پدر نقاش، پسر موسیقیدان!

● به یاد استاد علی تجویدی
علی تجویدی پس از پنج سال تحمل بیماری، بیست و چهارم اسفندماه سال ۱۳۸ در منزلش درگذشت. او شب قبل از مرگش با رادیو فرهنگ گفتگو و سال نو را به همه ایرانیان تبریك گفته بود...
علی ‌تجویدی(نوازنده ویلن، سه‌تار، آهنگساز، پژوهشگر و مؤلف) سال ۱۲۹۸ در خیابان ری تهران متولد شد. از آنجا كه پدرش (هادی‌خان تجویدی) از شاگردان كمال‌الملك بود و با موسیقی نیز آشنایی داشت، بنابراین دوستان و آشنایان ضمن كشیدن لپ او در دوران كودكی حدس می‌زدند این كودك در آینده، در زمینه هنر صاحب اسم و رسمی شود و الحق كه آن لپ‌كشیدنها و حدس‌ و گمانها بیراه نبود! اولین استاد موسیقی علی ‌تجویدی، پدرش و اولین سازی كه نواخت، فلوت بود. ولی نواختن فلوت برای او كافی نبود. بنابراین پدرش برای او یك ویولن خرید و تجویدی ویولن را نزد استاد صبا آموخت. خود او دراین‌باره می‌گوید: «زمانی كه صدای ویولن صبا را از رادیو شنیدم بی‌تاب شدم و به هر طریق كه ممكن بود، منزل ایشان را در خیابان ظهیرالاسلام پیدا كردم.» این رابطه استاد و شاگردی هشت سال طول كشید و تجویدی پس از ویولن سه‌تار را هم نزد استاد صبا فراگرفت.
سپس نزد حاج آقا مجرد ایرانی رفت و به بحث و بررسی درباره گوشه‌های موسیقی ایرانی پرداخت. یكی از دوستانش در مورد این روزها می‌گوید: «در آن روزها كه كولر هم نبود، تجویدی در آن گرمای تابستان موبه‌مو قطعاتی را كه خوانده و اجرا می‌شد به ‌صورت نت یادداشت می‌كرد، طوری كه ردیفهای ایشان از آثار نفیس موسیقی ماست.» سال ۱۳۲۹ تجویدی توسط استاد صبا به رادیو معرفی و پنج سال بعد كه برنامه رادیویی گلها توسط داوود پیرنیا تأسیس شد، تجویدی هم وارد این برنامه گردید. تجویدی یكی از سه ركورد دار سازنده آهنگ در برنامه گلهاست. او شاگردان زیادی هم به جامعه موسیقی ایران تحویل داد و علاوه بر تدریس در دانشگاه هنرهای زیبا، كلاسهای خصوصی هم داشت. تجویدی سال ۲۰۰۲ از سوی یك بنیاد بین‌المللی به‌عنوان مرد سال جهان معرفی شد. آهنگهای تذرو و مناجات از آخرین ساخته‌‌های او بود كه سال ۱۳۷۸ توسط اركستر موسیقی ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی اجرا شد. علی تجویدی پس از پنج سال تحمل بیماری، بیست و چهارم اسفندماه سال گذشته در منزلش درگذشت. او شب قبل از مرگش با رادیو فرهنگ گفتگو و سال نو را به همه ایرانیان تبریك گفته بود. آهنگهای زیر از معروف‌ترین ساخته‌های تجویدی است: دیدی كه رسوا شد دلم، آتش كاروان، سفر كرده، مرا عاشق شیدا، آشفته‌حالی و یاد كودكی.
ما هم همراه شما برای شادی روح این استاد موسیقی ایران فاتحه‌ای می‌خوانیم.

سپنتا میرزایی

منبع : پایگاه‌ اطلاع‌رسانی گل‌آقا