۳۰فروردین ۱۳۴۳ ـ داستان شنیدنی وارد کردن خودرو به ایران

در فروردین ۱۳۴۳ شورای وزیران دولت وقت ایران به منظور جلوگیری از افزایش بهای اتومبیل دست دوم که بازار سیاه پیدا کرده بود و خرید«اتومبیل نو» نوبتی شده بود با تصویب آیین نامه ای که مورد موافقت شورای عالی اقتصاد قرار گرفته بود «اتومبیل» را یک کالای ضروری اعلام داشت و ورود آن را آزاد اعلام کرد. در مورد واردات اتومبیل دست دوم تاکید شده بود که این نوع اتومبیل باید با مسافر وارد شود و شرط شماره گذاری آن در ایران منوط بر این است که اتومبیل از نوعی باشد که وسائل یدکی آن در ایران یافت شود (نمایندگی فروش داشته باشد). این تبصره بعدا چند بار لغو و ابقاء شد که داستانی است شنیدنی. نخستین لغو آن در پی انتقاد روزنامه ها بود که نوشته بودند به دولت مربوط نیست که در آزادی عمل اتباع نسبت به اموالشان مداخله کند؛ یک شهروند شاید بخواهد بدون انتقال ارز اتومبیل کمیابی را به کشور بیاورد و یا این که پس از نیاز به تعمیر، آن را آتش بزند.
پس از مدتی تبصره دوباره ابقاء شد زیرا در مجلس، نمایندگان گفته بودند که ایران به قبرستان اتومبیل های کهنه وارداتی تبدیل شده است. بعدا معلوم نمایندگانی این حرف را زده بودند که در شرکتهای وارد کننده اتومبیل و یا مونتاژ آن (فیات و ...) سهیم بودند و دوباره تبصره لغو شد!.
واردات خودرو به کشور پس از تغییر نظام هم ظاهرا حل نشده است. برای مثال: مجلس پس از پایان جنگ عراق با ایران، قانونی وضع کرد که به موجب آن هر دارنده مدرک بالاتر از لیسانس از دانشگاههای خارج که بخواهد به وطن بازگردد بتواند یک خودرو ــ اتومبیل خودش را ــ که بدون انتقال ارز خریداری شده باشد به کشور وارد کند، ولی اجرای این قانون هم که هنوز به قوت خود باقی است و پروانه ها در دست برخی از فارغ التحصیلان مانده است پس از مدتی کوتاه اجرای آن متوقف شد!، که پس از یک دهه اعتراض، با شرایطی برقرار شد و اخیرا باردیگر به دست انداز افتاده است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز