معدن قرمز و سفید آرزوها

آتلتیكومادرید، ۲۶ آوریل ۱۹۰۳ توسط ۳ دانش آموز باسكی ساكن مادرید تأسیس شد اما قبل از این تاریخ در قالب تیم های محلی تولد غیر رسمی خود را اعلام كرده بود. مؤسسان آتلتیكو قصد داشتند باشگاهی مانند بیلبائو را در پایتخت اسپانیا به هواداران معرفی كنند. برای ایجاد یك تفاوت كوچك، لباس سفید و آبی به عنوان اولین پیراهن رسمی تیم برگزیده شد.
ابتدا آتلتیكومادرید را «اف سی مادرید» می نامیدند تا اینكه در سال ۱۹۱۱ همزمان با رنگ پیراهن، ساختار باشگاه نیز تغییر كرد. دلیل ترجیح پیراهن قرمز و سفید مشخص نشد با این حال تقریباً همه می دانستند چرا تازه واردهای مادرید این قدر برای پیشرفت عجله دارند.پیروزی در جدال مقابل رئال مادرید خواب را از چشمان رؤسای وقت آتلتیكو ربوده بود. آنها از لطف پادشاه اسپانیا نسبت به سفیدپوشان پایتخت اطلاع داشتند و پس در مناطق فقیرنشین به تبلیغ پرداختند.
طولی نكشید كه سراسر منطقه «كاستادل سول» هوادار قرمز و سفیدپوشان شدند. رقابت با رئال مادرید جهت دار بود؛ نبرد طبقه فرودست مقابل اشراف زاده های اسپانیا. در تیم رقیب غوغایی برپا شد. آتلتیكو خیلی زودتر از بارسلونا، اولین دربی واقعی فوتبال اسپانیا را رقم زد و این فستیوال بزرگ پاداش تیمی بود كه خیلی زود رقیب همشهری خود نام گرفت .
● ۲ اتفاق عجیب
آتلتیكو، پرحاشیه به نظر می رسد. آنچه قرمز و سفیدها را در رأس اخبار تمام روزنامه ها قرار داد نه جدال با رئال مادرید یا صدور اطلاعیه در شهرهای حاشیه مادرید بلكه فلسفه لقبی بود كه به آنها داده شد. ملافه قرمز و سفید تختخواب بازیكنان تیم، لقب «تشك دوزها» را به ارمغان آورد. از آغاز دهه سوم قرن گذشته تاكنون چه از سر تحقیر و چه برای نامیدن تیم پرطرفدار اسپانیا، چنین لقبی به كار برده می شود. ملافه قرمز و سفید نیز به مرور زمان جایی در دل مسائل سنتی باشگاه یافت.اتفاق عجیب تر داستان تغییر رنگ پیراهن بود.
مسئول خرید پیراهن های جدید، اشتباه كرد .او به جای جدیدترین مدل لباس بلكبرن، تی شرت های قرمز و سفید ساوتهمپتون را به سران تیم مادریدی تحویل داد و فقط به همین خاطر تركیب قرمز و سفید، پیراهن رسمی باشگاه نام گرفت! كم كم دوستان باسكی كه از بنیانگذاران واقعی آتلتیكو به حساب می آمدند، تصمیم گرفتند این طفل كوچك را به نامادری بسپارند و در شهر خود، یك تیم دیگر را سر و سامان دهند. خروج آنها آزادی عمل بومی ها را افزایش داد.
● ورزشگاه جدید
سال ۱۹۱۹ گروهی از معماران شركت «اورابانیزادورا» مأمور ساخت یك استادیوم مجهز برای آتلتیكو شدند. كارها خیلی سریع پیش رفت و در نهایت ورزشگاه ۳۸ هزار نفری «متروپولیتانو» خانه اول قرمز و سفیدها نام گرفت. هیچ كس تصور نمی كرد استادیوم جدید تا سال ۱۹۶۳ پذیرای هزاران هزار هوادار آتلتیكو باشد. فقط ورشكستگی شركت بانی ساخت ورزشگاه می توانست یك كوچ اجباری را رقم بزند. چمن «ویسنته كالدرون» انتظار یك تیم محبوب را می كشید.به هر حال آتلتیكومادرید كه دیگر سایه سنگین آتلتیك بیلبائو را بالای سر خود نمی دید، در اولین دوره رقابت های لالیگا در اواخر دهه ۲۰ شركت كرد. مربی آن دوران تیم «پنتلند» نام داشت.
