تعیین فراوانی نسبی هیپو گلیسمی در نوزادان پر خطر و سالم

گلوکز نقش اساسی در تامین انرژی بدن داشته و به عنوان ماده ارجح در متابولیسم مغز مورد استفاده قرار می گیرد. گروهی از نوزادان در ریسک بالاتری از هیپوگلیسمی هستند و چون هیپوگلیسمی مقاوم و شدید و یا علامت‌دار می تواند عوارض طولانی‌مدت بر عملکرد تکامل مغز داشته باشد،لذا تشخیص و درمان بموقع آن حایز اهمیت است. تحقیق حاضر طی یک سال از مهر۱۳۷۶ لغایت شهریور ۱۳۷۷ بر روی ۲۰۰ نوزاد متولدشده در بیمارستان‌های بهمن‌،مادر و افشار شهریزد صورت گرفته است.نوزادان در ۲ گروه A شامل نوزادان پرخطر و در ریسک هیپوگلیسمی و گروه B شامل نوزادان سالم و رسیده طبقه‌بندی شدند و قند خون آنهادر طی ۶-۴ ساعت پس از تولد اندازه‌گیری شد و در صورتی که میزان آن کمتر از ۴۰mg/dli بود،به عنوان هیپوگلیسمی در نظر گرفته شد. براساس نتایج حاصله،فراوانی نسبی هیپوگلیسمی در گروه نوزادان پرخطر برابر ۳۲% و در نوزادان سالم برابر ۲۹% بود که این اختلاف معنی دار نمی‌باشد. در گروه پر خطر به تفکیک ، در نوزاد با آپکار پایین برابر ۷/۱۶% ، در نوزاد نارس برابر ۲/۲۹% ، در نوزاد با مادر دیابتی برابر ۴/۳۳% و بیشترین فراوانی مربوط به نوزادان SGA و برابر ۵/۳۷% بود. فراوانی هیپوگلیسمی بر حسب نوع زایمان تعیین شد . در گروه پرخطر، زایمان واژینال برابر ۵/۳۹% و در سزارین ، برابر ۳/۲۶% و در گروه شاهد، زایمان واژینال برابر ۲۴% و در سزارین برابر۸/۳۴% بود. فراوانی هیپو گلیسمی در هردو گروه در رتبه اول تولد بالاتر بود. باتوجه به اینکه فراوانی نسبی هیپوگلیسمی در گروه نوزادان پرخطر با گروه نوزادان سالم اختلاف آماری موجود نبود ، لذا در ساعات اولیه بعداز تولد باید به فکر هیپوگلیسمی در گروه نوزادان سالم نیز بود.

صدیقه اخوان کرباسی
مهدخت صدر‌بافقی
اسماعیل خواجه زاده
علی زارع محمودآبادی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی