آموزشگاه تعمیرات موبایل

اواخر بهار امسال به دلیل داشتن وقت آزاد و همچنین علاقه شدید به الکترونیک و مطالب پیرامونش تصمیم گرفتم یک دوره تعمیرات موبایل رو در یکی از این موسسات به اصطلاح آموزشی بگذرونم! بدون هیچ پیش زمینه قبلی شروع به ورق زدن آگهی روزنامه‌های دم دست کردم و دیدم که خدا بده برکت! مثل نقل و نبات آموزشگاه ریخته این تو ! (منظور روزنامه)، همشون هم نوشتن که ما گواهینامه فنی و حرفه‌ای میدیم و از این حرفها ... گفتیم خوب بذار ببینیم کدوم از اینا معروف‌تر تره! در همین ایام ، یکی از این موسسات برای جذب کار آموزان (چیز بهتری نتونستم پیدا کنم!) اقدام به پخش آگهی های تلویزیونی می کرد و خوب ما هم قانع شدیم که باید جای خوبی باشه! به همین سادگی ...
فردا اون روز پخش آگهی به سراغ آموزشگاه فوق رفتم و با پرداخت ۱۳۰ هزار چوق به اضافه تقریبا ۵ هزار چوق برای امتحان سازمان فنی و حرفه ای در کلاسهای فوق ثبت نام کردم و از هفته بعدش کلاس‌هامون شروع شد. از اینجا به بعد وارد اصل مطلب میشویم:
روز اول که وارد کلاس شدیم قبل از ورود استاد تعمیرات ، مدیر موسسه وارد کلاس شد و انگار که قراره یک سخنرانی بدیع و اعجاب انگیز برای اهالی محترم چاله میدون انجام بده! غیبت بده ولی بعد از کلی شاخ و شونه کشیدن و حرف ناحساب زدن توسط ایشون با توجه به این که سن اکثر داوطلبان بیشتر از ۲۲ سال بود و حتی چند فرد سن بالا در کلاس داشتیم، بلاخره نفهمیدیم که این نوع برخورد از چی ناشی میشه؟×!
بگذریم، کلاسها شروع شد و به یاد دوران دبیرستان، استاد محترم برای ما جزوه میگفت و ما هم می نوشتیم، اون هم در عصر تکنولوژی که بقال سر کوچه هم دستگاه فتوکپی داره! من که به یاد مکتب در قرون وسطی میفتادم ولی کاریش نمی شد کرد. خلاصه یک هفته درس تئوری در زمینه اصطلاحات و مبانی موبایل داشتیم و یک هفته هم الکترونیک با گرایش (تعمیرات)موبایل. از حق نگذریم کلاسهای الکترونیک با توجه به فشرده بودن اونها واقعا آموزنده و جذاب بودن (البته برای اونایی که حالیشون می شد!) ولی در کلاسهای تئوری، استاد محترم از روی جزوه می خوندن و ما هم می نوشتیم. بعد از پایان دوران جزوه نویسی تازه متوجه شدیم که استاد فوق، تازه کار تشریف دارن و چیز زیاد که چه عرض کنم، حتا از مطالب عمومی و معمولی موبایل هم چیزی نمی دونستن! تازه به داوطلبان اشاره میکردن که اگر چیزی بلد هستین به ما هم بگید تا به بقیه رفقا آموزش بدیم!!! دارید منو ! روزهای آخر کلاس قرار بر این شد که برای اولین بار در تاریخ!، آموزش باکس UFS۳ (دستگاهی کوچک برای فلش کردن گوشی‌های موبایل) رو به ما یاد بدهند. کلی منت گذاشتن که هیچ کجا باکس رو نمی گن و اگر هم بگن کلی پول میگیرن و از این حرفها! خلاصه که جوری به ما در مورد باکس گفتن که همه (هاجو واج) مونده بودن. بعدش هم اومدن و گفتن هر کسی از ما باکس بخره، ما به اون آموزش کامل باکس رو هم یاد میدیم! (یعنی به ما ناقص گفته بودن) ... بعد از کلاس خدمت استاد رفتیم و قیمت باکس رو پرسیدیم که ایشون رقمی معادل ۴۵۰ تومن رو اعلام کردن! اون هم برای باکس UFS۳ که در آن زمان نوع اورجینالش بیشتر از ۱۵۰ هزار تومن نبود! این وسط یک ۳۰۰ هزار تومنی گم شده بود! خلاصه وقتی که باکسهای ۴۵۰ تومنی رو دیدم تازه متوجه شدیم که آنها از نوع ۹۰ هزار تومنی هستند که در بازار به عنوان تقلبی ارائه میشوند!
در جلسه بعد از اون روز تعمیرات سخت افزاری بوردهای موبایل را آغاز کردیم ولی خدا بده بورد! مربی محترم از دوستان خواستن که هر کسی موبایل خراب داره برای تعمیرات اونو سر کلاس بیاره و موسسه نمی تونه موبایلهای تعمیری در اختیار کار آموزان قرار بده! هیچی دیگه! موبایل از خودمون آوردیم! بعد از دو سه جلسه این کلاسها هم تموم شد بدون اینکه مربی گرامی آموزش نحوه صحیح هیت دادن مستقیم و یا غیر مستقیم رو به ما یاد داده باشه و حتی روش لحیم کاری درست را هم آموزش ندادن! مواردی مثل شابلن زدن هم پیش کش!
