شمای شما

اینک در دالان های ماه
عبور می کنم
و می رسم
تا که کنم لمس لبخند خورشید
من چشم بسته
ستاره های ستارگان را می بینم
و می بافم موهای کهکشان را
از دامنه ی دریا
دامان به دامان می چینم
تگرگ باور
تا خوش بنوازم موسیقی ی باران را
از برای خاک
آ وای این سرزمین شنیدنی است
که هیچ لحظه ای نمی ماند
لیک
نفس عشق حقیقتی است بارور
در فریاد رودخانه
هیچ سکوتی بی معنا نیست
آهای
من خویش زاده ی خویشم
که وا ژه ها در نگاهم زیبایند
و تو
تو ای باور بارور
مگر می شود شمای شما را نخواند .

شعر از استاد پاپی

منبع : مطالب ارسال شده