رجب سال ۳۵۵ ه.ق

۱۳۸۴ابوالقاسم علی بن سید ابواحمد حسین بی موسی مشهور به سید مرتضی و ملقب به ذوالمجدین و علم الهدی، دیده به جهان گشود. سید مرتضی یكی از بزرگترین علمای اسلام و مكتب تشیع است. سید مرتضی در فقه، اصول، كلام، صرف و نحو ادبیات عرب، فنون شعر و سایر شاخه‌های علم و ادب به جایی رسید كه دیگران نرسیدند. مقام سید مرتضی در نزد دانشمند شیعه تا حدی است كه او را بعد از معصومین افضل الناس فی الارضیین ذكر كرده اند. علمای بزرگ شیعه از این دانشمند برجسته همواره به بزرگی و عظمت یاد كرده اند. گویند هنگامی كه در مجلس درس خواجه طوسی نام سید مرتضی برده شد، خواجه با احترام پس از اسم شریف سید مرتضی جمله دعایه « صلوات الله علیه » را آورد. همچنین نقل كرده اند هنگامی كه سید مرتضی در مجلس درس شیخ مفید حاضر می شد، شیخ به احترام او را از جا بر می خاست و گاهی نیز كرسی درس خود را به او او می داد. درباره بزرگی و عظمت سید مرتضی سخنان فراوان گفته اند كه هر كدام از این سخنان بر بعدی از ابعاد این عالم بزرگ اشاره دارد. سید مرتضی كتابخانه عظیم و با اهمیتی داشت كه بعد از فوت وقف استفاده دانشمندان كرد. آثار و تالیفات سید مرتضی فراوان است و اسامی برخی از آنها به قرار ذیل می باشد.
شافی، غرور و درر، ذریعه رساله باهره عتره الطاهره، تنزیه الانبیاء ، آمالی، علم و عمل، تقریب الاصول، مخلص، مختصر، اعجازالقرآن، مسائل الایات، مصباح، ملحض، انصاف، اتفاذالبشر، ذخیره، ذریعه، شبب و شاب، شهاب و شیب، برق و ...
پایگاه استاد حسین انصاریان

منبع : عرفان