یکشنبه, ۲۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 12 May, 2024
مجله ویستا
آمبولانس Ambulance
ریشه واژه ”آمبولانس“، کلمه ”آمبولار“ یا ”آمبولانت“ است که در زبان لاتین به معنی پیاده راه رفتن میباشد. در حقیقت آمبولانسهای اولیه، بیمارستانهای متحرکی بودند که بههنگام جنگ، به دنبال ستون ارتش حرکت میکردند و برای حمل مجروحان مورد استفاده قرار میگرفتند.
در اواخر قرن هجدهم، فرانسویها اولین وسایل حملونقل بیمار را به شکل آمبولانس ساختن و به کمک همین وسیله که شبیه کالسکه بود، مجروحان جنگی و بیماران به بیمارستان حمل میشدند.
در طی جنگهای کریمه، در نیمه دوم قرن نوزدهم کالسکههای چهارچرخهای ساخته شدند که بهوسیله انسان یا اسب رانده میشدند. این کالسکهها کار انتقال بیماران به بیمارستان را انجام میدادند. البته هنوز تا آن زمان، نیروی تربیتشده و خاصی برای کمکرسانی در مواقع اضطراری وجود نداشت و بیشتر کشورها به همین شکل، مجروحان و بیماران را حملونقل میکردند. در سال ۱۸۶۴ م، برطبق عهدنامه ژئو، قرار شد که نیروهای نظامی به خودروهائی که مشغول کمکرسانی به مجروحان هستند، آسیبی نرسانند.
اولین مؤسسه رسمی کمکرسانی به مجروحان در کشور انگلستان و در سال ۱۸۷۸ دائر شد. این مؤسسه، دارای تشکیلاتی بود که رانندگان آمبولانس را با مهارتهای لازم و آموزش کمکهای اولیه، تربیت میکرد.
در حال حاضر آمبولانسها، به رنگ سفید هستند و در کشورهای مسیحی، با صلیبی به رنگ قرمز و در کشورهای اسلامی با هلال قرمز، نشانهگذاری میشوند. این آمبولانسها دارای سرعت مناسب، آژیر و چراغ راهنما برای عبور از ترافیک و خیابانهای شلوغ هستند. مسئلهای که در قدیم در مورد آمبولانسها نادیده گرفته میشد، این بود که آژیر و یا چراغ قرمز راهنمای آمبولانس باید در جائی، در سطح روئی آمبولانس یا نزدیک پنجرههای آن نصب میشد تا سایر اتومبیلها با نگاه کردن به آینه ماشین بدانند چه اتومبیلی در مسیر آنها قرار داردو راه عبور را برای آن باز کنند، چون برطبق قانون، ماشینهائی که صدای آژیر آمبولانس را میشنوند، باید از سر راه آن کنار بروند. در بعضی از کشورها، آمبولانسها اجازه دارند در مواقع ضروری، بیش از حد مجاز سرعت داشته باشند و از چراغهای راهنمائی عبور کنند.
در بعضی از کشورها در نواحی خاص جغرافیائی مثل بندرها و جزیرهها، کمکرسانی، توسط قایقهای نجات صورت میگیرد. در کشور استرالیا، در نقاط پرت و دورافتاده، آمبولانسهای هوائی، مردم صدمهدیده و یا بیماران را به بیمارستان و مراکز درمانی میرسانند.
داشتن فضا و جای مناسب و داشتن تجهیزات کامل در داخل یک آمبولانس امری حیاتی است. به همین دلیل، امروزه سازندگان این وسیله سعی میکنند روز به روز امبولانسهای مجهزتری بسازند.
آمبولانسهای فعلی دارای این وسایل میباشند: برانکارهای چرخدار برای راحتی بیشتر در حمل بیماران، محل مناسب برای نشستن کارکنان آمبولانس، وسایل کمکهای اولیه شامل تجهیزات احیاء قلب و ریهها در وضعیتهای خاص، مخزن اکسیژن، وسایلی که برای بیحسی و یا آرام کردن درد بهکار میروند و همچنین دستگاه تنفس مصنوعی.
جالب است بدانید که امروزه در بیشتر کشورها، لوازم و تجهیزاتی که باید داخل یک آمبولانس باشند، براساس مصوبات قانون تعیین میشوند. بعضی آمبولانسها وسایل جانبی هم به همراه دارند؛ مثلاً دستگاه الکتریکی خاصی که میتواند علائم و ضربان قلب را نشان بدهد. وجود این دستگاه برای بیمارانی که دچار حمله قلبی هستند. حیاتی است. همچنین، آمبولانسها دارای بیسیم و تجهیزات رادیوئی هم هستند که از این طریق وضع بیمار را به بیمارستان اطلاع میدهند و ارتباط دائمی آنها با بیمارستان برقرار است. پیشرفتهترین آمبولانسها آنهائی هستند که به سیستم کامپیوتری مجهز هستند و سابقه بیماری و وضعیت مریض را قبل از رسیدن به بیمارستان - و احیاناً اتاق عمل - مورد بررسی و کنترل قرار میدهند و بیمار با مجموعه کاملی از اطلاعات و زمینهها، وارد بیمارستان میشود و به این ترتیب از اتلاف وقت هم جلوگیری میشود.
