حماسه تاریخ‌ساز حماس

استقامت و پایداری غرورآفرین مقاومت در ۲۲ روز جنگ غزه که همه کفر جهانی و نفاق عربی را در مقابل خود داشت، پیروزی عظیمی است که مبدأ تحول در درون فلسطین، دگرگونی در رژیم صهیونیستی و تغییر موازنه های امنیتی- سیاسی در سطح منطقه است .
۲۲ روز پس از آغاز جنگ نابرابر رژیم صهیونیستی و دو هفته پس از جنگ زمینی در غزه، به تدریج شرایط میدانی و تحرکات سیاسی با همه فراز و نشیب ها و لحظات آموزنده آن، به سمت نهایی شدن پیروزی مقاومت و مردم غزه پیش رفت.
در یک هفته گذشته که قطعنامه ۱۸۶۰ سرآغاز آن بود، شدت کشتارهای مردم غزه در عملیات های رژیم صهیونیستی سرعت بیشتری گرفت. اساسا مصوبه شورای امنیت که ماهیتی بدون روح داشت برای الزام رژیم صهیونیستی به پایان تجاوز تدوین نشده بود، بلکه برای فریب افکار عمومی جهانی و فروکش کردن اعتراضات و مشروعیت دادن به تیم ارتجاع منطقه ای و هم پیمان اسرائیل به تصویب رسید.
صدور این مصوبه مفهوم روشنی داشت که دلالت بر تنگناهای رژیم اشغالگر و حامیان غربی و عربی آنها داشت، لذا رژیم صهیونیستی در یک هفته گذشته بر شدت خون ریزی و بمباران ها، توپخانه، ناوچه های دریایی و هلی کوپترهای خود افزوده و با ۹ تیپ کماندو، چترباز و پیاده زرهی در محورهای گوناگون بر فشارهای خود افزود.
تمام تلاش این رژیم در فشارهای مستمر این بود که بتواند به دستاورد قابل توجهی در یکی از محورها دست یابد و لذا در این عملیات ها، اقدام به بمباران های بی هدف مناطق مسکونی، مدارس، مراکز آنروا (سازمان ملل)، مراکز پزشکی و درمانی و انبارهای دارو و تجهیزات صلیب سرخ جهانی کرد، به نحوی که مسئولین آنروا و موسسات وابسته به سازمان ملل فعالیت های خود را تعطیل کردند.
در روزهای پایان هفته گذشته، اسرائیل که از اقدامات رسانه ای در غزه رنج می برد و موجبات رسوایی بین المللی و فشار جهانی و افکار عمومی را به واسطه فعالیت های آنان می دانست، برج الشروق که محل استقرار نمایندگان رسانه های داخلی و بین المللی در غزه بود را هدف قرار داده و تعدادی را مجروح کرد.
فلسفه شدت بخشیدن به فشار نظامی و گسترش کشتار مردم این بود که بتواند به یک پیروزی نظامی (حتی محدود) در حاشیه های غزه دست یابد ولی نتوانست. از آنجا که رژیم صهیونیستی با حمایت استکبار جهانی و پتانسیل های همه جانبه آنان، موجودیتی «فراقانونی» دارد، سعی کرد با از بین بردن موسسات بین المللی و حمله به رسانه ها و یا کشتار مردم با بمب های فسفری سفید، کاری از پیش ببرد اما این تحرکات ایذایی بر پیچیدگی اوضاع علیه اسرائیل افزود. طی هفته گذشته بیش از چهارصد شهید و دو هزار زخمی در غزه، قربانی خوی درنده صهیونیست ها شدند و متقابلا نیروهای مقاومت با شلیک مستمر موشک به مراکزنظامی، تجمع نیرو و امکانات زرهی، پایگاه های نظامی، شهرها و شهرک های صهیونیست نشین در شعاع ۵۰ کیلومتری، به این تجاوزات پاسخ داد.
آنچه در هفته گذشته حائز اهمیت بود اینکه در محورهای عملیاتی شمال، شرق و جنوب غزه، ارتش صهیونیستی بیشترین تلفات و زخمی را داده و عملا با افزایش فشار عملیاتی نیروهای زمینی، تلفات و خسارت های بیشتری را نیز تحمل کرد. به هر حال ارتش صهیونیستی می بایست به جامعه صهیونیستی پاسخ دهد که در ازای هزینه های گوناگون داخلی و خارجی، چه دستاوردی به ارمغان آورده است؟
حملات دیوانه وار به مناطق مسکونی، اعدام و بمباران های دسته جمعی، زیر پا گذاشتن همه مقررات و کنوانسیون های جهانی ژنو و منشور ملل در هفته گذشته برای کسب این امتیاز بود تا با تکیه بر یک پیشروی و موفقیت بتواند، پروسه سیاسی پس از جنگ را به نفع خود مصادره کرده، تحولات بعدی و ناشی از پیروزی در غزه را در نقاط دیگر منطقه استمرار بخشد.