او اهداف و آرزوهای بزرگی داشت اما نه تنها به هیچ یك از موفقیت های قابل انتظار دست نیافت بلكه شاهد سقوط تیم به دسته دوم هم بود؛ هرچند دوری از سطح اول فوتبال اسپانیا چندان طول نكشید. آتلتیكو بار دیگر به دسته اول بازگشت. «پنتلند» مجدداً روی نیمكت مربیگری تیم نشست.
بار دیگر همان سناریوی تلخ تكرار شد؛ با این تفاوت كه «جوزپه سمیتیر» نیمه راه فصل مربی جدید آتلتیكو و بانی سقوط مجدد نام گرفت! گناه آنها بخشیده شد اما برای جبران زمانی وجود نداشت زیرا جنگ داخلی اسپانیا اوج گرفت. فوتبال مانند سایر پدیده های اجتماعی به خواب زمستانی فرو رفت . نه از آتلتیكو خبری بود و نه از ورزشگاه مجلل آنها.
● داستان «آویاسیون»
با آغاز مجدد لالیگا، در ساختار برخی تیم ها تغییرات ایجاد شد. آتلتیكو هم از این قاعده مستثنی نبود. بازیكنان «آویاسیون» كه تیم نیروی هوایی اسپانیا محسوب می شد به جمع ستارگان آتلتیكو پیوستند. این اقدام موجی از اعتراض را به همراه داشت.
آتلتیكو مادرید ۸ بازیكن خود را در جریان جنگ های داخلی از دست داده بود و عملاً نمی خواست عزیزكرده های ژنرال بی رحم اسپانیا را زیر پرچم خود ببیند. دولت وقت اسپانیا در كوچكترین مسائل باشگاه ها دخالت می كرد و به همین خاطر تغییر چندباره نام باشگاه پایتخت اصلاً عجیب به نظر نمی رسید. در همان سال ها اسلاف «فرناندو تورس» با زبان فوتبال عقده گشایی كردند.آنها در جریان دربی پایتخت ۵ بر صفررئال مادرید را درهم كوبیدند و بزرگترین پیروزی تاریخ آتلتیكو را رقم زدند.
● سال های طلایی
«هلنیو هررا» و «لربی بنبرك» یكی از طلایی ترین دوران مادریدی ها را رقم زدند. ۲ قهرمانی پیاپی در سال های ۱۹۵۰ و ۱۹۵۱ نام آنها را به لیست قهرمانان فوتبال اسپانیا اضافه كرد؛ هرچند هررا در سال ۱۹۵۳ اخراج شد و بازهم بارسا و رئال مادرید بالاتر از باشگاه قدیمی جای گرفتند. ۲ دهه بعدی زمانی برای رقابت بر سر كسب مقام دوم به حساب می آمد چون رقبای سنتی همواره در رقابت رودررو تكلیف قهرمان را مشخص می كردند.
هواداران هنوز به رتبه دوم فصل ۱۹۵۸-۱۹۵۷ می اندیشیدند. «دویسیك» آن تیم را به سمت كسب بهترین مقام چند سال اخیر رهنمون كرد. آتلتیكومادرید، فصل ۱۹۵۹-۱۹۵۸ جواز حضور د رقابت های اروپایی را به دست آورد؛ آنچه در تاریخ باشگاه بی سابقه بود زوج «واوا» و «كولار» سد خط دفاعی تیم هایی مانند زسكا صوفیه و شالكه را شكستند و در مرحله نیمه نهایی جام برندگان اروپا رویاروی مهاجمان بزرگ رئال مادرید قرار گرفتند.
بازی رفت با برتری ۲ بر یك حریف خاتمه یافت. آتلتیكو در بازی برگشت یك بر صفر قوی سپید را شكست داد اما درآن زمان، قانون گل زده در خانه حریف وجود نداشت و به همین دلیل یك بازی تكراری در ورزشگاه زاراگوسا برگزار شد. رئال ۲ بر یك به برتری دست یافت و آتلتیكو آرزو به دل ماند. جذب مربی از اردوی رقیب در دستور كار قرار گرفت. قرمز و سفیدها با هدایت «ویالونا» جام پادشاهی فصول ۱۹۶۰ و ۱۹۶۱ را بالای سر بردند. یك سال بعد، فینال جام در جام اروپا مقابل فیورنتینا، بزرگترین رقابت تاریخ باشگاه تلقی می شد. برتری ۳ بر صفر در بازی تكراری یك جام اروپایی را به ارمغان آورد.
