فرزندان فتحی شقاقی در صف مقدم خاطرات یک اسیر آزاد شده از سیاهچال های رژیم صهیونیستی

گرچه زندانی بودن سخت است و شرایط یک زندانی از همه سخت تر است، اما این موضوع نمی تواند، اراده اسیران جنبش جهاد اسلامی که در خط مقدم مبارزه هستند را درهم بشکند.
با این جملات «رانیه ولید محمد ذیاب» ۲۶ ساله از ساکنان شهرک «کفر راعی جنین» که پس از ۵ سال به تازگی از زندان های اسرائیل آزاد شده، سخنان خود را آغاز می کند.
رانیه که به جرم اقدام برای عملیات استشهادی از سوی رژیم صهیونیستی دستگیر شده بود می گوید: خواهران زندانی خود را در مبارزه مستمر با زندانبانان که می خواهند اراده و ایستادگی ما را در مبارزه با اسرائیل درهم بشکنند تنها گذاشتم و از این لحاظ ناراحتم.
رانیه می گوید: «اسیران ما از حداقل حقوق انسانی خود محرومند معذالک دارای روحیه بالایی هستند و به بهترین شکل استقامت و ایستادگی خود را در مقابل اشغالگران که سعی در درهم شکستن روحیه آنها و تسلط بر اراده شان را دارند، نشان داده اند.» او می افزاید: آری دختران فتحی شقاقی در صف مقدم مبارزه ایستاده اند و در عقاید و اهداف جنبش جهاد اسلامی مردم فلسطین ثابت قدم هستند.»
سال ها در بند بودن و سختی های زندان نتوانسته است رانیه را از هدف خود باز دارد او می گوید: «از آزادی خود خوشحال هستم و فریاد آزادی اسیران را سر خواهم داد و اگر چه جسم من از زندان آزاد شده است، اما روحم هنوز با خواهران زندانی که اسوه های مقاومت و ایستادگی هستند قرار دارد.»
وی می افزاید: «اولین برنامه من، رساندن فریاد زندانیان و رنج هایی که خارج از قوانین جهانی و به اشکال مختلف به آنها وارد می شود به جهانیان است ولی متأسفانه در زمینه داخلی نیز، خبرهای مأیوس کننده ای از وجود اختلافات حکایت می کند که برخی اوقات بر روحیه زندانیان در بند فلسطینی اثر منفی خواهد گذاشت، اما با وجود این فشارهایی که بر اسیران وارد می شود، در مقایسه با مسائل روزمره ما، چیزی به حساب نمی آید.»
رانیه می گوید: «فلسطینیان باید اختلاف ها را کنار بگذارند و قلب ها و اراده خود را در پیشبرد اهداف وطن خود فلسطین که در پیشاپیش آنها مسئله اسیران است قرار دهند.
● خاطرات فراموش نشدنی
با وجود آزادی از زندان، رانیه هنوز خاطرات آن را به یاد می آورد و می گوید: «لحظه به لحظه زندان را با تمام وجود تجربه کرده ام و نمی توانم آن را فراموش کنم.»
او در مورد نحوه دستگیری خود می گوید: «پس از اینکه خود را برای ادامه تحصیلات دانشگاهی در اردن آماده کردم، نیروهای اشغالگر منزل ما را در «کفرراعی» در سال ۲۰۰۳ محاصره کردند و در حالی که اعضای خانواده ام در سرمای شدید قرار داشت صهیونیست ها پس از دستگیری مرا با خود بردند.
رانیه می افزاید: «اشغالگران بدون اینکه توضیحی در مورد دستگیریم به خانواده ام بدهند، باچشمان بسته مرا به به یک مرکز نظامی در اسرائیل بردند و به اتهام عضویت در جنبش جهاد برای یک عملیات استشهادی اسلامی تا صبح به بازجویی از من پرداختند و حتی دقیقه ای اجازه استراحت نداشتم. آنها درحالی که به پاها و دستان من غل و زنجیر بسته بودند، به طور مداوم به بازجویی از من پرداختند.
● ۴۹ روز در بازجویی
رانیه می افزاید: اسرائیلی ها پس از دستگیری تا صبح به بازجویی از من پرداختند و بعد از آن مرا به زندان «جلمه» منتقل کردند که ۴۹ روز در سلول انفرادی بودم.
