پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا


ظالمانه‌ ترین‌ تجربه‌ انسانی‌


ظالمانه‌ ترین‌ تجربه‌ انسانی‌
سوءاستفاده‌ جنسی‌ از كودكان‌ ظالمانه‌ترین‌ و اهانت‌آمیزترین‌ تجربه‌ انسانی‌ است‌. خیانت‌ به‌ اصولی‌ترین‌ و ابتدایی‌ترین‌ اعتماد میان‌ كودك‌، والد و اقوام‌ او است‌ كه‌ به‌ لحاظ‌ احساسی‌ بشدت‌ مخرب‌ است‌. تجاوز جنسی‌ نسبت‌ به‌ كودكان‌ پدیده‌یی‌ گسترده‌ است‌ كه‌ بیشتر در زمینه‌ خانواده‌ رخ‌ می‌دهد.
ساده‌ترین‌ تعریف‌ تجاوز جنسی‌ عبارت‌ است‌ از انجام‌ دادن‌ اعمال‌ جنسی‌ توسط‌ بزرگسالان‌ با كودكان‌ زیر سن‌ رضایت‌.
بطور كلی‌ تعریفی‌ كه‌ امروزه‌ در مورد كودك‌آزاری‌ جنسی‌ یا بدرفتاری‌ جنسی‌ با كودك‌ مورد قبول‌ قرار گرفته‌، عبارت‌ است‌ از: هر نوع‌ تماس‌ با كودك‌ قبل‌ از رسیدن‌ وی‌ به‌ سن‌ قانونی‌ كه‌ به‌ منظور ارضای‌ شهوانی‌ توسط‌ یك‌ فرد بزرگسال‌ صورت‌ گیرد.
گزارش‌ ملی‌ مركز كودك‌آزاری‌ و بی‌توجهی‌ امریكا در سال‌ ۱۹۸۱ حاكی‌ است‌، آزارهای‌ جنسی‌ در سنین‌ پایین‌ دارای‌ فراوانی‌ كمتری‌ است‌، اما آخرین‌ گزارش‌های‌ مربوط‌ به‌ كودك‌آزاری‌ جنسی‌، نشان‌ می‌دهد كه‌ بیش‌ از نیمی‌ از قربانیان‌ كودك‌آزاری‌ جنسی‌ را كودكان‌ كمتر از ۱۲ سال‌ تشكیل‌ می‌دهند. بدون‌ شك‌ كودك‌آزاری‌ جنسی‌ قرن‌ها است‌ كه‌ وجود دارد، ولیكن‌ این‌ مساله‌ از اواسط‌ سال‌ ۱۹۷۰ به‌ صورت‌ یك‌ معضل‌ اساسی‌ مطرح‌ شد و به‌ دنبال‌ آن‌ گزارش‌های‌ زیادی‌ از نقاط‌ مختلف‌ دنیا از جمله‌ امریكا، كانادا، انگلیس‌ و... ارایه‌ شد.
متاسفانه‌ با وجود آنكه‌ دنیا امروز، ادعای‌ تمدن‌ و پیشرفت‌ دارد، شاهد این‌ نكته‌ هستیم‌ كه‌ روز به‌ روز گزارش‌های‌ كودك‌آزاری‌ جنسی‌ بیشتر می‌شود. علت‌ این‌ امر به‌ درستی‌ مشخص و معلوم‌ نیست‌.
شاید یكی‌ از دلایل‌ اساسی‌ و عمده‌ آن‌ باشد كه‌ دیگر جامعه‌ و دست‌اندركاران‌ مسائل‌ كودك‌ نسبت‌ به‌ این‌ مساله‌ بی‌تفاوت‌ نیستند و برای‌ كودكان‌ حقوقی‌ قایلند. آزار و اذیت‌ كودكان‌ همواره‌ در طول‌ تاریخ‌ به‌ اشكال‌ مختلف‌ وجود داشته‌ است‌ به‌ عبارتی‌ كودكان‌ كه‌ جزو یكی‌ از آسیب‌پذیرترین‌ اقشار اجتماعی‌ هستند، همیشه‌ در معرض‌ تعرض‌ افراد گوناگون‌ خواه‌ در خانواده‌ یا اجتماع‌، قرار می‌گرفتند. امروزه‌ به‌ پدیده‌ ایذای‌ كودكان‌ توسط‌ والدین‌ خود یا ناپدری‌، نامادری‌، نابرادری‌، ناخواهری‌، تجاوزهای‌ جنسی‌ به‌ كودكان‌، تبعیض‌ در خانواده‌ به‌ صورت‌ تبعیض‌ بین‌ دو جنس‌ یا تبعیض‌ میان‌ فرزندان‌ از یك‌ جنس‌ با نظام‌ آموزش‌ ناكارآمد و.. ظهور می‌یابد.
