کریستین دیور

شهرت کریستین دیور به عنوان یکی از مهمترین طراحان لباس زنانه در قرن بیستم زمانی آغاز شد که او اولین مجموعه خود را در سال ۱۹۴۷ ارائه کرد. او دراین مجموعه " نگاه جدید" New Look را معرفی کرد . ترکیب شانه های گرد شده و منحنی ، یک کمربند تنگ که محکم بسته می شد و دامن حجیم و پف دارنگاه جدیدی بود که از ماورای ظرافت ، زنانگی و توانگری به مد و پوشاک زنان نگاه می کرد . پس از سالهای بسیاری که از استفاده اونیفورمهای نظامی ، کمبودها و محدودیتهای مربوط به لباسهای مردانه می گذشت ، دیور نه تنها یک نگاه جدید را ارائه کرد بلکه یک چشم انداز و نظریه جدید را معرفی کرد .
دیور پس از تولد تا سن ده سالگی در نورماندی فرانسه بود و در ده سالگی به همراه والدین خود به پاریس رفت . او پس از تحصیل در علوم سیاسی ، در ارتش خدمت کرد . طراحی لباس را تا سال ۱۹۳۵ شروع نکرده بود ، در این سال او به پاریس بازگشت و شروع به فروش طرحهای اولیه خود کرد . رابرت پیگرت طراح لباس، او را در سال ۱۹۳۸ استخدام کرد . در طول جنگ جهانی دوم ، دیور در جنوب فرانسه خدمت می کرد ، سپس در سال ۱۹۴۱ دوباره به پاریس بازگشت و در سالن طراحی بزرگتری برای لوسین للونگ مشغول به کار شد . دیور در سال ۱۹۴۶ با پشتیبانی مارشال بوساک ، صاحب کارخانه منسوجات ، سالن مد خود را افتتاح کرد .
دیور کمک کرد تا پاریس محاصره شده پس از جنگ ، مجددا به پایتخت و مرکز مد تبدیل شود. هر کدام از مجموعه های او در سراسر این دوره دارای موضوعی بودند . در بهار سال ۱۹۴۷، مانکنی با نام پیشنهادی " کارول " یا "شکل ۸" ارائه کرد که مدل جدیدی بود با شانه های برجسته ، رانهای مشخص و برجسته و کمری باریک . درمجموعه بهار سال ۱۹۵۳، با نام لاله ، تعداد زیادی تصویرهای پرگل و نقشدار را نشان می داد . مدل " خط A " بهار سال ۱۹۵۵ ، با کمری نامشخص و نیمرخی صاف که بر روی رانها و پاها پهن و عریض می شد به حرف A بزرگ شباهت داشت . بعضی از طرحهای دیور به زمان امپراطوری دوم و سایر سبکهای تاریخی شباهت داشت و از آنها شبیه سازی شده بود ، اما او همچنین لباسهای مردانه را طراحی می کرد و آنها را بخشی از مدلهای قفسه مدرن قرار می داد . دیور در آخرین مجموعه خود احساس کرد به مدلی ملایم تر نیاز دارد و لباسهای خواب زنانه ، پیراهنهای آستین کوتاه (تونیکهای) تنگ و پوششی شبیه لباس ساری زنان هندی طراحی کرد .
دیور به همرا شریک خود جکووس رووت ، درایجاد قراردادهای کاری در تجارت مد پیشگام شد . در سال ۱۹۴۸ ، او قراردادهای پر سودی در معامله برای لباسهای خز دار ، جورابهای زنانه ساق بلند و عطر ترتیب داد که نه تنها ایجاد در آمد و منفعت می کرد ، بلکه او را به یک نام خانوادگی و آشنا بدل کرد . در حالی که سالن مد دیور امروزه هنوز در حال پیشرفت است ، مرگ نا بهنگام دیور در سال ۱۹۵۷ دنیای مد را از یک رهبر بزرگ صاحب سبک محروم کرد . کریستین دیور با نام خود تنها یک دهه طراحی کرد ، اما تاثیر او در مد تا سالهای بسیاری پس از آن باقی خواهد ماند .
نیم تنه " بار" کریستین دیور با شانه های شیب دار ، نیم تنه منحنی و برش دار ، کمر باریک و فشرده و رانهای باد کرده و حجیم نمونه ای از مجموعه " نگاه جدید" اوست . این مدل انکاری بر سبکهای دهه های ۲۰ و ۳۰ قرن بیستم بود ، همچنین به طور آشکاری مرهون سبکها و مانکن های اواخر قرن نوزدهم بود. اگرچه به نظر می رسید که این مانکن ساخته شده دردهه ۱۹۵۰ ، تا حدودی باعث راحتی و استراحت قسمت پایینی بدن می شد ، مجلات مد کنترل و رژیم غذایی سختی را تحمیل کردند.
