای باخ اكسلرو اتومبیل منحصر به فردی است. یك كوپه اسپرت و بزرگ كه نه شبیه سوپر اسپرتهای ایتالیایی است و نه شباهتی به رولزرویس یا بنتلی دارد. مای باخ اكسلرو شبیه خودش است، همین.
آرش راهبر

منبع : مجله گسترش صنعت