در آ رزوی مدال المپیک

شناسنامه قهرمان
نام: روح الله
فامیل: حسینی
متولد: ۱۳۵۷
قد: ۱۸۲
وزن:۹۷ كیلوگرم
تحصیلات: دانشجوی فوق لیسانس تربیت بدنی
نام اولین مربی: مرتضی صادقی
نام نخستین باشگاه: شهید انور دولت آباد
باشگاه فعلی: راه آهن
محل تولد: محله شهدای صفائیه شهرری
محله كنونی: نواب
افتخارات: مدال برنز بازی های آسیایی ۱۹۹۸ بانكوك و مدال طلای قهرمانی آسیا ۲۰۰۵ ویتنام
داستان زندگی قهرمان فوق سنگین بوكس آسیا هم داستانی شنیدنی است. او از محله شهدای صفائیه شهرری برخاسته است، همان محله ای كه در جنوب شهر تهران علیرضا دبیر، هادی ساعی و حمید سوریان در آن شهره آفاق در ورزش جهان شدند. جالب آنكه اوهم ابتدا همانند اكثر قهرمانان شاخص ورزش های انفرادی همه آمال و آرزوهایش را در فوتبال و توپ گرد جست وجو كرد ولی توصیه های مادر او را به رینگ بوكس كشاند. هیجان و دیدن بازی های محمدعلی كلی محرك های قوی بودند كه روح سركش روح الله را سرانجام تسلیم ساخته و او زندگی ورزشی جدیدی را تجربه كرد.هنگامی كه مادر در سن ده سالگی دستان او را در دستان معلمی دلسوز بنام مرتضی صادقی در باشگاه انور دولت آباد گذاشت؛ او هنوز فوتبال را كاملا رها نكرده بود و تا عضویت در تیم نوجوانان بانك ملی هم پیش رفت، تیمی كه در رده های نوجوانان و جوانان همواره یكپای قهرمانی در تهران بود.طعم نخستین موفقیت مدال آن هم در سن ۱۵ سالگی در رده جوانان كشور دیگر پای او را از فوتبال برید و او همه تلاشش را از آن پس صرف بوكس كرد.او در بوكس تا آنجا پیش رفته است كه هم اكنون قهرمان فوق سنگین بزرگترین قاره جهان است. او حالا جانشین مردان بزرگی چون ماسینس، هامبارسومیان، ایرج كیارستمی، مرتضی شیری، قوشچی، صمدی و... شده است.روح الله حسینی در «هوشی مینه» در شرایطی نابرابر با حریفان به لحاظ فیزیكی مزد جسارت و هوشیاری خود را گرفت و همه را تسلیم اراده آهنین خود ساخت. برخلاف دهه های قبل كه سنگین وزن های بوكس ایران بدون مشكل و در مصاف با حریفان هندی و عراقی سر از سكوی قهرمانی درمی آوردند، امروز كسب مدال و آن هم طلا در حضور قهرمانان مطرح بوكس جهان از كشورهای آسیای میانه مثل قزاقستان، ازبكستان كه در دنیای حرفه ای ها نامی شناخته شده اند دل شیر می خواهد. حسینی در «هوشی مینه» برای به ترنم درآوردن سرود و به اهتزازدرآوردن پرچم مقدس ایران از جان مایه گذاشت تا توانست تنها مدال طلای كشورمان را به ارمغان آورد.
*چطور شد بوكس را انتخاب كردی؟
- راستش انتخاب خودم فوتبال بود ولی اصرار مادرم این بود كه بوكسور شوم، در فوتبال آنقدر استعداد داشتم كه تا عضویت در تیم نوجوانان باشگاه بانك ملی هم پیش رفته بودم. باشگاهی كه هر بازیكنی نمی توانست به آن راه یابد. در آن سالی كه من به تیم نوجوانان بانك ملی راه پیدا كردم مهدی مهدوی كیا از تیم نوجوانانش به تیم جوانان رفته بود. جالب آنكه هر موقع فوتبال می رفتم مادرم مرا تحویل نمی گرفت و روی خوش به من نشان نمی داد.
* بوكس را از چندسالگی آغاز كردی؟
- ده سالگی
* در كدام باشگاه با كدام مربی؟
- در باشگاه شهید انور دولت آباد و زیرنظر مرتضی صادقی
* پس فوتبال را كی كنار گذاشتی؟
- همزمان با رفتن به بوكس فوتبال را هم ادامه دادم كه پایانش تا بازی در رده نوجوانان تهران بود.
* چه چیز بوكس تو را به خداحافظی از فوتبال كشاند؟
- هیجان و از همه مهم تر دیدن فیلم بازی های «كلی» بود كه مسیر زندگی ورزشی ام را عوض كرد. هرگاه فیلم مسابقات «كلی» را می دیدم شوق و شور بوكس و حضور در رینگ مرا بیشتر وسوسه می كرد.