درحالی که به آرمان هایم وفادار بودم در مقابل انواع شکنجه های روحی و جسمی از جمله تهدید به قتل مادرم، برادرانم و تخریب منزل مقاومت کردم.
آنها مرا در سلول انفرادی حبس کردند و حتی اجازه ملاقات با نماینده صلیب سرخ، وکیل مدافع و خانواده ام را در طول بازجویی به من ندادند.
آنها می خواستند که با این کارها اراده ام را درهم شکنند بنابراین مرا دور از همه اسیران نگه داشته بودند و حتی از گذشت زمان اطلاع نداشتم وقتی هم از آنها زمان را می پرسیدم، می گفتند از جهاد اسلامی بپرس و تو تا ابد در اینجا (زندان انفرادی) خواهی بود و رنگ آفتاب را نخواهی دید.
رانیه می افزاید: اما از همه مهمتر آن چیزی که مرا در طول بازجویی عذاب می داد، شیوه های بازجویی و به خصوص به کار بردن الفاظ و کلمات رکیک و توهین آمیز توسط بازجویان بود که گاهی این بازجویی روزها به طول می انجامید و من نمی توانستم گذشت زمان را احساس کنم.
در ابتدای بازجویی بارها دچار تب و حساسیت شدم اما آنها حتی اجازه مراجعه به پزشک را به من ندادند و مرا در سلول انفرادی که در آن دستشویی روباز قرار داشت و حشرات زیادی دور آن بود و روی غذای من می نشستند، حبس کردند.
به رغم پایان بازجویی ها، اشغالگران همچنان مرا در سلول انفرادی که جزئی از شکنجه علیه زندانیان بود، نگه داشتند.
رانیه می افزاید: «مدتی بعد مرا به زندان «الرمله» و بعد از آن به «تلموند» فرستادند و در ۱۴ مارس ۲۰۰۴ حکم ۵سال زندانی من به اتهام استشهادی بودن و عضویت در جنبش جهاد اسلامی صادر شد.
اتفاقات ناگوار
رانیه می گوید: «در زندان تلموند ۱۱۰ زندانی زن وجود دارد که در بدترین شرایط به سر می برند و سرمای زمستان در این زندان باعث شده است که زندانیان حتی نتوانند بخوابند و سرما همه جای این زندان را در برگرفته است. اشغالگران حتی اجازه خرید بخاری های برقی را به زندانیان نمی دهند و ادعا دارند برق زندان کشش بار اضافی بخاری ها را ندارد. از همه بدتر به خاطر قدیمی بودن زندان، جانوران موذی در در و دیوار آن زندگی و مسئولان زندان هم از سم پاشی خودداری می کنند و بند شماره۱۱ نیز از بدترین بندهای این زندان قدیمی است.
● فشارها و محرومیت
رانیه ماه های آخر محکومیت خود را در بند ۱۱ گذراند که در آن ۴۱ زندانی در ۱۸ سلول بسیار کوچک بسر می بردند او می گوید: «ما از حداقل حقوق قانونی و تأمین نیازهای اولیه نیز محروم بودیم و انواع فشارها را تحمل می کردیم، آنها حتی ما را از دیدن نور خورشید محروم کرده بودند و پنجره ها را با ورق آهن پوشانده بودند.»
«در این بند تهویه ای وجود نداشت تا بوی بد فاضلاب را خارج کند و به این خاطر بسیاری از زندانیان دچار بیماری های تنفسی شده بودند و زندانبانان حتی از ورود لباس های زمستانی و برخی وسایل ضروری زندانیان جلوگیری می کردند.
زندانیان بیمار نیز در بدترین شرایط قرار داشتند و از رسیدن دارو و نیازهای اولیه و حتی پول ممانعت می شد که گاهی این فشارها ماه ها ادامه داشت و زندانیان از همه چیز محروم بودند.
● رفتارهای ناپسند
اسیران فلسطینی در زندان با انواع فشارها، شکنجه و برخوردهای غیرانسانی مواجه بودند، این را رانیه می گوید و می افزاید: «رفتار زندانبانان بسیار بد بود و دائماً آنها را در فشار قرار می دادند و تحقیرشان می کردند.»
