روشی برای پیشگیری از ترس کودکان

اضطراب و ترس در بین کودکان به ویژه کودکان خردسال، بسیار رایج و متداول است و این امر می‌تواند ناشی از تجربه‌ها‌ی گوناگون کودک در طی روزهای زندگیش باشد. گروهی از کودکان بسیار ترسو و لاجرم گوشه گیر می‌باشند.
که جزو یک ویژگی و خصلت شخصیتی آنان و در واقع در حیطه مشکلات عاطفی کودک قرار می‌گیرد. اینکه چگونه والدین کودک می‌توانند فرزندانشان را بی باک و نترس تربیت کنند، قطعا راه حل‌ها‌ی گوناگون و تدابیر مختلفی می‌تواند داشته باشد.اما آنچه که دلپذیرتر وموثرتر می‌تواند واقع گردد شرکت دادن کودکان در بازی‌ها‌ی گروهی است که با این روش موجب می‌گردد کودک رابطه اش با اطرافیان بهتر شده و به آرامش برسد.
البته فراهم نمودن و ایجاد کردن یک رابطه خوب در کودک، احتیاج به زحمت و کوشش بسیار دارد که این زحمت بی تاثیر در رفتار کودک نمی باشد و علاوه بر فراهم نمودن رابطه خوب کودک با دیگران، حس حفاظت و دفاع و دوری را در او افزایش میدهد.
کودکان ترسو از نظر روابط اجتماعی خجول نیز می‌باشند؛ بدین صورت که اغلب به هنگام حضور در جمع، کودکان مذکور به دلیل خجالت پشت سر مادرشان پنهان می‌گردند. اغلب این گونه از کودکان در جدا شدن والدین با مشکل بزرگی روبه رو می‌شوند و اغلب خود را به مادرشان می‌چسبانند که دلیل آن نیز همان ویژگی شخصیت است که ازآن یاد شد. اعتقاد بسیاری از روانشناسان کودک بر این مطلب است که اگر رابطه خوبی بین والدین و فرزندان حکمفرما باشد، مشکلات کمتری در کودکان پدیدار خواهد شد که دلیل و علت آن نیز بسیار واضح است.
جایی که کودک احساس آرامش می‌کند، راحت تر می‌تواند در رابطه خود با اطرافیان سازش و صلح برقرار کند. فرزندانی که والدینشان را بسیار دوست داشته و به آنها اعتماد کامل دارند، کمتر می‌ترسند ولی برعکس کودکانی که رابطه خوبی با والدین ندارند دارای تزلزل شخصیت و ترسو می‌باشند.
متاسفانه بعضی از والدین از ترس به عنوان سلاحی نیرومند برای کنترل کردن کودکان شان استفاده می‌کنند و برای اینکارکودک را از تاریکی، تنبیه شدن به وسیله پدر، حیواناتی مثل سگ وگربه، اشخاصی مانند دکتر و پلیس و... می‌ترسانند. این رفتار والدین سبب می‌شود که کودک شب‌ها‌ از ترس، خواب‌ها‌ی بد ببیند.
حتی بعضی کودکان از شدت ترس شب‌ها‌ انگشتان دست خود را می‌مکند.
ترس موجب تزلزل روحیه کودک می‌شود، در نتیجه کودک نمی تواند با والدین یا دیگران روابط خوبی ایجاد کند. برای ایجاد یک رابطه خوب و صمیمی ضمن اینکه والدین باید با همدیگر هماهنگی و اتحاد داشته باشند، باید با فرزندانشان نیز متحد باشند. به علاوه برای هرکاری که انجام می‌دهند، دلیل قانع کننده ای برای کودک داشته باشند.
از مباحث بالا سه نتیجه کلی را می‌توان به دست آورد:
۱) روابط کلی بین والدین با فرزندان باید خوب و عاطفی باشد.
۲) بازی‌ها‌ی گروهی و مشترک بین کودک و والدین برقرار باشد.
۳) والدین در مقابل سرپیچی و سرکشی کودکان، واکنش صحیح و سنجیده ای داشته باشند.
با رعایت اصول فوق، ترس‌ها‌ی مخرب در کودک ایجاد نمی شود و شخصیت و روحیه او را خراب نمی کند.
این نکته بسیار حساس و رعایت آن نیز در جهت رفع ترس در کودک بسیار حایز اهمیت است و اینکه والدین نباید نسبت به کارهای بچه‌ها‌ سریعا عکی العمل نشان دهند زیرا این عمل سبب ترس و وحشت کودکان خواهد شد.
هر چه بیشتر کودک را از کاری منع کنید عس العمل بدتری ازخود نشان داده وبه آن کار حریص تر می‌شود. سعی کنید روابط دوستانه ای با آنها داشته باشید.
آنها نسبت به عکس العملهای والدین حساس می‌شوند و در آنها ترس و وحشت ایجاد می‌گردد. بازی‌ها‌ی والدین با کودکان باید طوری باشد که کودک را به ذوق بیاورد و ترس‌ها‌یی که ناخودآگاه به وجود آمده از بین برود.

منبع : سایت سیمرغ