اسراییل ۶۰،سال پس از اشغالگری

شصت سال از اشغال سرزمین فلسطین توسط صهیونیست ها و تشکیل دولت صهیونیستی اسرائیل می گذرد. البته سرزمین مقدس اسلامی فلسطین بیش از سی سال پیش از آن در اشغال دولت استعمارگر انگلیس بود و این دولت طی این سی سال زمینه اشغال فلسطین از سوی صهیونیست ها را با آوردن یهودیان از اقصی نقاط دنیا به آنجا فراهم ساخت.
طبق اعلام مسوولان رژیم صهیونیستی، این رژیم در نظر دارد به مناسبت شصتمین سال اشغال فلسطین و تشکیل دولت صهیونیستی، جشنواره ای در کلیه مناطق صهیونیست نشین فلسطین با دعوت از برخی شخصیت های سیاسی جهان برگزار نماید و نمایندگی های این رژیم در کشورهای مختلف جهان نیز به همین مناسبت برنامه هایی را در نظر گرفته اند. از جمله شخصیت هایی که در این مراسم دعوت شده و اعلام آمادگی کرده اند افرادی چون بیل کلینتون و جورج بوش (روسای جمهور سابق و فعلی آمریکا) و برخی روسای کشورهای غربی و عربی است.
حتی مبارک رئیس جمهور عربی مصر پیشنهاد برگزاری یک نشست ویژه در زمان برگزاری این جشنواره در شرم الشیخ با حضور بوش، اولمرت، محمود عباس و عبدالله دوم را داده است. جدای از اینکه حضور مقامات کشورهای عربی و اسلامی در این مراسم دوری و خیانت به آرمان های ملت فلسطین که به واقع همان آرمان های امت عربی و اسلامی است و این مقامات باید در نزد مردم خویش پاسخگوی این عمل غیر اسلامی و غیر ملی خود که به واقع خیانت به ملت خود است باشند، برگزاری این جشنواره توسط صهیونیست ها از ابعاد مختلف قابل تامل است. واقعیت آن است که اسرائیل پس از شصت سال از هنگام تاسیس که با اشغال توام با خشونت نظامی سرزمین فلسطین بوده است، در سراشیبی قرار گرفته و به سمت فروپاشی حرکت می کند و صدای لرزیدن ستون های این کاخ بلند و امن ادعایی صهیونیست ها هر روز شدیدتر و بلندتر از پیش شنیده می شود. تحلیلگران موارد زیر را به عنوان نشانه های این فروپاشی ذکر کرده اند:
۱) احساس نا امنی و عدم اطمینان سراسر فلسطین اشغالی و صهیونیست ها را فرا گرفته و هر روز بر شدت و دامنه این احساس افزوده می شود و این موضوع را آشکارا در سخنان مسئولان صهیونیستی و برنامه های آنان می توان مشاهده کرد. در این راستا می توان به سخنان ایهود باراک وزیر جنگ اسرائیل در رادیو تل آویو اشاره کرد که گفت: جبهه شمالی برای اسرائیل از حساسیت خاصی برخوردار است و ما درصدد ایجاد بحران نظامی در آنجا نیستیم. همچنین هراس صهیونیست ها از حمله به هواپیماهای این رژیم که روزنامه یدیعوت آحارونت به آن اشاره کرده است یا کابوس دائمی صهیونیست ها از حمله سوریه و یا حزب الله به اسرائیل که ایهود باراک این هراس را باتوصیه به سوریه و حزب الله برای عدم حمله به اسرائیل نشان داده است.
۲) شدت و فراگیری مقاومت فلسطینی علیه اقدام خشونت بار صهیونیست ها و به کارگیری ابزار و شیوه های جدید مقاومت از سوی فلسطینی ها و ناتوانی ارتش در مهار و خاموش کردن قیام ضد صهیونیستی مردم فلسطین علی رغم پیگیری و شدت حملات صهیونیست ها به فلسطینیان با همه توان نظامی، حقیقتا صهیونیست ها را سرخورده و مایوس ساخته است.
۳) ورود گسترده جوانان فلسطینی (اعم از زن و مرد) به صحنه مبارزات ضد اشغالگری که حاکی از تداوم و گسترش این مبارزات در آینده است. هدف قرار دادن کودکان و نوجوانان توسط صهیونیست ها نیز حاکی از این نگرانی آنان است. همچنین شهادت کودکان و نوجوانان فلسطینی خود موج مخالفت های ضد صهیونیستی را در سراسر جهان و حتی در میان صهیونیست ها دامن زده است.
۴) افزایش مخالفت های ضد صهیونیستی در منطقه با توجه به موج بیداری اسلامی که عقبه حمایتی اسرائیل در منطقه را که دولت های عربی و اسلامی باشند، سخت به چالش کشیده است.
