آقای پروین! شما دیگر چرا؟

بدون ذكر هرگونه مقدمه ای، نظر شما را جلب می كنیم به جملاتی كه در پی می آید؛ «مخالف حضور مربیان خارجی در فوتبال ایران نیستم اما می گویم وقتی این همه مربی جوان و مستعد داخلی داریم، چرا چند صدهزار دلار خرج اجنبی ها كنیم؟
مربیان داخلی چیزی از این خارجی هایی كه می آوریم، كمتر ندارند اما كسی جرأت نمی كند به آنها میدان بدهد. مگر قلعه نویی در استقلال بد نتیجه گرفت؟چرا بعضی از مدیران، تصمیمی مشابه مدیران وقت استقلال نمی گیرند و دست نیاز به سوی خارجی های درجه ۲ ، ۳ دراز می كنند؟ باآوردن چنین مربیانی، در واقع پولمان را دور می ریزیم.
با این حال نمی گویم مربی خارجی نیاورید چرا كه عقیده دارم آن امتحان پس داده ها و درجه یك هایشان به كار این فوتبال می آیند كه البته آن هم چند میلیون دلار هزینه دربر دارد. فوتبال ما مثل قلعه نویی زیاد دارد، فقط باید آقا بالاسرهای تیم ها از خود جرأت و جسارت نشان دهند و...»این اظهارنظرها را بارها و بارها از علی پروین شنیده ایم، چه آن زمان كه در پرسپولیس نفر اول محسوب می شد و چه زمانی كه خارج از گود، شاهد حضور امثال بگوویچ در این تیم یا تیم های ملی در رده های مختلف بود.
سال های سال هم كه بگذرد، هرگز حرف های پروین از یاد و خاطرمان پاك نخواهد شد و همواره او را به عنوان فردی شناخته و خواهیم شناخت كه پشتیبان و حامی مربیان ایرانی، به ویژه نسل جدید و دانش آموخته آنها می باشد اما نمی دانیم خود وی نیز كه چند وقتی است مجدداً آستین ها را بالا زده و پا به عرصه گذاشته، اینها را به یاد دارد یا نه، به كل به فراموشی سپرده و در عقایدش تجدیدنظر كرده است؟
این را از آن جهت می گوییم كه شخص علی پروین برای تیم تازه تأسیسش كه هشتمین دوره لیگ برتر را نشانه گرفته و می خواهد تمام اقدامات را به عمل آورد تا بیش از یك فصل در لیگ یك نماند، فردی را به عنوان سرمربی برگزیده كه بر تمام صحبت های قبلی اش خط بطلان می كشد.مرد محبوب هواداران میلیونی پرسپولیس با صرفنظر از تمام شایسته های جوان داخلی - كه نیاز به معرفی ندارند و امتحانشان را به خوبی پس داده اند - تئودور یونگ را به همراه ۲ دستیارش استخدام كرده تا استیل آذین رالیگ برتری كنند كه این اقدام در وهله اول فقط یك نظر و معنی را به مخاطب القاء می كند؛ «علی پروین كه تیمش را با صرف هزینه های میلیاردی می بندد، برای آنكه شك و شبهه ای به كارش راه ندهد و صعود استیل آذین را به لیگ برتر تضمین كند، اصلاً به گزینه های وطنی فكر هم نكرده و در عمل نتوانسته به آنها اعتماد كند.
هر چه باشد، یونگ سال ها در كنار «آری هان» بوده و از خیلی ها معروف تر است، به همین خاطر پروین پا روی تمام عقایدش گذاشته و با ۴۰۰ هزار دلار او را روی نیمكت تیمش نشانده است.» نمی توان منكر این نظریه شد اما برای آنكه یك تنه به قاضی نرفته باشیم، جا دارد از علی پروین چند سؤال بپرسیم، آن هم به خاطر آنكه شاید پاسخ وی به آنها، ما و خیلی های دیگر را متقاعد كند.آقای پروین! شما كه همه مدیران را به اعتماد كردن به مربیان ایرانی تشویق می كردید، چرا در اولین امتحان مدیریتی خود، رویه آنها را در پیش گرفتید؟
مگر شما یكی از افرادی نبودید كه از حضور «ویچ» ها و ایضاً دیگرخارجی های درجه چندم انتقاد می كردید؟ مطمئنیم اگر شخص دیگری این كار را انجام داده بود، بلافاصله نمونه هایی را مطرح می كردید كه حقانیت مربیان داخلی ثابت شود؛ حتم داریم به تقابل میثاقیان و ایناسیو در فینال پلی آف لیگ برتر و پیروزی اولی اشاره می كردید و از موفقیت های سایپا و استقلال اهواز با دایی و كریمی و برتری آنها نسبت به امثال دنیزلی و بوناچیچ می گفتید.پگاهی كه سال قبل با بگوویچ از صعود به لیگ برتر بازماند، امسال باجهانپور به این مهم نایل گشت.
نفراتی چون حمید علیدوستی، فراز كمالوند، نادر دست نشان، فرشاد پیوس یا خداداد عزیزی، محمدحسین ضیایی وخیلی های دیگر هم كه عملكرد و كارنامه شان عیان است؛ پس چطور با وجود حضور چنین نفراتی در فوتبال ایران، ۴۰۰ هزار دلار برای استخدام یونگ هزینه كرده اید، آن هم در شرایطی كه وی در قالب معیارهای شما، یك مربی درجه یك هم نیست كه اگر بود، با این مبلغ كار نمی كرد و البته حاضر به هدایت یك تیم دسته اولی نمی شد؟
یونگ اگر مربی سرشناس، كاربلد و طراز اولی بود، به هیچ عنوان قراردادی كاملاً غیرحرفه ای را با استقلال منعقد نمی كرد و رضایت نمی داد زیر نظر مرفاوی فعالیت كند. ضمناً فراموش نكنید این هلندی، یك تمرین دهنده است و در بیشتر موارد به عنوان نفر دوم در تیم های تحت هدایتش حضور داشته كه تیم را برای كس دیگری ساخته و پرداخته می كرده است.
رولند كخ با آن همه سابقه و اعتبار، وقتی از «دام» جدا شد و خواست در استقلال به جای Trainer یك Coach باشد، آن بلا سرش آمد و تیم آبی پوشان تهرانی را به پایین جدول سوق داد؛ در نهایت نیز مجبور شد مجدداً نزد «دام» رفته و با وی كار كند.
تمام اینها دست به دست هم می دهد تا یك مورد به همگان ثابت شود و آن این است كه شما هم به عنوان یك منتقد قدیمی - در رابطه با حضور مربیان خارجی در ایران- وقتی پای سرمایه گذاری و لزوم نتیجه گیری به میان آمده، یك مربی تمرین دهنده خارجی، آن هم نه از نوع درجه یكش را به شایسته های داخلی ترجیح داده اید. فكر می كنیم تا اینجا حق مطلب را ادا كرده باشیم و نیاز به توضیح بیشتری نباشد، پس چه بهتر كه كار خود را به پایان برسانیم، آن هم بایك سؤال؛ آقای پروین! شما دیگر چرا؟

حامد فرضعلی‌بیک

منبع : روزنامه ابرار ورزشی