پیام، پاداش تلاش خود را گرفت

راهیابی پیام خراسان به لیگ برتر فوتبال ایران و اضافه شدن نام این تیم به ۱۷ تیمی که پیشتر مجوز حضور در این لیگ را کسب کرده بودند، به گونه ای خاطرات جدید حذف استیل آذین و نرسیدن این تیم به لیگ و راهیابی سپاهان نوین به این مسابقات را تجدید کرده است.
اگر می گوییم چنان چیزی تجدید و تکرار شده، با احتساب تکراری بودن سناریوی حذف فولاد به دست پیام خراسان و شباهت محسوسی است که بین این واقعه و حذف استیل آذین وجود داشت.
هر دو تیم فوق باور داشتند که جواز صعود را به دلایل مختلف خواهند گرفت، اما مسایلی مانع از این امر شد. یکی از این نکات اکتفای دو تیم و به ویژه استیل آذین به بازیکنانی بود که هر چند تجربه حضور در لیگ برتر را داشتند، اما فن و هنر بازی در «لیگ یک» را چندان نمی شناختند. این بازیکنان هر چند تلاش زیادی می کردند، اما با جوان تر هایی که از هر جهت سنگ تمام می گذاشتند و انگیزه هایی قوی تر داشتند، برابری نمی کردند و شور و اشتیاق آنها را نداشتند و نمی توانستند همان قدر موثر واقع شوند که بازیکنان جوان تر و تازه وارد در لیگ نمایش داده اند.
● قالب های گروهی
به این ترتیب بود که هم فولاد و هم استیل آذین در نهایت مغلوب رقبایی شدند که هر چند ستاره ای نداشتند اما بیشتر در قالب های گروهی می گنجیدند و پرتلاش تر بودند و به علاوه با راه های بازی و کسب نتیجه در «لیگ یک» نیز آشنایی بیشتری داشتند. این چنین بود که فولاد در دو مسابقه پلی اف خود با پیام خراسان در عین لیاقت فنی ای که داشت نتوانست به نتیجه مورد نظر برسد و از تساوی بدون گل در زمین حریف طرفی نبست، زیرا بعداً در خانه خود به تساوی ۱-۱ با رقیب اکتفا کرد.
مشکلی که فولاد تجربه کرد و پیشتر استیل آذین نیز دچار آن شده بود، این بود که نتوانست در زمین حریف گلی را بزند و با این که تساوی بدون گل در نگاه نخست نتیجه خوبی به نظر می رسید، اما در این گونه موارد معمولاً خطری که تیم را تمدید می کند، احتمال گل خوردن در خانه و حذف شدن با قانونی است که حذف تیم ها را در شرایط مساوی به اعتبار گل خورده در زمین خودی به تصویر می کشد. فولاد این چنین بود که خطر کرد و با این که تا دقیقه ۸۱ بازی را در اهواز با حساب ۰-۱ از پیام مشهد برده بود، اما در نهایت با گلی که دراین لحظه از حریف پذیرا شد، همه چیز را از دست داد و حاصل یک سال تلاش اش و حضور در مسابقات «لیگ یک» به هدر رفت.
● خشم و غم
در پایان مسابقه هواداران فولاد که بسیار ناراحت شده بودند، وارد صحنه شدند و صحنه هایی ناشی از خشم و غم را آفریدند و حتی گفته می شود که مدیرعامل این باشگاه هم در این ماجراها ضرب و شتم شده است.
با این حال کمتر کسی به این نکته توجه کرد که فولاد پیش از شروع فصل و در تابستان گذشته برای این که خیز بلند تری به سمت عنوان قهرمانی «لیگ یک» و بازگشت به لیگ برتر داشته باشد، اقدام به خریداری مجدد شماری از نفراتی کرد که پیشتر در این تیم بودند و به دلایل مختلف تیمی را ترک گفته بودند که قهرمان دوره پنجم لیگ حرفه ای بود.
این که چرا مدیران فولاد علاقه و قصدی در زمینه حفظ آن نفرات از خود بروز نداده بودند نامشخص است، اما به نظر می رسد سران فولاد در زمان قطع همکاری با آن عده رویکردهای متفاوتی داشتند و می خواستند تیمی تازه تر و صاحب قدرت پرواز بیشتر را بسازند،اما چنین نشد و در ست در حساس ترین مقطع و آنجا که جواز حضور تیم ها در لیگ برتر صادر می شد، مربیان فولاد دریافتند که شاگردان شان اشتیاق لازم را ندارند و یا اگر دارند، نمی توانند با تلاش گروهی رقبایی ستیز کنند که از آنها پرتلاش تر هستند و حاضرند برای رسیدن به موفقیت سنگ تمام بگذارند و فداکاری کنند.
● شکی نبود، اما...
البته در تلاش فولادی ها هم شکی نبود، اما آنان نیاز به مسایلی دیگر داشتند و از آن جمله بود برنامه ریزی بهتر و بیشتر برای شناسایی حریفان و حرکت براساس آن و نه فقط اکتفا به داشته های خودی، این چنین بود که فولاد فقط با تکیه بر توانی که خود داشت (و البته کم نیز نبود) به ستیز رقبایش رفت و در یک نقطه و جای معین کم آورد و نتیجه همانی شد که گفتیم، شاید هم این سیاست خرید بی رویه مهره های نامدار است که باید قطع شود و مواردی دیگر جانشین آن گردد که عمده ترین آنها سختکوشی و مهارت های ناشناخته است. ابزاری که پیام خراسان و سپاهان نوین داشتند و با بازیکنانی نه چندان سرشناس اما تلاشگر به اهداف خود رسیدند.
به واقع تیم خداداد عزیزی به هدف خود رسید و صعود کرد،زیرا به دنبال سیاست خریداری گسترده ستاره ها و نامداران نبود و می خواست «تیم» باشد و بکوشد و امیدوار بماند و البته به هدف خود برسد.

وحید رسولی

منبع : روزنامه جوان