گشنیز

کشتگاه نخستین گشنیز به خاورمیانه و جنوب اروپا برمی گردد. امروز گشنیز در روسیه، هند، امریکای جنوبی، شمال آفریقا و جنوب اروپا خصوصاً مراکش و هلند کشت می شود. این گیاه را رومیان به انگلیسی ها معرفی کردند.
گشنیز خشک و پودر شده رایحه خود را سریعاً از دست می دهد از این رو باید آن را در ظروف دربسته و مات نگهداری کرد.از این گیاه در تهیه سوپ و خورش استفاده می شود. این ماده در غذاهای کشورهای عربی جایگاه خاصی دارد و به همراه گوشت به کار می رود. علاوه بر این از گشنیز به همراه زیره در تهیه فلافل استفاده شده و در مصر در تهیه نوعی دسر به کار می رود. تخم گشنیز طعم ماهی و مرغ را بهتر می کند.
از دانه و برگ آن در تهیه سالاد استفاده شده و در تایلند ریشه آن را برای طعم دار کردن گوشت به کار می برند.روغن تخم گشنیز خاصیت ضدنفخ داشته و برای سوءهاضمه و معده و روده ها مفید است.علاوه بر این تأثیر مثبتی بر سیستم عصبی داشته و برای سردرد و کولیک رماتیسم و دردهای عصبی مفید است.خمیر شده تخم آن در درمان زخم دهان مؤثر بوده و ماده موجود در گشنیز از عفونت زخم جلوگیری می کند. در درمان اسهال مفید بوده و مانع از رشد باکتری و قارچ می شود.

[یما روایی

منبع : روزنامه ایران