کارکنان آمبولانس نیروهای متخصصی هستند که دارای مهارتهای بهداشتی و پزشکی در حد لازم هستند. گرچه این مهارتها در حد مهارتهای یک پزشک نیستند، اما در مواقع ضروری، میتوانند سبب نجات جان یک بیمار شوند. چنانکه در مورد کارها و خدمات پزشکی ایجاد میکند، آنها هم باید دارای کیفیتها و تخصصهای حرفهای و بیشتر از همه، صبر و تحمل و صفات اخلاقی خاص باشند.
در سالهای اخیر، در بیشتر کشورهای دنیا، رانندگان و خدمه آمبولانسها باید آموزشهای رسمی و لازمی را که سازمانهای مربوطه تعیین میکنند، دیده باشند. آنها باید در حدود ۸۰ ساعت آموزش رسمی برای اینکار داشته باشند. بهعلاوه امتحانهای علمی و عملی خاصی را بگذارنند و در حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ ساعت آموزش عملی را طی کنند. رانندگان آمبولانس باید با کیفیتهای مطلوب روانی و جسمانی و همچنین دارای مهارت کافی و بالا در رانندگی باشند.
در سالهای اخیر، آمبولانسها هم از سوی دولت و هم از طرف مؤسسههای خصوصی جهت یاری رساندن به مجروحان و مصدومان ساخته میشوند و البته در بسیاری از کشورها، بخشهای خصوصی، با سرمایه و ابتکار خاص در مورد صنعت آمبولانسسازی با تکنیکهای جدید و تجهیزات پیشرفتهتر اقدام میکنند.
در اواخر قرن هجدهم، فرانسویها اولین وسایل حملونقل بیمار را به شکل آمبولانس ساختن و به کمک همین وسیله که شبیه کالسکه بود، مجروحان جنگی و بیماران به بیمارستان حمل میشدند.
در طی جنگهای کریمه، در نیمه دوم قرن نوزدهم کالسکههای چهارچرخهای ساخته شدند که بهوسیله انسان یا اسب رانده میشدند. این کالسکهها کار انتقال بیماران به بیمارستان را انجام میدادند. البته هنوز تا آن زمان، نیروی تربیتشده و خاصی برای کمکرسانی در مواقع اضطراری وجود نداشت و بیشتر کشورها به همین شکل، مجروحان و بیماران را حملونقل میکردند. در سال ۱۸۶۴ م، برطبق عهدنامه ژئو، قرار شد که نیروهای نظامی به خودروهائی که مشغول کمکرسانی به مجروحان هستند، آسیبی نرسانند.
اولین مؤسسه رسمی کمکرسانی به مجروحان در کشور انگلستان و در سال ۱۸۷۸ دائر شد. این مؤسسه، دارای تشکیلاتی بود که رانندگان آمبولانس را با مهارتهای لازم و آموزش کمکهای اولیه، تربیت میکرد.
در حال حاضر آمبولانسها، به رنگ سفید هستند و در کشورهای مسیحی، با صلیبی به رنگ قرمز و در کشورهای اسلامی با هلال قرمز، نشانهگذاری میشوند. این آمبولانسها دارای سرعت مناسب، آژیر و چراغ راهنما برای عبور از ترافیک و خیابانهای شلوغ هستند. مسئلهای که در قدیم در مورد آمبولانسها نادیده گرفته میشد، این بود که آژیر و یا چراغ قرمز راهنمای آمبولانس باید در جائی، در سطح روئی آمبولانس یا نزدیک پنجرههای آن نصب میشد تا سایر اتومبیلها با نگاه کردن به آینه ماشین بدانند چه اتومبیلی در مسیر آنها قرار داردو راه عبور را برای آن باز کنند، چون برطبق قانون، ماشینهائی که صدای آژیر آمبولانس را میشنوند، باید از سر راه آن کنار بروند. در بعضی از کشورها، آمبولانسها اجازه دارند در مواقع ضروری، بیش از حد مجاز سرعت داشته باشند و از چراغهای راهنمائی عبور کنند.
در بعضی از کشورها در نواحی خاص جغرافیائی مثل بندرها و جزیرهها، کمکرسانی، توسط قایقهای نجات صورت میگیرد. در کشور استرالیا، در نقاط پرت و دورافتاده، آمبولانسهای هوائی، مردم صدمهدیده و یا بیماران را به بیمارستان و مراکز درمانی میرسانند.
داشتن فضا و جای مناسب و داشتن تجهیزات کامل در داخل یک آمبولانس امری حیاتی است. به همین دلیل، امروزه سازندگان این وسیله سعی میکنند روز به روز امبولانسهای مجهزتری بسازند.
