تاریخ و تمدن

اکثر افرادی که در کتابهای تاریخ با جلوه ای مجلل و با شکوه ظاهر می شوند اغلب فاتحان بزرگ، ژانرها و سربازان هستند. در حالیکه افرادیکه واقعا به پیشرفت تمدن کمک کرده اند اصلا یادی از آنها ذکر نمی شود .
نمی دانیم چه کسی برای اولین بار پای شکسته را ترمیم کرد یا قایق دریایی را به آب انداخت یا طولشان را محاسبه کرد اما ما همه چیز را درباره قاتلان و ویرانگران می دانیم مردم درباره اینگونه افراد زیاد فکر می کنند بقدری زیاد که در بزرگترین ستونهای بزرگترین شهرهای جهان شما می توانید عکس یک فاتح ژنرال یا سرباز را ببینید و من فکر می کنم بیشتر مردم معتقدند که بزرگترین کشورها آنهایی هستند که در نبرد بیشترین تعداد از کشورهای دیگر را کشته اند و بر آنها به عنوان فاتح حکم رانده اند.
آن ممکن است که آنها فقط بزرگترین کشورها باشند اما نه متمدن ترین آنها. حیوانات می جنگند و وحشیها و درنده ها هم همین طور، بنابراین موفق بودن در جنگیدن عمل کردن به شیوه ای است که یک وحشی در آن خصوص عمل می کند اما این نشان متمدن بودن نیست حتی اینکه قادر باشیم افراد دیگر را مجبور کرده تا برای شما بجنگند و به آنها یاد بدهیم که چطور کارایی تر بجنگند.
به هر حال از کارهایست که فاتحان و ژانرالها انجام داده اند نشان متمدن بودن نیست مردم می جنگند تا اختلافات را حل کنند جنگیدن به معنای کشتن و انسانهای متمدن باید بتوانند راهی برای حل اختلافات خود بیابند نه اینکه ببینند کدام طرف می تواند تعداد بیشتری از طرف مقابل را کشته و سپس بگوید آن طرفی که بیشتر کشته است برنده است. و نه تنها برنده شده است و چونکه پیروز شده است پس حق با او بوده است بخاطر همین است که جنگ رفتن یعنی همین: اینکه بگوئیم حق با قدرتمند است.
داستان بشر در کل چنین بوده است حتی عصر ما هم شاهد دو نمونه از بزرگترین جنگها در تاریخ بوده است که در آن میلیونها انسان کشته و یا معلول شده است امروز درست است که بگوئیم مردم دیگر در خیابانها با هم نمی جنگند / همدیگر را نمی کشند.
در حالیکه درست آن است که بگوئیم از قوانین اطاعت می کنیم و در زندگی روزمره با هم رفتار شایسته داریم هنوز ملتها و کشورهایی هستند که یاد نگرفته اند اینگونه عمل کنند و هنوز مثل وحشیها رفتار می کنند.
اما نباید زیاد توقع داشته باشیم بهر حال نژاد انسان از نقطه نظر تکامل تازه شروع کرده است. انسانها در واقع نوپایگانی بیش نیستند که چند ماه عمر داشته باشند دانشمندان حدس می زنند که نوعی از زندگی درون زمین به شکل ماهی وجود داشته اند و آن نوع موجودات عمرشان در حدود ۱۲۰۰ میلیون سال می رسد اما عمر انسان فقط به ۱ میلیون سال است و عمر انسان متمدن حداکثر ۸ هزار سال می باشد. این آمار برای فهمیدن متفاوت هستند.
پس اجازه بدهید مقیاس آنها را کم کنیم فرض کنیم که ما کل زندگی موجودات کره زمین را یکصد سال حساب کنیم سپس عمر بشر را در حدود یک ماه می توان برآورد کرد و اگر در طول یک ماه عمر تمدن بین ۷ و ۸ ساعت می رسد بنابراین می بینیم که انسان وقت کمی برای یاد گرفتن دارد اما وقت بسیار زیادی دارد که بتواند بهتر یاد بگیرد.
با در نظر گرفتن گذشته، تمدن بشر در حدود ۷ یا ۸ ساعت ما می توانیم آینده او را تخمین بزنیم یعنی اینکه بگوئیم کل دوره ای که از حال تا زمانیکه خورشید بسیار سرد گشته و دیگر برای حیات بخشی بروی کره زمین نخواهد درخشید در حدود ۱۰۰ هزار سال می توان حساب کرد بنابراین بشر در آغاز زندگی متمدن قرار دارد و به خاطر همین است که می گوییم که نباید زیاد توقع داشته باشیم.
بشر براساس اعمال تقریبا حیوان صفت - جنگیدن و تهدید کردن و حریصانه خوردن و غارت کردن و صدمه زدن - است. ما نباید حتی انتظار داشته باشیم که انسانهای متمدن این چیزها را انجام ندهند. همه ما می توانیم بپرسیم که آنها بعضی وقتها بعضی چیزها را انجام خواهند داد...

منبع : دو هفته نامه فریاد