کابوسی به نام رستوران ایتالیایی

نمی دونم چرا؟ ولی بین قشر رستوران دار در تهران اصرار عجیبی وجود داره که اگه رستورانشون کمی بزرگ باشه و احتمالا بالای شهر یک پسوند ملیت به کلمه رستوران اضافه کنند. مثل رستوران چینی، رستوران فرانسوی، رستوران ایتالیایی و غیره. این آخری که شاهکاره هر رستورانی که ماکارونی و لازانیا سرو کنه میشه رستوران ایتالیایی. مثل بقیه چیزایی که تو مملکت ما خودش از غرب آمده اما نه فرهنگش.
این رستوران هایی که غذای فرنگی سرو میکنن هم چیز هچل هفتی هستند. رستوران "پاستا ..." (ترجمه اش میشه کارخونه ماکارونی) که اخیرا" در تهران حوالی میرداماد باز شده نمونه ای از این دسته هست که می تونه مثال جالبی باشه.
قبل از ادامه بگم که اینجا رستوران بسیار خوبی هست .
و به مراتب از خیلی از رستوران های خوب تهران بهتر هست و اگر این مطالب را برای شما فرستاده ام هدفم فقط این بوده که شاید به گوش مسئولین رستوران برسه و همچنان سرویس خوشونو در سطح خوب نگه دارند.حدودا" یکی دو ماهی از افتتاحش می گذره و تعداد مشتری هایش هم نسبتا زیاد است، به منظور ارائه غذاهایی از نوع پاستا (یه جورایی همون ماکارونی خودمون) افتتاح شده است.
●نحوه استقبال از شما به هنگام ورود
وارد رستوران که میشی اگر خوش شانس باشی یک جوان با لباس سرتاسر مشکی مودبانه و در عین حال ناشیانه (تمام خدمه پذیرایی رستوران همین شکل و شمایل را دارند) جلویتان ظاهر میشه، تعداد مهمانان را می پرسه و به طرف یک میز خالی هدایتتان میکنه. اما اگر بد شانس باشی همان جوان با همان حالت ناشیانه عذر نبودن میز خالی را می آورد و شما مجبور میشی محل را ترک کنی. اشکالی که در این مسئله دیده میشه این هست که گاهی اوقات (من سه بار رفتم اینجا) پرسنل خدماتی این رستوران حتی اگر پنج دقیق معطل بشی به سراغ شما نمیان تا بپرسند آقا شما اصلا" چه کار دارید؟
●دمای رستوان
یکی از اشکالاتی که دفعه آخری که رفتم مشاهده کردم، تنظیم نبودن دمای داخل رستوران است اگر میز شما زیر یکی از دریچه های سیستم گرمایشی رستوران باشد، هیچ فرقی با حمام سونا نخواهد داشت ولی اگر دو تا میز آنطرف تر باشی باید از سرما بلرزی.
●اما راجع به موسیقی، پاستا
در مطلب قبلی هم نوشته بودم که رستوران باید محیطی آرام داشته باشد اما اینجا آلودگی صوتی بیداد می کند. سر و صدای آشپزخانه، همهمه مشتریان که اکثرا به صورت خانوادگی و با بچه می آیند و از همه بدتر موزیکی که پخش می شود، از متالیکا گرفته تا لورنا مک کنیت، از موسیقی متن پدرخوانده گرفته تا جرج مایکل ( خواهش می کنم یک مطلب راجع به نوع وسبک موسیقی که باید در رستوران پخش بشه، بنویسید)، خدا شاهد هست که اعصاب آدم رو خورد میکنه. آخه آدم پول میده که شام رو راحت در یک محیط آروم بخوره نه اینکه بره اونجا موسیقی متال گوش کنه.
●منوی رستوران
با وجود تازه تاسیس بودن رستوران، منویی که به دستتان می دهند پاره پاره بوده و با چسب نواری چسبانده اند. در منو کلی از پاستا تعریف کرده اند و ذکر شده که مواد اولیه در خود رستوران تهیه میشه ولی در پیاده روی مقابل درب ورودی آشپزخانه کارتن خالی و کلی لفاف یکی از شرکتهای تولید ماکارونی داخلی کنار جوی افتاده بود! متاسفانه خدمه آشپزخانه هم تزیین غذا را بلد نیستند، باید خودتان ببینید!
یک مشکل به نظر من البته، این هست که یک آقایی هم که به نظر از صاحبان یا مدیران رستوران است با یک دسته کلید بزرگ به کمرش، دائم بین میزها رفت و آمد می کرد و با بعضی از مشتریان خوش وبش می کرد.
●سس و سرکه
دفعه اولی به این رستوران رفتیم و غذا را آوردند، از آنجایی که سالاد سس کمی داشت به خدمه پذیرایی گفتیم که اگر ممکن است کمی سرکه بالزامیک و روغن زیتون بیاورند چون سر میز نبود. با افتخار آوردند و ما نیز بسیار ممنون و خوشحال شدیم. اما دفعه دوم که به این رستوران رفتیم و خواهش مشابهی کردیم، مسئول پذیرایی گفت "آشپزخانه گفته این کار را نکنیم". آخه میشه غذای ایتالیایی رو بدون سرکه بالزامیک و روغن زیتون اضافه تصور کرد؟! البته ما ایتالیا نرفتیم اما اگر در این رستوران تقاضای سس قرمز (کچ آپ) کنید می گویند که ما در این رستوران سس قرمز سرو نمی کنیم!
●اما از مزایای این رستوران
قیمت غذا های این رستوران به مراتب نسبت به کیفیت خوب غذای اینحا مناسب تر از رستوران های مشابه در تهران هست. بعنوان مثال خوردن یک پاستای خوشمزه با یک سالاد و نوشابه که برای یک نفر زیاد هم می باشد حدود شش هزار تومان می شود.
پیتزاهای اینجا واقعا" با سایر پیتزا فروشی ها متفاوت هست بخصوص نوع که به کلزونه در منوی اونجا وجود داره. این رستوران بهترین محل برای خوردن غذا در میان هفته یا جمعه ها ظهر می باشد چرا که خلوت بوده و به شما بیشتر می رسند. اصولا" مشکل بزرگ رستوارن های ما در تهران آن است که هنگام شلوغ شدن کنترل از دست آنها خارج می شود.
برای مدیران و کارکنان این رستوران آرزو موفقیت می کنم و امیدوارم که ایم فیدبک ها باعث پیشرفت کارآنها باشه و از همه شما هم می خواهم حداقل یک دفعه برای صرف غذا به این رستوران بروید.

منبع : روزنامه تفاهم