۵) کم رنگ شدن و از بین رفتن هراس از اسرائیل و درمیان گروه های مقاومت منطقه ای و کشورهای منطقه و پیدا شدن و افزایش این احساس که اسرائیل را می توان به راحتی در جنگ ها شکست داد که این خود مانع مهمی در پیشبرد سیاست ها و برنامه های این رژیم در منطقه است.
۶) افزایش مخالفت های ضد اسرائیلی و از دیگر سو افزایش حمایت ها از ملت فلسطین در سطح بین المللی علی رغم افزایش موج حمایت های دیپلماسی و رسانه ای در کشورهای غربی از این رژیم، مشکل جدی دیگر صهیونیست های اشغالگر است.
۷) توجه کشورهای عربی و اسلامی به ظرفیت های قدرت خویش در منطقه و اولویت دادن به منافع مشترک اسلامی به دلیل احساس خطری که پیوسته از سوی رژیم صهیونیستی مطرح است. این امر افزایش همکاری های مشترک کشورهای اسلامی در موضوعات مختلف را به دنبال داشته است.
۸) کاهش ورود گروه های یهودی از دیگر نقاط جهان به فلسطین مشکل بنیادی اسرائیل به شمار می رود. زیرا موجودیت این رژیم براساس ورود و اسکان یهودیان تعریف شده است که اینک این اساس در حال فرو ریختن است.
۹) پیدا شدن شکاف در میان صهیونیست ها که هر روز بر عمق این شکاف و شقاق افزوده می شود از جمله اختلاف میان ارتش و دولت و عدم اعتماد به ارتش در حفظ امنیت نزد صهیونیست ها و همچنین عدم اعتماد مردم به مسوولان و احزاب سیاسی از نشانه های این شکاف است.
۱۰) دور شدن صهیونیست ها از آرمان های اولیه رژیم صهیونیستی و اهمیت دادن به منافع شخصی نزد آنان که این امر موجب پدیدار شدن موج گسترده فسادهای مالی و اخلاقی در نزد صهیونیست ها و به ویژه مسوولان دولتی گشته است.
۱۱) اسرائیل پس از شصت سال هنوز نتوانسته هویت ملی را برای صهیونیست ها تعریف کند و این امر خود نوعی عدم علاقه به برنامه های احزاب و مسوولان را در نزد مردم گرد آمده از اقصی نقاط دنیا به وجود آورده است و گروه های مردم پیش از آنکه برای خود هویت اسرائیلی و یا حتی یهودی قائل باشند ، به هویت ملی کشوری که از آنجا آمده اند اهمیت می دهند. پیدا شدن احزاب مختلفی مانند روسی تبارها، مجاری ها و غیره به واسطه فقدان هویت ملی در جامعه است.
۱۲) پیدا شدن فاصله های طبقاتی در میان صهیونیست ها حاکی از تقسیم نادرست منابع و وجود تبعیض شدید در رژیم صهیونیستی است. این مساله خود موج های اعتراض را برانگیخته است.
۱۳) به چالش کشیده شدن ادعای پاکی نژاد یهود از طریق جذب یهودیان جدید از کشورهای اتیوپی، هند، مراکش، چین و. . . و طرح ادعاهایی که اینها از اسباط گم شده بنی اسرائیل هستند و اینک پس از قرن ها پیدا شده اند و با وارد کردن آنها به فلسطین اشغالی نمی خواهند بحران کاهش جمعیت، که ناشی از عدم استقبال یهودیان اروپا و آمریکا و افزایش خروج یهودیان از فلسطین است را جبران سازند که البته این عدم استقبال برای ورود به فلسطین و افزایش خروج به دلیل افزایش مبارزات فلسطینیان و احساس فراگیر نا امنی گسترده در این سرزمین است.
۱۴) شدت گیری و دامن گستری موج مخالفت های سازمان یافته یهودیان جهان با تفکر صهیونیسم و تشکیل حکومت اسرائیل در فلسطین که با مبانی دینی یهود ناسازگار است، به یک مشکل اساسی برای اسرائیل تبدیل شده است.
