تکروی عامل عقب ماندگی

توسعه و تحول مازندران در گرو هماهنگ بودن و همدلی مسئولان برخاسته از این دیار امکانپذیر می شود نه در چند دستگی آنها، با تک روی نه تنها مشکلات مازندران حل نمی شود، بلکه اگر قرار است دیگران هم کاری برای استان بکنند هم بی نتیجه می ماند
چند روزی است که در محافل سیاسی و رسانه ای خبر ورود دو مازندرانی دیگر به دولت نهم مطرح شده و در این بین برخی از رسانه ها و افراد مانند گذشته و با ذوق و شوق وصف ناپذیری سخن از تحول شگرف در مازندران در آینده نزدیک به میان می آورند .
با این مقدمه و در این مجال ذکر چند نکته را یاد آور می شوم .
۱) طرح اینگونه مباحث مختص به امروز نیست و در سالهای گذشته نیز همزمان با انتخاب یا انتصاب یک هم استانی ها در دولت و حاکمیت نیز اینگونه تحرکات وجود داشته و چون این مباحث بر پایه ای مستدل پایه گذاری نشده بود لذا بعد از مدتی موضوع از ذهن ها خارج می شد . البته برخی از دلایل شور و شعف این محافل ، وجود نیروی انسانی نخبه بلا استفاده مازندرانی و تزریق قسمتی از این ظرفیت به بدنه حاکمیت می باشد.
۲) ایجاد کنندگان امیدهای بدون استدلال در دل هم استانی هایمان باید به این سوال پاسخ دهند که مازندرانی های حاضر در درون دولت و حاکمیت چه حقوقی را ستانده اند که امروز این گونه هیاهو به راه انداخته اند ؟
۳) در انتخابات ریاست جمهوری نهم دو مازندرانی وارد صحنه انتخابات شدند که آقای توکلی انصراف داد و آقای لاریجانی کار را تا پایان ادامه داد . نگاهی به آمار رای دهندگان در مازندران به آقای لاریجانی و همراهی ایشان توسط هم استانی ها نشان می دهد مازندرانیها چه مقدار علاقمند به اضافه شدن یک هم استانی در حاکمیت بودند!
۴) در هنگام معرفی وزرای اقتصاد و کشور نیز مثل همیشه تبعیض بین دو وزیر قابل تامل است برخی از رسانه ها و اشخاص سیاسی و احزاب فعال در مازندران تا حد ممکن موضوع انتخاب آقای کردان را در بوق کردند اما دریغ از یک جمله و صدا و بیانیه در دفاع از وزیر تنکابنی اقتصاد ؛ چرا ؟
۵-)در اینکه مازندران تا به امروز هنوز از برخی از ابتدایی ترین امکانات اولیه بی بهره است شکی نیست حال سوال اینجاست که مسئولین ارشد مازندران چه مقدار توانسته اند از حقوق مردم این استان دفاع و آن را مطالبه کنند ؟
۶) عقب ماندگی و عدم توسعه یافتگی مازندران منوط به چند عامل است یکی از عوامل اساسی آن را به اختصار مطرح می نمایم :
عدم تعیین اولویت ها در بین مسئولین استان : بین مسئولین استان مازندران آنچنان که بایسته و شایسته است یکپارچگی و وحدت رویه در پیگیری مسائل استان وجود ندارد و تک روی ها بیش از کار گروهی است به طور مثال یک یا چند نفر بدنبال تیم فوتبال راه آهن هستند و چند نفر دیگر بدنبال آزاد راه تهران - شمال و ... که این کار باعث اتلاف انرژی می شود .
امروز در مثالهای توسعه یافتگی استانها نام اصفهان ، کرمان و سمنان به میان می آید که یکی از رموز موفقیت این عزیزان طبعا تعیین اولویت های استان مورد نظرشان است . در صورت یکپارچه بودن مسئولین و تعیین اولویتها می توان از توان ملی شخصیتهایی که در تصمیم گیریهای کلان نقش دارند استفاده نمود .
سوال اینجاست که با این پراکندگی آیا این نگاه در شخصیتهای مازندرانی که در تصمیم گیریهای کلان نقش دارند وجود دارد ؟
هم استانی بودن مزایایی دارد که یکی از آن مزایای درک راحت تر مشکلات این منطقه و شناخت از ظرفیتها و پتانسیل استان است اما باید اذعان کرد که آنها دیگر نگاهشان محلی و منطقه ای نیست و نباید باشد . از طرفی آنها از روز اول متهم به نگاه بومی بوده اند . مخالفین، آقای کردان را به جذب بیش از حد مازندرانی ها متهم می کردند هر چند که در دفاع از ایشان مشخص شد که نیروی جذب شده مازندرانی در زمان تصدی آقای کردان در معاونت اداری و مالی سازمان صدا و سیما در رتبه یازدهم قرار داشت .
از طرف دیگر آقای توکلی هنوز به رای و انتخاب آقای کردان نقد دارد و ...
تنها با یکپارچه شدن مدیران و صاحبنظران می توان از پتانسیل های خارج از استان هم استفاده نمود در غیر اینصورت هیاهو و تحرکات تنها هدر دادن انرژی است
امیدواریم مسئولان استان با تعامل مشکلات و موانع پیش روی مردم مازندران را کمتر از گذشته نمایند و ما شاهد توسعه یافتگی هر چه سریعتر استانمان باشیم .

رضا تیموری (دریا)

منبع : صنایع نیوز