«اما از همه بدتر، بازرسی ناگهانی بندهای زندان است که در ماه های اخیر افزایش بیشتری داشته است و اکثراً در ساعاتی از نیمه شب آغاز می شود که زندانبانان با اعمال غیرانسانی خود، به بازرسی از زندانیان می پردازند. در این عملیات زندانیان را به صف کرده و از بندهای خود خارج می کنند و سپس به بازرسی اسباب آنها می پردازند و پس از آن جرایمی مانند پرداخت غرامت مالی، منع شدن از دیدار با خانواده و... در انتظار زندانی خواهد بود، که هدف از این کارها ایجاد جو رعب و وحشت در بین اسیران زندانی است.
● زندانیان بیمار
رانیه درمورد بازداشت مبارزان فلسطینی می گوید: «دستگیری های گسترده و بازداشت های جمعی یکی از عوامل مهم در گسترش بیماری ها در بین اسیران فلسطینی است.»
وی فراوانی بیماری های پوستی در زندان های رژیم صهیونیستی را مورد اشاره و تأکید قرار داد و می گوید: «هیچ اسیر فلسطینی را نمی توانید پیدا کنید که در زندان دچار بیماری پوستی نشده باشد، درحالی که مسئولان زندان از مداوای زندانیان سرباز می زنند.»
در بین زندانیان نیز اسیرانی وجود دارند که از بیماری های سخت و لاعلاج رنج می برند و اشغالگران از مداوای آنها جلوگیری می کنند.
او می گوید: «در بین این زندانیان از «لطیفه ابوذراع» از اردوگاه پناهندگان بلاطه که به ۲۵سال حبس محکوم شده و وضع مزاجی اش بسیار بد است می توان نام برد که تاکنون هیچگونه مداوایی از سوی مسئولان زندان درمورد بیماری او به عمل نیامده است.»
همچنین به «امل جمعه» از اردوگاه پناهندگان «عسکر» که محکوم به ۱۱سال حبس است می توان اشاره کرد که دندان های او درحال ریختن و کلیه هایش نیز از کار افتاده و دچار ضعف مزاج شده است.»
«ورود قاسم» یکی دیگر از زندانیان زن از شهرک «الطیره» است که در زندان بسر می برد و دچار انواع بیماری ها شده است. «دعا الجیوسی» از «طولکرم» که به سه بار حبس ابد محکوم شده است نیز از درد مفاصل رنج می برد. با وجود همه اینها، رانیه می گوید: «اسیران سمبل استقامت و ایستادگی در مقابل همه اعمال ضد انسانی رژیم صهیونیستی در زندان ها هستند.»
«آنها در یک صف واحد و با روحیه ای عالی و اراده ای قوی مقاومت می کنند. هر اسیر فلسطینی، زندان را مرحله ای از مبارزه با رژیم صهیونیستی می داند و در برابر فشارها با اراده ای استوار، ایستادگی می کند.
«ما دختران (شهید) شقاقی ایمان داریم که نبرد با اشغالگران طولانی خواهد بود و دستگیر شدن جزئی از نبرد ما محسوب می شود.
او ادامه می دهد: «اسیران بر این باور هستند که فرزندان جهاد اسلامی باقی خواهند ماند و همانطوری که با شهدا میثاق بسته اند، نبرد خود را در مسیر آزادی و عزت فلسطین ادامه خواهند داد.»
پیام اسیران فلسطینی، پیام ایستادگی، پایداری و وحدت کلمه در رویارویی با اشغالگران صهیونیست است. او در پایان می گوید: «من در اینجا از زبان اسیران فلسطینی با همه وجودم فریاد می زنم که وحدت کلمه و ایستادگی رمز پیروزی ماست و باید اختلاف ها و دو دستگی ها را کنار بگذاریم و در کنار یکدیگر به نبرد علیه اسرائیل بپردازیم تا بندهای اسارت را از هم پاره کنیم تا اسیران آزاد شوند.

منبع: PLN
ترجمه: محمد معرفی

منبع : روزنامه کیهان