۱۵) ظهور جریانی درمیان نسل جدید صهیونیست ها که با خشونت اسرائیلی به شدت مخالف هستند و به انحاء گوناگون با سیاست ها و برنامه های دولت مخالفت می کنند و منادی همزیستی با فلسطینیان به عنوان یک شهروند با حقوق مساوی هستند. فرار از خدمت در ارتش که اخیرا افزایش پیدا کرده و یا آتش زدن پرچم اسرائیل توسط جمعی از نظامیان نمونه بارزی از پیدایش جریان ضد دولتی در میان نسل جوان یهودی در اسرائیل است. علاوه بر این از آنجائیکه مقاومت فلسطینی و لبنانی در مقابل تهاجم توسعه طلبانه اسرائیل، نقاط ضعف اسرائیل و آمریکا را در منطقه آشکار کرده اند، این رژیم تلاش دارد با برگزاری این جشنواره در کنار خرید تجهیزات جدید نظامی از غرب و به ویژه آمریکا و انجام مانورهای نظامی و بعضا نقض حریم هوایی همسایگان خود و تهدید همسایگان و برخی کشورهای منطقه، بر نقاط ضعف و چالش های موجود در درون خود سرپوش نهاده و خود را همچنان به عنوان یک قدرت مقتدر منطقه ای مطرح سازد. حال آنکه شکست چند مرحله ای این رژیم تنها در برابر جریان مقاومت در لبنان نشان داد که این رژیم و حامی اصلی آن یعنی دولت آمریکا چقدر شکننده هستند و اگر دولت های اسلامی خوب سازماندهی شوند به راحتی نه تنها دشمن را از دستیابی به اهداف خود در تهاجم ناکام می گذارند بلکه می توانند شکست سنگینی را بر آن تحمیل سازند. عقب نشینی نیروهای اشغالگر از لبنان دو مرحله داشت:
۱) مرحله اول پس اشغال آن از سال ۱۹۸۲ با ضربات سنگین شهادت طلبانه مبارزان لبنانی علیه مراکز اشغالگران غربی و صهیونیستی
۲) و در مرحله دوم فرار صهیونیست ها در سال ۲۰۰۰ از جنوب لبنان است و شکست بزرگ آن در نبرد وعده صادق یا جنگ ۳۳ روزه در سال ۱۳۸۵ را می توان شکست ۳ مرحله ای اسرائیل از مقاومت لبنانی دانست.
همچنین فرار از غزه پس از ۳۸ سال اشغال آن و مقاومت گسترده فلسطینیان در مناطق اشغالی و به ویژه در باریکه غزه علی رغم محاصره شدید آن، همه حاکی از قدرت جریان مقاومت و ناتوانی و ضعف اشغالگران است. مسوولان رژیم صهیونیستی همانطور که بسیاری از اندیشمندان و سیاسیون یهودی جهان و رژیم صهیونیستی اعلام کرده اند به خوبی می دانند که از این گونه اقدامات نتیجه ای برای ماندگاری اسرائیل حاصل نمی شود و این رژیم در سراشیبی سقوط قرار گرفته است و هیچ چیزی نمی تواند آن را نجات دهد مگر تسلیم شدن در برابر حق و عدالت و واگذاری حاکمیت این سرزمین به صاحبان اصلی آن. افزون بر موارد ذکر شده به نظر می رسد مهمترین دلیل دعوت این رژیم از سران کشورهای جهان برای شرکت در مراسم شصتمین سال اشغال فلسطین رسمیت بخشیدن به الحاق شهر بیت المقدس است. بنابراین جهان اسلام بویژه ملتهای مسلمان می بایست از همه ظرفیتهای موجود برای صیانت از قبله اول خویش که تاکید صریح قرآن و پیامبر گرامی اسلام(ص) است، بهره برداری کنند و اجازه ندهند این توطئه خطرناک عملیاتی شود. آنان نیک می دانند که این اقدامات تنها می تواند این فروپاشی را به تاخیر اندازد که این وعده الهی و مکرر شده در تاریخ بشریت است. حق بازگشت فلسطینی ها به سرزمینهای اشغالی موضوعی است که در جامعه بین المللی و نیز افکار عمومی جهان جایگاه بسیار مهمی دارد. ملت فلسطین در جهانی که در آن قوانین بسیاری برای دفاع از حقوق بشر و آزادی های فردی انسانها وجود دارد به طرز ناجوانمردانه و غیر انسانی ای از حق مسلم خود محروم است و همچنان به دنبال این حق از دست رفته خود در تلاش و مبارزه است.
آوارگان فلسطینی پس از سالهای طولانی آوارگی و پراکندگی توام با محرومیت و مرارت هنوز در آرزوی بازگشت به میهن خویش هستند. ما در این سلسله مباحثی که پیرامون حق بازگشت آوارگان فلسطینی به رشته تحریر در می آید به دنبال ارائه گزارشی از وضعیت پناهندگان و آوارگان فلسطینی در کشورهای میزبان و همچنین دفاع مستند از حق بازگشت آوارگان فلسطینی به عنوان حقی قانونی و شناخته شده از نظر منشورها و مقررات بین المللی هستیم.

منبع : روزنامه جوان