چموش‌دوزی

یكی از هنرهای سنتی و صنایع دستی گیلان چموش دوزی است كه پای افزاریست بسیار قدیمی كه شاید عمر آن به چند هزار سال برسد. در انواع و اقسام مختلف از چرم تهیه می شود و عموما بدون پاشنه است. نوع متداول آن دارای بندها و تسمه‌های بلند می‌باشد كه به ساق پا پیچیده می شود. نوع دیگر چموش بدون تسمه و بند است ولی مانند نوع بند دار نوك عقابی و برگشته دارد. در گذشته روستائیان و دامداران و كشاورزان گیلانی از چموش استفاده می‌كردند.
▪ مواد اولیه :
۱.چرم گاو دباغی شده
۲.نخ فالی بافی
۳.كاموای رنگی
۴.پارچه
۵.چسب
۶.موم
▪ ابزار كار :
۱. سندان چوبی
۲. مشته
۳. درفش
۴. سوزن
۵. تكه چرم به عنوان انگشتانه
۶.گازن
۷. شفره
۸. قالبهای چوبی
۹. الگوهای مقوایی
۱۰. سنگ كوچك
۱۱.ظرف آب
▪ رنگ در چموش:
قرمز، سبز، سفید، استخوانی، قرمز قهوه ای
▪ نقش در چموش:
گل اباتر، مهتابی، شتر گردن، مجمع قراق، گل بچه، خزیلی (شیرازه دوزی)
مركز مهم تولید چموش شهر تاریخی ماسوله است.
▪ علل زوال تدریجی:
۱. افزایش قیمت مواد اولیه
۲. رونق كفش لاستیكی نداشتن كاربری در زمان فعلی
۳. تعداد كم استادكار ماهر (یك الی دو نفر)

منبع : سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان گیلان