از آنجایی‌ كه‌ تعالی‌ و پیشرفت‌ هر جامعه‌ در داشتن‌ نسلی‌ سالم‌، توانا و پویا است‌، پرورش‌ صحیح‌ كودكان‌ امروز می‌تواند، گامی‌ استوار به‌ سوی‌ ساختن‌ فردایی‌ بهتر باشد. كودك‌ می‌بایست‌ به‌ عنوان‌ یك‌ انسان‌ از حقوق‌ طبیعی‌ و قانونی‌ خویش‌ بهره‌مند باشد و در صورتی‌ كه‌ این‌ حقوق‌ توسط‌ هر كسی‌ خواه‌ والدین‌ یا اولیای‌ مدرسه‌ و ... نادیده‌ انگاشته‌ شود، مرجعی‌ به‌ وضعیت‌ این‌ قبیل‌ كودكان‌ رسیدگی‌ كند.
متاسفانه‌ تاكنون‌ چنین‌ مرجعی‌ در كشور ما ایجاد نشده‌ است‌، یعنی‌ تنها افرادی‌ كه‌ در جریان‌ ایذای‌ یك‌ كودك‌ قرار می‌گیرند یا خود كودك‌ آزاردیده‌ مكانی‌ را برای‌ گزارش‌دهی‌ نمی‌یابد، حتی‌ در صورت‌ مراجعه‌ به‌ مراجع‌ قضایی‌ نیز به‌ دلیل‌ نقض‌ یا اجرا نشدن‌ قوانین‌ موجود، عملا با مشكل‌ روبرو می‌شوند.
معضل‌ دیگر وجود نداشتن‌ آمار و اطلاعات‌ در مورد كودكان‌ آسیب‌دیده‌ است‌. تاكنون‌ تحقیق‌ جامعی‌ در مورد كودكان‌آزاردیده‌ بطور منسجم‌ در كشور ما انجام‌ نگرفته‌ است‌، تنها از سال‌ ۱۳۷۶ گزارش‌هایی‌ مبنی‌ بر كودك‌آزاری‌ در مطبوعات‌ به‌ چاپ‌ رسید كه‌ این‌ گزارش‌ها از ابعاد مختلف‌ قابل‌ بررسی‌ است‌.
۱. تمام‌ گزارش‌ها، كودك‌آزاری‌ را از بعد جسمانی‌ مطرح‌ كرده‌اند این‌ در حالی‌ است‌ كه‌ فشارهای‌ روحی‌ و روانی‌ كه‌ بر كودك‌ وارد می‌آید و در آینده‌ از او فردی‌ ناهنجار می‌سازد ، مورد عنایت‌ قرار نگرفته‌اند.
۲. موارد درج‌ شده‌ در روزنامه‌ها و مجلات‌ تنها بر پایه‌ اطلاعاتی‌ بوده‌ است‌ كه‌ از تهران‌، كرج‌ مراكزی‌ كه‌ به‌ محل‌های‌ چاپ‌ روزنامه‌ها و سایر نشریات‌ نزدیك‌ بوده‌اند گزارش‌ شده‌ است‌، یعنی‌ رخدادهای‌ مشابه‌ در شهرستان‌ها به‌ اطلاع‌ مردم‌ نرسیده‌ است‌.
۳. مطبوعات‌ تنها به‌ شرح‌ ماجرا و رخداد واقعه‌ می‌پردازند. ریشه‌یابی‌ و بحث‌های‌ كارشناسانه‌ را وظیفه‌ خود نمی‌دانند و فقط‌ تلاش‌ برای‌ آگاهی‌بخشی‌ به‌ مخاطبان‌ مدنظر است‌.
با توجه‌ به‌ موارد فوق‌ باید گفت‌ پدیده‌ كودك‌آزاری‌ با اینكه‌ گذشته‌یی‌ به‌ قدمت‌ تاریخ‌ بشر دارد. اما هنوز در كشور ما چندان‌ به‌ شكل‌ علمی‌ و صحیح‌ مورد بررسی‌ قرار نگرفته‌ است‌. پس‌ از درج‌ چندین‌ مورد از كودك‌آزاری‌ در سال‌ ۱۳۷۶ در مطبوعات‌ باعث‌ واكنش‌ انجمن‌ها و سازمان‌هایی‌ غیردولتی‌ شد و در پی‌ آن‌ مسئولان‌ انجمن‌ ملی‌ حمایت‌ از كودكان‌ و نمایندگان‌ مجلس‌ در ارتباط‌ با چند مورد كودك‌آزاری‌ و بازتاب‌ گسترده‌ آن‌ در مطبوعات‌ سرانجام‌ منجر به‌ اصلاح‌ یكی‌ از مواد قانون‌ مدنی‌ مبنی‌ بر حضانت‌ كودك‌ (ماده‌ ۱۱۷۳ قانون‌ مدنی) گردید. پرسش‌ اینجا است‌ كه‌ آیا تنها با اصلاح‌ یك‌ ماده‌ از قانون‌ می‌توان‌ مشكلات‌ كودك‌ از نظر روحی‌ روانی‌ اجتماعی‌ و... را حل‌ نمود یا نه‌؟
به‌ امید روزی‌ كه‌ با طرح‌ مسائل‌ مربوط‌ به‌ كودكان‌ و آشنایی‌ افراد بخصوص‌ والدین‌ كودك‌ تعداد كودكان‌ آزار دیده‌ كاهش‌ یافته‌ و نظام‌ كارآمدی‌ برای‌ پیشگیری‌ از كودك‌آزاری‌ پدید آید.
زهرا قزوینی‌
منبع : روزنامه اعتماد