آمبولانسهای فعلی دارای این وسایل میباشند: برانکارهای چرخدار برای راحتی بیشتر در حمل بیماران، محل مناسب برای نشستن کارکنان آمبولانس، وسایل کمکهای اولیه شامل تجهیزات احیاء قلب و ریهها در وضعیتهای خاص، مخزن اکسیژن، وسایلی که برای بیحسی و یا آرام کردن درد بهکار میروند و همچنین دستگاه تنفس مصنوعی.
جالب است بدانید که امروزه در بیشتر کشورها، لوازم و تجهیزاتی که باید داخل یک آمبولانس باشند، براساس مصوبات قانون تعیین میشوند. بعضی آمبولانسها وسایل جانبی هم به همراه دارند؛ مثلاً دستگاه الکتریکی خاصی که میتواند علائم و ضربان قلب را نشان بدهد. وجود این دستگاه برای بیمارانی که دچار حمله قلبی هستند. حیاتی است. همچنین، آمبولانسها دارای بیسیم و تجهیزات رادیوئی هم هستند که از این طریق وضع بیمار را به بیمارستان اطلاع میدهند و ارتباط دائمی آنها با بیمارستان برقرار است. پیشرفتهترین آمبولانسها آنهائی هستند که به سیستم کامپیوتری مجهز هستند و سابقه بیماری و وضعیت مریض را قبل از رسیدن به بیمارستان - و احیاناً اتاق عمل - مورد بررسی و کنترل قرار میدهند و بیمار با مجموعه کاملی از اطلاعات و زمینهها، وارد بیمارستان میشود و به این ترتیب از اتلاف وقت هم جلوگیری میشود.
کارکنان آمبولانس نیروهای متخصصی هستند که دارای مهارتهای بهداشتی و پزشکی در حد لازم هستند. گرچه این مهارتها در حد مهارتهای یک پزشک نیستند، اما در مواقع ضروری، میتوانند سبب نجات جان یک بیمار شوند. چنانکه در مورد کارها و خدمات پزشکی ایجاد میکند، آنها هم باید دارای کیفیتها و تخصصهای حرفهای و بیشتر از همه، صبر و تحمل و صفات اخلاقی خاص باشند.
در سالهای اخیر، در بیشتر کشورهای دنیا، رانندگان و خدمه آمبولانسها باید آموزشهای رسمی و لازمی را که سازمانهای مربوطه تعیین میکنند، دیده باشند. آنها باید در حدود ۸۰ ساعت آموزش رسمی برای اینکار داشته باشند. بهعلاوه امتحانهای علمی و عملی خاصی را بگذارنند و در حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ ساعت آموزش عملی را طی کنند. رانندگان آمبولانس باید با کیفیتهای مطلوب روانی و جسمانی و همچنین دارای مهارت کافی و بالا در رانندگی باشند.
در سالهای اخیر، آمبولانسها هم از سوی دولت و هم از طرف مؤسسههای خصوصی جهت یاری رساندن به مجروحان و مصدومان ساخته میشوند و البته در بسیاری از کشورها، بخشهای خصوصی، با سرمایه و ابتکار خاص در مورد صنعت آمبولانسسازی با تکنیکهای جدید و تجهیزات پیشرفتهتر اقدام میکنند.
منبع : مطالب ارسال شده
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
انتخابات مجلس انتخابات مجلس دوازدهم مجلس شورای اسلامی مجلس انتخابات مجلس دوازدهم انتخابات مجلس شورای اسلامی ستاد انتخابات کشور وزارت کشور رئیس جمهور رئیسی دولت سیزدهم
ایران زلزله تهران هواشناسی سیل شهرداری تهران فضای مجازی سازمان هواشناسی پلیس بارش باران قتل آموزش و پرورش
خودرو حقوق بازنشستگان ایران خودرو قیمت طلا قیمت خودرو قیمت دلار گاز بانک مرکزی بازار خودرو نمایشگاه نفت مالیات مسکن
نمایشگاه کتاب رضا عطاران تلویزیون کتاب نمایشگاه کتاب تهران سینمای ایران نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران دفاع مقدس سریال مهران مدیری تئاتر کتابخوانی
فناوری اینترنت
رژیم صهیونیستی فلسطین غزه اسرائیل جنگ غزه آمریکا روسیه حماس سازمان ملل رفح اوکراین افغانستان
پرسپولیس فوتبال استقلال لیگ برتر هوادار لیگ برتر فوتبال ایران لیگ برتر ایران رئال مادرید سپاهان لیگ قهرمانان اروپا باشگاه پرسپولیس بایرن مونیخ
رشد جهان ایلان ماسک شفق قطبی طوفان خورشیدی اپل ناسا گوگل هوش مصنوعی فیبرنوری ماهواره
استرس مغز چاقی فشار خون بارداری زایمان آسم سرماخوردگی