* اولین موفقیت در بوكس؟
- ۱۵ سالم بود كه نایب قهرمان جوانان كشور شدم.
جالب آنكه قاچاقی در این مسابقات حاضر شدم چراكه حداقل سن شركت در رده جوانان ۱۶ سال بود كه با یك سال كمتر به مصاف حریفان بزرگتر از خود رفتم و با ارایه نمایشی جالب به مقام دوم رسیدم. این مسابقات سال ۷۳ در شهر دامغان انجام شده بود.
* از اولین حضور در رینگ چه احساسی داشتی؟
- احساس كردم وارد قفس شدم، چراكه تا قبل از حضور در نخستین مسابقه رسمی هرگز وارد رینگ نشده بودم.
* هفته ای چند جلسه تمرین می كنی؟
- هفته ای سه جلسه
* آیا هفته ای ۳ جلسه برای یك قهرمان كافی است؟
- تمرین زیاد در بوكس آماتوری درصد ضرب دیدگی را بالا می برد.
* اولین پاداش؟
- اولین پاداش درست و حسابی را بعد از مدال برنز بازی های آسیایی ۱۹۹۸ بانكوك گرفتم.
* پاداش مدال طلای قهرمانی آسیا در ویتنام؟
- هنوز كه چیزی نگرفتم.
* می گویند در بانكوك حقت طلا بوده است؟
- بسیار آماده و سرحال بودم، در پیكاری نزدیك در پیكار با قهرمان ازبك كه هم اكنون در جمع حرفه ای هاست از راهیابی به فینال محروم شدم. روسلان چاقایف حتی تا قهرمانی جهان هم پیش رفت.
* وزن هم كم می كنی؟
- هنگامی كه در وزن ۹۱ كیلوگرم بودم مجبور به كاهش و كنترل وزنم بودم، اما با صعود به وزن ۹۱+ كیلوگرم دیگر نه تنها مشكلی ندارم بلكه چندین كیلو هم از سایر همتاهایم سبك ترم.
* در ویتنام در فوق سنگین چند نفر شركت داشتند؟
- نزدیك به ده نفر.
* در پیكار با حریفان بلندقامت تر از خودت به مشكل برنخوردی؟
- در بازی اول حریف سریلانكایی بسیار بلندتر و سنگین تر از من بود كه با مبارزه از راه دور به راحتی بر او پیروز شدم.*برای رسیدن به طلا در مقابل كدام حریفان از كدام كشور به زحمت افتادی؟
- حریفان قزاق و ازبك كه حریف ازبكی به نام رستم سعیداف كه برای خود «یلی» در بوكس است.او یك بوكسور به تمام معنا است كه بدون نقص كار می كند، خیلی حساب شده توانستم با كنترل او بر وی غلبه كنم.
* لابد شرق آسیایی ها مثل همیشه برگ چغندر بودند؟
- شرق آسیایی ها همیشه در اوزان سبك مطرحند. از گذشته دور و قبل از ورود كشورهای آسیای میانه تا حدودی قهرمانان هندی و پاكستانی رقیبان ما بوده اند كه اكنون با آمدن قزاق ها و ازبك ها شرایط بسیار سخت شده است.
* فكر اینكه یك روز به جمع بوكسورهای حرفه ای بپیوندی را كردی؟
- دوست دارم، ولی راه ورود به جمع حرفه ای ها دستیابی به مدال در المپیك است.
* یعنی می شود روزی...؟
- چرا نشود، مطمئن باشید اگر در بازی های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه بتوانم مدال طلا بگیرم، در المپیك ۲۰۰۸ پكن روی سكو خواهم بود.
* در طول دوران قهرمانی آسیب های شدید هم دیدی؟
- سه بار دستم شكست.
* پس بی خود نیست كه می گویند بوكس ورزش خطرناكی است؟
- اصلا ورزش خطرناكی نیست. در آخرین تحقیقات به عمل آمده در بررسی خطرناك بودن ورزش ها بوكس در جای یازدهم بود و فوتبال در جای نوزدهم.
* پس گفتی می شود در المپیك مدال گرفت؟
- بله كه می شود، اول تبلیغ می خواهد دوم بودجه مناسب.
* پس چرا تا الان نگرفتیم؟
- در المپیك سیدنی حاضر بودم و در آتن نبودم. در سیدنی حق من مدال برنز بود، اما چون چند ورزشكار ما دوپینگی اعلام شدند داوران و هیات ژوری چندان از ما خوششان نیامد وگرنه من را در عین برتری مقابل حریف كانادایی بازنده نمی كردند.