بازی نهایی فصل ۱۹۶۳ در همین جام، فرجام شیرینی نداشت. تاتنهام بزرگ ۵ بر یك از سد تشك دوزهای سابق گذشت. نایب قهرمان فصول ۱۹۶۱ ۱۹۶۳، و ۱۹۶۵ لالیگا، جام پادشاهی سال های ۱۹۶۵ ۱۹۷۲، و ۱۹۷۶ را به ویترین افتخاراتش افزود. در این میان مقام دوم فصل ۱۹۶۵ با اولین پیروزی طی ۸ سال مقابل رئال مادرید شیرینی خاصی داشت.
● فینال لیگ اروپا
آتلتیكو، سال ۱۹۷۳ دشمن همشهری را به زیر كشید و تاج قهرمانی فوتبال اسپانیا را بر سر گذاشت. چند ماه بعد، گالاتاسرای، دیناموبخارست، ستاره سرخ بلگراد و سلتیك قربانی شدند تا قدرت جدید به فینال معتبرترین جام اروپایی راه پیدا كند.
بایرن مونیخ هم تسلیم می شود؟ اسپانیایی ها در یكی از دراماتیك ترین بازی های همه ادوار فوتبال اروپا تا آخرین ثانیه های وقت اضافه پیروز بودند اماگل« شوازن بك» كار را به تساوی و البته بازی تكراری كشاند. هالیوود آلمان قدرتمندانه جدال دوم را به سود خود خاتمه داد و برای اولین بار بر بام فوتبال اروپا ایستاد.
این شكست مهلك، ناقوس سقوط آتلتیكو محسوب می شد.«لوئیز آراگونز» گلزن بازی فینال، خیلی زود لباس مربیگری تیم محبوبش را بر تن كرد. فتحجام حذفی اسپانیا در فصل ۱۹۷۶ و یك سال بعد قهرمانی در لالیگا از جمله دستاوردهای مربی متعصب بود. هنگامی كه بایرن مونیخ اعلام كرد در جام بین قاره ای شركت نمی كند، آتلتیكو مادرید (نایب قهرمان اروپا) به رقابت با «ایندیپندنته» دعوت شد. برتری مجموع ۲ بر یك، هواداران را به آسمان هفتم فرستاد.
● معجزه ۹۶
آتلتیكو تا یك دهه خاموش بود. در میان هیاهوی قهرمانی های پیاپی رئال مادرید و بارسلونا سر و كله «رادومیر آنتیچ» پیدا شد. او، پسر خود «میركو» را در خط حمله قرمز و سفیدها قرار داد. گل های «كودرو» هم معجزه بزرگ را رقم زد. آتلتیكو توأمان لیگ و جام حذفی اسپانیا را در فصل ۱۹۹۶-۱۹۹۵ فتح كرد و به سلسله قهرمانی های پیاپی بارسا و رئال مادرید خاتمه داد. چه سود كه آنتیچ ماجراجو خیلی زود بار سفر بست.
تشك دوزها بدون او در میانه های جدول جای گرفتند. هنوز مزه پیروزی ۳ بر یك فصل ۱۹۹۹-۱۹۹۸ در خانه رئال مادرید زیر دندان هواداران بود كه ناگهان خبر سقوط تیم به دسته دوم شوك بزرگی به وجود آورد. خسوس خیل، رئیس مقتدر باشگاه دچار حمله قلبی شد. او كه بود؟ شهردار «ماربلا» و مخالف سرسخت رژیم پادشاهی اسپانیا، پرونده قطوری از اختلاس داشت اما به عنوان هوادار متعصب آتلتیكو، با سرمایه گذاری فراوان تیم محبوب خود را بالاتر از رقبای سنتی جای داد. «خسوس» چند سال پیش درگذشت . یك اسب باوفا به عنوان تنها یادگاری او هنوز می دود.
● اما اكنون...
آتلتیكو در فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۲ مجدداً راهی دسته اول شد و در اولین دربی مادرید با گل دقیقه ۹۰+۶ آلبرتینی از شكست مقابل رئال مادرید میزبان گریخت. آنها در چند سال اخیر هرگز نتوانسته اند قهرمان فصل گذشته اسپانیا را شكست دهند. تورس اسطوره جوان تیم هم فقط در آخرین دربی خود دروازه سفیدها را گشود تا با اندك دلخوشی راهی لیورپول شود. آتلتیكو تاكنون خریدهای خوبی از جمله فورلان و اخیراً «ری یز» داشته اما معدنچیان شجاع «سن كریستوبال» تا كجا پیش خواهند رفت؟

منبع : روزنامه ابرار ورزشی