هجوم زمینی از شمال بر جبالیا و شرق بیت لاهیا تمرکز داشته ولی شاید بیشترین تلفات و خسارت های زرهی ارتش صهیونیستی در همین محور با به دام افتادن و کمین های مختلف و یا تک تیراندازان مقاومت حاصل شده است. صهیونیست ها در این محور عملیاتی نتوانستند به نقطه با ثباتی برسند و لذا حملات از شمال شرقی به جنوب شرقی غزه متمرکز شد و از طریق یک جاده و نوار باریک که عمدتا شن زار می باشد به شهرک سابق نتساریم سرازیر شدند تا از محور جنوب غرب غزه، پیشروی به داخل شهر غزه میسر گردد. عملیات بسیار سنگین نیروهای صهیونیستی در روزهای سه شنبه، چهارشنبه و پنج شنبه در این محور همراه بمباران و گلوله باران توپخانه ای با شدت استمرار داشت تا بتوانند به محل «تل الهوی» مسلط شوند. اگرچه در این منطقه ویرانی های وسیعی را ایجاد کرده و بر تعداد شهدا و زخمیان مردم غزه افزودند و یکی از رهبران حماس به نام سعید صیام، وزیر کشور حکومت هنیه را در منزل برادرش با بمب بسیار سنگین به شهادت رساندند ولی بعد از این محله حاشیه ای شهر عقب نشینی کردند و تانک های آنان در محل سابق شهرک صهیونیستی نتساریم مستقر شدند. این در حالی بود که در هفته گذشته تلاش های بین المللی و منطقه ای برای رایزنی های سیاسی نیز با شدت ادامه داشت. در داخل رژیم صهیونیستی نیز، علی رغم سانسور شدید و بخشنامه های امنیتی در عدم طرح مسائلی که به راهبرد جنگی اسرائیل ضرر می رساند، نغمه های مخالف شروع شده بود و بر ضرورت توقف «جنگ بی نتیجه» تاکید داشتند. بخشی از نخبگان و حتی مسئولین نظامی و امنیتی، ادامه جنگ را خسارت بار برای اسرائیل ارزیابی کرده و اعلام کردند که ممکن است بتوانیم با ادامه جنگ، حماس را تضعیف کنیم ولی در ازای آن اسرائیل نابود می شود.
در درون تیم سه نفره حکومتی (اولمرت، لیونی و باراک) نیز اختلاف نظر علنی شد و اولمرت بر ادامه جنگ تکیه کرد ولی باراک و لیونی توقف جنگ را ضروری می دانستند. باراک از این جهت که ادامه جنگ نمی تواند به موفقیتی برسد و بر پایگاه مردمی حزب کار تاثیر می گذارد، با استمرار آن مخالف بودو خانم لیونی به علت کاهش پایگاه مردمی در نظرسنجی ها برای حزب کادیما، ادامه جنگ را مفید نمی دانست. البته خانم لیونی معتقد است نباید در قالب یک توافق با حماس و یا مصر به جنگ پایان دهد و صرفا از طریق توافقات امنیتی با آمریکا و اخذ تعهدات امنیتی از مصر باید بر موضوعاتی مانند تضمین جلوگیری از ورود سلاح به غزه و نظارت های بین المللی، جنگ پایان پذیرد تا دست اسرائیل برای اقدامات بعدی بسته نباشد.
باراک اجرای قطعنامه ۱۸۶۰ و توافق غیرمستقیم با حماس از طریق مصر را ترجیح می دهد و نشست شنبه شب این تیم سه نفره بر توقف یک طرفه جنگ تکیه داشت که نتیجه آن اعلام آتش بس یک طرفه از سوی رژیم جعلی و رو به اضمحلال صهیونیستی بود.
به موازات رویکردهای فوق، طرح مصر از ابتدا با مخالفت اسرائیل روبه رو شد و اعزام عاموس جلعاد مدیر سیاسی، امنیتی وزارت دفاع اسرائیل به قاهره برای ابلاغ این موضع صورت گرفت و دیدگاه و مطالبات اسرائیلی به مقامات مصر تحویل شد.
از آنجا که تیم ارتجاع عربی تمامی حیثیت منطقه ای و جهانی خود را در گرو پیشبرد این طرح در مصر می دانستند، رایزنی های فشرده بعدی برای حفظ مدیریت مصر بر تحولات غزه ادامه یافت. حماس نیز به مصر ابلاغ کرد که با محتوای فعلی طرح مصر را نمی پذیرد و باید توقف تجاوز، عقب نشینی فوری اسرائیل از داخل نوار غزه، بازگشایی معابر به طور کامل و آغاز کمک رسانی مبنای ورود به بحث در مورد آتش بس و میزان زمانی آن باشد.
