رزماری

گیاهی است بوته ای، همیشه سبز تا ارتفاع دو متر با شاخه های افراشته، برخاسته و یا گهگاه خوابیده بر روی زمین كه به رنگ سبز قهوه ای و معطر است. برگ ها متقابل كشیده، نخی با بافت چرمی و حاشیه ای لوله شده است. رنگ برگ ها سبز روشن در سطح بالایی چین و چروك دار و در سطح زیرین پوشیده از كرك های كوتاه سفیدرنگ است. برگ و سر شاخه های گلدار گیاه اندام دارویی رزماری را تشكیل می دهند. زمان جمع آوری برگ و سرشاخه های گلدار گیاه رزماری هنگام شروع باز شدن گل ها و در فصول بهار و تابستان است. ماده متشكله اصلی برگ و سرشاخه های گیاه رزماری را روغن فرار تشكیل می دهد. میزان روغن فرار این گیاه در نقاط مختلف دنیا بین ۵/۲ - ۵/۰ درصد گزارش شده است. از رزماری به صورت خوراكی در درمان اضطراب، سردرد، میگرن، فشارخون، نفخ و بی اشتهایی و به صورت موضعی به عنوان مسكن موضعی در درمان دردهای عضلانی و بیماری های رماتیسمی استفاده می شود. همچنین به علت عطر و طعم مناسب در صنایع آرایشی- بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرد. در طب گذشته از رزماری به صورت خوراكی به عنوان ضدنفخ و به صورت موضعی به عنوان ضدالتهاب و ضددرد استفاده می كرده اند. رزماری در دوران بارداری، شیردهی و در بیماران صرعی بهتر است به كار نرود. مصرف دارویی موضعی گیاه و یا كاربرد فرآورده های آرایشی- بهداشتی حاوی رزماری در برخی از افراد حساس، گهگاه ایجاد قرمزی پوست، درماتیت، حساسیت پوستی و حساسیت به نور می كند.

سحر شهنازی

منبع : روزنامه شرق