در سال ۱۹۴۹ ، وگو رژیم غذایی ایکس را معرفی کرد ، یک رژیم ۷۵۰ کالری در روز که باید ده روز ادامه می یافت و چندین نسخه از آن در دهه ۱۹۵۹ منتشر شد . یک سرمقاله در سال ۱۹۵۳ در " بازار چنگ نواز" بیان کرد ، افرادی که در حفظ شکل و ظاهر مناسب خود موفق نیستند " به اندازه کافی و مناسب در مورد اینکه بخواهند در بهترین حالت ظاهری ممکن خود دیده بشوند ، نظری ندارند " . این تاکید و اهمیت دادن به کنترل داخلی و حفظ شکل ظاهری مناسب شاید دلیلی شد تا لباسهای زیر بزرگ و حجیم قرن نوزدهم زیاد در مانکن ها و مدلها استفاده نشود . کمربندهای تنگی که به عنوان لباس زیر در دهه ۱۹۵۰ معرفی شد تنها چهار اینچ عرض داشت . بیشتر لباسهای ورزشی در این دهه روش دیور را دنبال می کردند.
یکی از بی عیبترین نمونه های مدل دیور در سال ۱۹۵۵ ، این لباس مشکی ساده است که با تقابل و کنتراست اطلس و مخمل مشکی ، مدلی برای لباس شب است که تا به امروز هم استفاده می شود . استواری و شکل ثابت یقه که شانه ها خارج از آن قرار گرفته اند، با فرم بخشیدن به آستینها که تنها با پارچه بدون پوشش زیرین لباس که سخت و انعطاف ناپذیرباشد ، کامل شده است .
دیور فرصتی یافت تا برای تئاتر مدلی از یک زن با نیم تنه مردانه در حال کشیدن سیگار خلق کند. به جای برگردان یقه اطلسی ، او از یک نوار اطلسی مشکی استفاده کرد .دیور عالی طراحی میکرد ، مانند نخستین تغییرشکلهایی که او در لباسهای فلانل (نوعی پارچه ابریشمی) خاکستری در لباسهای زنانه ایجاد کرد . این لباس در اصل با یک کت اطلسی بلند پوشیده می شد .
برای مجموعه بهار سال ۱۹۵۳ دیور ، علاقه او به باغبانی در انتخاب پارچه ها ، رنگها و همچنین درانتخاب نامهای مجموعه (لاله) و طرحهای شخصی و جداگانه منعکس شد . تازگی ، طراوت و معصومیتی که در مجموعه سال۱۹۵۲ وجود دارد ، در مجموعه سال ۱۹۵۳ به طور کامل نمایان شد . پس از سخت گیری های دیور در بسیاری ازمجموعه های اول خود ، او به روشی مانند نقاشی کردن رو آورد.
مدل A در ابتدا ، لباس جشن عروسی اولیویا هاویلند را به خاطر می آورد . این لباس با پشمی خاکستری رنگ ، تغییر شکلی از لباس مردانه به شکل ظاهری زنانه می باشد . مهمتر از همه ، این لباس نماینگرعلاقه زیا د دیور به دوزندگی و پارچه های مردانه است . . مدل خطی A دردهه ۱۹۶۰ از این الهام گرفته است .
وگو (پانزده سپتامبر ۱۹۴۸) درباره یقه فوق العاده این لباس نوشت : " دور گردنی با شیب تند و لایه ای اریب به یک سمت ." جمع شدن نامتقارن پارچه در دور گردن به شکلی مشابه دامنهای ۱۹۴۸ است که در قسمت پایین در جلو بسته می شود و قسمت زیادی از شانه را برهنه نشان میدهد. در این مدل دیور ازپارچه کتانی یا جنسهای دیگر در دکلته لباس استفاده نکرده است . او به راحتی یک نوع ابریشم طبیعی برای یقه باز لباس به کار برده است تا نوعی "شرم وعفت" تعدیل پذیر را حفظ کند .
این لباس با یک دامن خمره ای شکل ، رسمی ترین مدل وسبک لباس بود که در مجموعه های اول ارائه شده بود . پارچه از درز پشت لباس جمع و پیچیده شده است وحاشیه نامتقارن را ایجاد کرده است .

نویسنده مقاله: بث دونكاف چارلستون ترجمه : سایت دوخت

منبع : دوخت