درست در همین دوران یکی از دوستان یک گوشی K۳۰۰ را که مشکل جوی استیک داشت برای تعمیر به همراه آورده بود و مربی محترم هم برای نشان دادن قطعات زیر شیلد با پنس شیلد را بلند کرد که در نهایت، تعداد زیادی از قطعات را به همراه شیلد از روی بورد بلند کرد و بورد فوق معیوب گشت و بیش از ۶۰ هزار تومان برای دوست ما خرج درست کرد! در این هنگام مربی گرامی در کمال خزوع اعلام کردند که دیدید چه شد! همیشه این احتمال وجود دارد که در صورت بلند کردن شیلدهای فلزی قطعاتی به آنها چسبیده باشد!
در این کلاسهای بجای اینکه ترس کار آموزان از باز کردن گوشی ها و تعمیرات آنها کم بشود، بدتر چند برابر هم شد!
در آخرین روز هم نصیحت های مربی عزیز آویزه گوش دوستان شد که گوشی موتورولا V۳ رو باز نکنید که بالای ۹۰% احتمال شکستن قابش وجود دارد! برای شروع کار اصلن گوشی های موتورولا ، زیمنس، فلیپس، ساژم و ... رو تعمیر نکنید! برای شروع با ریختن عکس و آهنگ و ... کارتان را آغاز کنید! و فقط مونده بود بگه که بهتره هیچ کاری نکنید چون اصلا چیزی بلد نیستید!
در روزهای آخر هم کارآموزان را به تهیه لوازم و ابزارکار از موسسه ترغیب می کردند، که مثلن ما هر چه که بفروشیم آن را گارانتی نیز می کنیم! مثلا پنس و پیچ گوشتی هم شامل گارانتی میشد! و برای ابزار کار بجز باکس رقمی معادل ۴۵۰ تومن درخواست میکردند که بنده همان وسایل را البته با کیفیتی به مراتب بهتر با ۲۰۰ هزار تومن تهیه کردم!
داشته باشید که کل دوران آموزش ما ۴۵ روز معادل یک ماه و نیم بیشتر نبود! اونم روزی حدود ۴ ساعت! بجز ۵ شنبه و جمعه!
این مطالب را نوشتم که اگر دوستان به دنبال یادگیری اساسی و اصولی موبایل هستند وقت خود را در این موسسات هدر ندهند و سعی کنند با کمی هزینه بیشتر به کلاسهای خصوصی نزد افراد وارد و کار بلد بروند. موسسه ما کلاسهای خصوصی نیز داشت که روزهای آخر آن نیز به دوستان توصیه میشد، که آن زمان رقمی معادل ۳۵۰ تومان مطالبه میکردند ولی در حال حاضر این رقم به ۹۵۰ هزار تومان افزایش یافته است! رفتن به کلاسهای آموزشی از این دست فقط به درد گرفتن مدرک جهت اخذ مجوز کار از وزارت کار می خورد و بس! و دگر هیچ!
این اصلا مهم نیست که اسم اون موسسه چی بود یا کجا بود، اینجور موسسه ها یا زیر پل هستن یا جنب پل! یا شاید هم در نزدیکی اونا پلی باشه ، یا ممکن هست اصلا اطراف آنها پلی هم نباشه! مهم اینه که پل نقش سازنده ای در کاهش ترافیک تهران بازی میکنه!
آزمون سازمان فنی و حرفه ای هم بسیار جالب و دیدنی بود. سوالاتی طرح شده بود که هیچ ربطی به موبایل و مطالب پیرامون آن نداشت! مثلا در سوالی در مورد یک دیود ۵ وات پرسیده شده بود که خودش به تنهایی حجمی برابر کل مقاومتهای SMD بکار رفته در یک گوشی داشت! و یا قسمتی از سوالات از کتاب یک نویسنده عینن (عینا) کپی شده بود که کتاب این عزیز از پایه دچار اشکالات بنیادین در ارائه مطالب بود! متاسفانه در مملکت ما هیچ نظارتی بر محتوای کتوب علمی و تخصصی وجود ندارد و هرکسی با توان مالی نسبتا خوب قادر به چاپ کتاب با هر گونه اطلاعات صحیح و غلط در آن هست!!!
جدیدن شنیده ام که اتحادیه تعمیرکاران لوازم الکترونیکی نیز مدارک ارائه شده توسط سازمان فنی و حرفه ای را قبول ندارد و بجز آن امتحانی دیگر برگزار میکند که آن هم جنبه نمایشی دارد!
واقعا اگر مقایسه ای درباره آموزش های فنی و حرفه ای در ایران و دیگر نقاط دنیا انجام پذیرد، چه نتیجه ای حاصل میشود؟ انگار همه چیز در کشور ما از مرحله شعار جلوتر نمی‌رود. ما فقط خوب جار و جنجال می‌کنیم!
راستی تا به حال به این موضوع فکر کرده اید، که در بین کشورهای جهان، در چند کشور لوازم الکترونیکی بعد از بروز اشکالات تعمیر میشوند؟

محمد میرزائی

منبع : دهکده ای تی