تاثیر رفتار محبت آمیز

یک روز مردتندخویی از قبایل صحرانشین که تحت تاثیر تبلیغات شیاطین قریش عصبیت جاهلیتش به هیجان آمده و آتش حمیتش شعله ور شده بود، قصد کرد پیامبراکرم(ص) را به قتل برساند. درحالی که حضرت را هنوز ندیده بود، درپی این اندیشه، شمشیر خود را صیقل داد و خروشان و غضبناک با پیامبر (ص) به سختی سخن گفت؛ ولی در میان طوفان خشمی که مرد را فراگرفته بود، رسول گرامی، طیفی پرجاذبه از نگاه همراه موجی از لبخند به سوی او فرستاد و صید وحشی و رمیده دلش را چنان رام ساخت که پس از چند لحظه، مردتند پرخاشگر به دوستی مبدل شد که نزدیک بود تا از فرط وجد و شدت حیا ذوب گردد. از این رو مانند پروانه ای که بی پروا خود را به شمع می سپارد، به دست و پای پیامبر(ص) افتاد و سرو پایش را بوسه باران کرد و سیل اشک در برابرش روان ساخت وچون از آن حال شیدایی و بی خودی باز آمد و گفت: ای محمد! به خدا قسم من درحالتی به سوی تو آمدم که هیچ کس را در روی زمین به اندازه تو دشمن نمی دانستم و اکنون درحالتی از نزد تو می روم که هیچ کس را در روی زمین برابر با تو دوست نمی دارم. (۱)
محمد (ص) درآن چند لحظه، با دل و جان آن مرد چه کرد؟ محمد (ص) آن مرد را با تمام قلب و عاطفه اش دوست داشت، از این رو آن مرد تحت تاثیر جاذبه نیرومند محبت او از پای درآمد و شدت و قساوتش یکباره فرو نشست.
۱- پیامبر رحمت، ص ۱۲۹

منبع : روزنامه کیهان