تازه شانس آوردیم كه كل اعضای تیم را محروم نساختند!
* بو كس حرفه ای را هم تعقیب می كنی؟
- بازی های مهم سنگین وزن ها را، درحال حاضر هم كه عنوان قهرمانی جهان دراختیار «گلیج كو» از اوكراین است كه به تازگی با شكست «لنوكس لوئیز» به دست آمد.
* نقش مربی در بوكس؟
- مربی بوكس حتما باید به علم روانشناسی مجهز باشد، چرا كه «استرس» در بوكس بیش از سایر رشته هاست، هر مربی كه بتواند زهر استرس را در وجود شاگردش بگیرد یا آن را به حداقل برساند بیشترین كمك را در موفقیت او دارد.
* نام مربیانی كه با آنان كار كردی؟
- محمدی، صادقی، نهرودی، احدی، كریمی، صمدی و ...
* از كدامیك بیشتر آموختی؟
- از همه آ نها ولی نهرودی تجارب ارزشمندی دارد.
* قصد نداری در پایان راه قهرمانی مربی شوی؟
- به درد كار مربیگری نمی خورم، راستش حوصله اش را ندارم.
* از اینكه صمدی قهرمان سابق آسیا را به هنگام مبارزه در كنار رینگ می بینی چه احساسی داری؟
- حضور صمدی در تیم ملی برای من نعمتی است، او با قامت بلندش «میت» می گیرد و تجربه اش به من خیلی كمك كرده است.
* پیكار با حریف باتجربه سخت تر است یا حریف جوان؟
- باتجربه، در همین رقابت های «هوشی مینه» تمام حریفانم بسیار باتجربه بودند ولی حریف جوان را به دلیل احساسی عمل كردن و عدم تقسیم درست قدرت و نفس راحت تر می شود برد.
* نزدیك ترین رقیبت در داخل؟
- درحال حاضر حریفی نزدیك ندارم.
* آیا در لیگ هم بازی كردی؟
- بله در چند دیدار حاضر شدم.
* چقدر قرارداد بستی؟
- ششصد هزار تومان.
* درآمد سالانه ات از بوكس؟
- بنویسید صفر و از تبعیض موجود در ورزش به خدا شكایت بردم.
* كل پاداشت طی این همه سال؟
- پنجاه سكه طلا
* میزان نقش بدنسازی در بوكس؟
- چیزی حدود ۸۰ درصد.
* در تیم ملی، بدنسازی اختصاصی دارید؟
- خیر، این كار توسط احدی و صمدی صورت می گیرد.
* كدامیك از مربیان خارجی كه به ایران آمدند تاثیرگذارتر بوده اند؟
- آسه بال كوبایی مربی خوبی بود.
* اعتقاد به مربی خارجی داری یا خیر؟
- من اعتقاد دارم كه بوكس ایران نیاز به تماس های بیشتر با تیم های صاحب كلاس جهانی دارد تا مربیان خارجی.
* شنیدیم كه در سن ۲۳ سالگی تا یكقدمی خداحافظی از بوكس نیز پیش رفتی؟
- در آن دوران بسیار دلزده شده بودم و یكسال و نیم مجبور به كناره گیری از بوكس شدم.
حرف های پایانی
* بزرگترین آرزو
برداشتن موانع پخش تلویزیونی _ هرچند كه اكنون با پخش بوكس از شبكه خبر و شبكه ۲ وضعیت تا حدودی بهتر شده است، اما مطمئن هستم كه با كسب مدال در المپیك این مشكل حتماً حل خواهد شد.
* مسبب بازگشت دوباره
حجت الله خطیب، او آدم بزرگی است، بازگشتم را مدیون او و راهنمایی هایش هستم. اصلا بوكس ربطی به او نداشت، رفته بودم تربیت بدنی استان تهران، او حال و روزم را جویا شد و هنگامی كه متوجه شد یك سال و نیم است كه مسابقات و تمرین را رها كردم مثل یك پدر نصیحتم كرد و مرا قانع ساخت كه صبوری پیشه كنم و مزد صبرم را بگیرم كه گرفتم. محبت های خطیب را هرگز فراموش نمی كنم.
* تفاوت بوكسورهای ایرانی با بوكسورهای جهان
ما با زور بازی می كنیم آنها با منطق، آنها حرفه ای كار می كنند، ما احساسی. آنها ما را بدون زحمت و در سایه تاكتیك و یا به عبارتی بهتر با «كلك» می برند،ولی قبول كنید ما بو كسورهای بااستعدادی داریم كه درصورت بودن امكانات می توانند حتی در جهان مطرح شوند.

منبع : روزنامه همشهری