امید

دلت یک ترانه شاد می خواست اما جغد شوم بر بامت نشست، دلت هوای صاف می خواست اما توفان به آسمانت حمله کرد. محصول بیشتر طلب کردی، آفت به باغت زد.دست بر دست گذاشتی و کاری نکردی، اندوه در دلت خانه کرد.‎.‎.
اکنون چه شد خسته و بی رمق آرزویت را از دست داده ای و دیگر شور نداری اما تو هرگز نمی دانی که رسیدن پایان است، زندگی تنها زمانی زیباست که تو در اوج سختی ها، انگیزه رسیدن داشته باشی و شوق بهتر شدن.‎.‎.
اگر بخواهی می توانی فلسفه زندگی را دریابی، زندگی یعنی تلاش و هر چه بیشتر بکوشی و تلاش کنی درهای بیشتری به روی تو باز می شود. آرزوهایت را رها کن و بگذار بر آسمان ذهنت پرواز کنند و از تکرارشان نهراس که هر شکست آغازی برای پیروزی است.‎.‎.

آلاله علیپور

منبع : روزنامه ایران