در حالی که اسرائیل توقف عملیات جنگی و باقی ماندن در نقاط پیشروی شده (مثلا نتساریم) و شروع کمک رسانی برای یک هفته و پذیرش آتش بس ۱۵ ساله توسط حماس را خواستار بود و بر یک تضمین بین المللی برای کنترل و جلوگیری از ورود سلاح به غزه و یا گذرگاه های فلسطینی تاکید می ورزیدند.
با شکست طرح مصر، ترکیه و سوریه در رایزنی با حماس طرح جدیدی را به مصر ارائه کردند تا مخالفت حماس برداشته شده و طرف اسرائیلی را به این طرح جلب کنند. فشار منطقه ای و بین المللی برای نشست سران اتحادیه عرب در دوحه که با درخواست جدی قطر دنبال می شد با مداخله بسیار زشت دبیرکل اتحادیه عرب و تهدیدات مستقیم مصر و عربستان، به حد نصاب نرسید ولی با حضور حداقل ۱۳ تن از سران عرب و تعدادی از رهبران اسلامی از ایران، ترکیه، سنگال، اندونزی و مالزی، جزایر کومور و... در روز جمعه با رویکردی جدی در حمایت از مقاومت، محکومیت اقدامات تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی در غزه ضرورت اقدامات عملی برای مجبور کردن اسرائیل به توقف تجاوز و ضرورت محاکمه رهبران این رژیم منعقد گردید. سخنرانی محکم بشار اسد در این کنفرانس که طرح صلح عربی را «مرده» اعلام کرد و اینکه از این پس با همان زبان قابل فهم اسرائیل با آن رفتار می شود، از جمله مسائل مهم این نشست تلقی شد.
سخنان امیرقطر نیز در ضرورت اقدامات عملی برای وادار کردن رژیم صهیونیستی قابل تامل است، که در پایان این نشست، قطر و موریتانی روابط خود با اسرائیل را به حالت تعلیق در آورده و از عناصر اسرائیلی درخواست ترک فوری خاک خود را کردند.
در این نشست ابومازن که پس از تهدید عمروموسی و سران مصر و عربستان در آن شرکت نکرده بود، رهبران مقاومت( مشعل- دکتر رمضان شلح و احمد جبریل) را در خود جای دید.
سران عربی مرتجع برای در سایه قراردادن ضرورت نشست سران در دوحه، پیشنهاد نشست اقتصادی سران عرب در کویت که در حاشیه آن به بحث غزه بپردازد را مطرح کردند تا روز دوشنبه (۳۰ دی ۸۷) به این مسئله اهتمام ورزد. به همین جهت نشست دوحه مصوبات خود را به عنوان دستور کار پیشنهادی به نشست سران عرب در کویت ارسال خواهد کرد و بر موضوعات پیش گفته تاکید خواهد کرد.
عاموس جلعاد که با یکروز تاخیر روز جمعه به قاهره رفته بود تا به طرح جدید ترکیه اعلام نظر کند، شب به تل آویو بازگشت و مصری ها از رهبران حماس دعوت کردند تا در قاهره به بررسی این نظر بپردازند.همزمان با جلعاد، خانم لیونی به آمریکا رفته تا یادداشت تفاهم امنیتی در مورد جلوگیری از سلاح مقاومت را به امضا برساند.
مجموعه فضای فوق نشان می داد که اسرائیل از کسب پیروزی در غزه کاملا ناامید شده است و ناچار است با سرافکندگی جنگ را متوقف کند. ولی از سوی دیگر با اینکه تمایلی به سپردن تعهد به مصری ها و یا طرف های بین المللی برای توقف تجاوز نداشت، به علت فعال شدن دبیر کل سازمان ملل در منطقه که چهارشنبه در مصر، اسرائیل و اردن فعال بود و نمایندگانی از نروژ، آلمان و اسپانیا و ترکیه، باید به نحوی با موضوع و طرح های ارائه شده کنار می آمد و یکی را می پذیرفت. اگر چه تمایل دیگر اسرائیل این است که از طریق آمریکا و یادداشت تفاهم امنیتی و تعهدات مصر در یک دایره بزرگتر از رسیدن سلاح به مرزهای رفح جلوگیری کند ولی پایداری حماس و مقامات آن که به شکل آشکاری از حمایت ایران، سوریه و ترکیه و قطر برخوردار است موجب شده تا مسئله کنترل بین المللی در مرزهای رفح و یا استقرار نیروهای نظامی بین المللی در غزه با سوال جدی مواجه شده و اسرائیل این ناکامی را کاملا درک کند.
