عبدالحمید بدیع‌الزمان مهی سنندجی

جنسیت: مرد
نام پدر: عبدالمجید
تولد و وفات: (۱۲۸۳ -۱۳۵۶) شمسی
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر ، محقق ، استاد دانشگاه
ملقب به مجدالدین ابوعبدالله. پدر وی متخلص به مجدت ، فرزند میرزاشکرالله فخرالکتاب بود. عبدالحمید علوم مقدماتی را در شهر سنندج فراگرفت ، و به‌ تحصیل علوم ادبی و عربی همت گماشت و از محضر استادان مختلف استفاده کرد. بدیع‌الزمان به‌ استخدام وزارت فرهنگ درآمد و در دبیرستان‌های تهران به‌تدریس پرداخت. وی با زبان‌های عربی ، فرانسه و انگلیسی آشنائی و بر آنها تسلط کامل داشت. او اوقات خود را بیشتر به‌ مطالعه صرف می‌کرد و به تألیف و تدریس می‌پرداخت. بدیع‌الزمان کتابخانۀ بزرگی داشت و در حاشیۀ اغلب کتاب‌هائی که مطالعه می‌کرد ، با خط خوش نظرات خود را می‌نوشت. او را به‌علت هوش زیاد بدیعرالکتاب و بدیع‌الزمان یا بدیع می‌خواندند. تخلص وی در اشعار فارسی مهی و در اشعار عربی بدیع بوده است. آثار وی عبارت‌اند از: "دیوان" اشعار؛ "موالیدالفوائد"؛ "بدایع‌الفوائد"؛ "شرحی بر قصیدهٔ بانت سعاد"؛ "معیارالقریض" ، در عروض؛ "نخب‌الادب"؛ "مخزن‌الادب"؛ "رسالهٔ در مؤلفات سیوطی"؛ "تعلیقات بر کتاب‌الترسل الی‌التوسل"؛ "تعلیقات بر قاموس فیروزآبادی" در لغت.

منبع : مطالب ارسالی