این بدان مفهوم است که اسرائیل در جنگ وحشیانه ای که در غزه به نمایش گذاشت به دستاوردی نظامی دست نیافت و در پروسه سیاسی نیز همین ناکامی را در هدف های مربوط به مرز رفح و یا مسئله ارسال سلاح برای مقاومت، متحمل شده است و باید به سازوکارهای عمومی در توافق امنیتی با آمریکا و مصر فکر کند.( که از قبل نیز وجود داشت.)
اعلام آتش بس یکطرفه از سوی رژیم صهیونیستی ، آغاز اعلام پیروزی شرافتمندانه و غرورآفرین مقاومت در غزه است که با پایداری مثال زدنی بر پروسه سیاسی پس از جنگ نیز مسلط و پیروز است.
آقای خالد مشعل اعلام کرده که برای مرز رفح به مصری ها پیشنهاد کرده که نظارت آن با حکومت حماس در غزه، حکومت ابومازن، مصری ها و نمایندگان اروپایی باشد که مفهوم عملی آن روشن است، چرا که ابومازن در چهره ای رسوا و ضعیف نمی تواند همان نقشی را که دو ماه قبل از او امکانپذیر بود، به نمایش بگذارد و امروز مشروعیت و صلابت مقاومت غزه و حماس چه در داخل فلسطین و چه در عرصه منطقه ای و بین المللی کاملا آشکار و ارتقا یافته است و مصر نیز چاره ای جز همزیستی با آن را ندارد. شنبه و یکشنبه روزهای تعیین کننده در وصول به نتیجه در رایزنی های منطقه ای است که از یک رو اسرائیل باید به شکست خود در وصول به اهداف جنگی اعتراف کرده و به استقبال تبعات این جنگ در ابعاد حقوقی، سیاسی و بین المللی برود و از سوی دیگر تمامی مرتجعین عرب و هم پیمان خود را نیز به رسوایی کشیده، خواری و ذلت را نصیب آنها می کند. ابومازن و حکومت خودگردان هم که امید به کسب مجدد قدرت در غزه و فلسطین را داشتند باید هزینه های هم پیمانی با اسرائیل و آمریکا را تحمل کنند و تحول در درون جنبش فتح و حتی حکومت خودگردان، حداقل آن خواهد بود.
رژیم صهیونیستی برای مهار آثار و تبعات این جنگ شکست خورده ، با پذیرش و اعلام توقف یک طرفه جنگ از شنبه شب و اغماض محدود برای باز شدن گذرگاه های رفح و... جهت کمک رسانی، بقیه مسائل باقیمانده را به پس از مراسم به قدرت رسیدن اوباما در آمریکا موکول کند که از سه شنبه آغاز شده و تا شنبه آینده طول خواهد کشید.در این صورت اوباما در همان آغاز ریاست خود بجز پرونده های عراق و افغانستان باید به موضوع فوری بحران جاری در غزه بپردازد.
استقامت و پایداری غرورآفرین مقاومت در ۲۲ روز جنگ غزه که همه کفر جهانی و نفاق عربی را در مقابل خود داشت، پیروزی عظیمی است که مبدأ تحول در درون فلسطین، دگرگونی در رژیم صهیونیستی و تغییر موازنه های امنیتی- سیاسی در سطح منطقه است و نوع نگاه و تعامل غرب و استکبار با منطقه و قطب های مقاومت را تعیین خواهد کرد.
ارسال پیام مقام معظم رهبری به هنیه که در زیر سخت ترین فشار بمباران های اسرائیلی پیام مقاومت به مردم غزه وجهان می داد، نشان از ثبات قدم جمهوری اسلامی در حمایت از نهضت بیداری در فلسطین و حمایت از جریان های مخلص در قبال صهیونیست ها است.
جنگ غزه برکات زیادی برای همه به ارمغان خواهد آورد و تحمل شرایط طاقت فرسای این جنگ شایستگی برای وصول به این برکات است. یکی از این برکات که هنیه در سخنرانی قبلی در غزه ایراد کرد، خاصیت «فرقان» در این جنگ است که توانست میان منافقین عرب و حامیان واقعی مقاومت و شعاردهندگان حقوق بشر و مردم و افکار عمومی جهانی که حامی مظلومین غزه بودند، تمایز آشکاری را ایجاد کند و این درک را به همه برساند.
خون های ریخته شده در غزه باید صف حق و باطل را در همه نقاط از یکدیگر جدا کند و امروز با پیروزی مقاومت در غزه باید به پای برکات گوناگون آن شکرگزار بود.

منبع : خبرگزاری فارس