فاکتور آخ!!!!

بررسی های اخیر، آمار شگفت انگیزی از چگونگی، مکان و نحوه ایجاد آسیب دیدگی های سنگنوردی را نشان می دهد.
روز خوبی را در حال صخره نوردی بسر می برید. ولی ناگهان ترق! یکی از تاندونهایتان کشیده می شود و مجبور می شوید چندین ماه از تمرین دور باشید. اکثر سنگنوردان -بنا به تحقیق منتشر شده در شماره دسامبر ۲۰۰۶ مجله ( Trauma, Injury, Infection & Critical care ) حدود ۸۲ درصد- با این واقعیت آشنایند. نتایج حاصله شگفت آور نبودند! در این تحقیق منحصر بفرد از الگوهای آسیب دیدگی سنگنوردی، این نتایج حاصل شد که معمول ترین آسیب دیدگی ها، رگ به رگ شدن و کشیدگی (۴۰ درصد)، استعمال مفرط مزمن (۲۰ درصد)، (جراحت (۱۲ درصد) و شکستگی (۸ درصد) می باشد.
اریک ژردس محقق برجسته، پزشک اطاق اورژانس در سیاتل و در عین حال کوهنورد، انجام این تحقیق را تقبل نمود، زیرا بنا به گفته خودش: « تحقیق و بررسی کمی در مورد موضوع آسیب دیدگی های سنگ نوردی صورت گرفته است.» در سال ۲۰۰۴ ژردس به همراه محقق «جان هافنر» پزشک عمومی و «ژین آلداگ» پرستار رسمی، پرسشنامه ای سه صفحه ای و بدون نام را در رابطه با تاریخچه آسیب دیدگی برروی چندین وب سایت سنگنوردی معروف فرستادند.
در طی دو ماه حدوداً ۱۸۸۷ جواب از سوی سنگنوردان اکثراً متوسط و پیشرفته دریافت کردند. این پاسخها شامل جزئیاتی همانند نوع آسیب دیدگی، مکان وقوع حادثه و تعداد افرادی که تحت تأثیر مواد و الکل (۶/۲۷ درصد) صعود کرده اند، بود. «در عین شگفتی از اینکه چه تعداد از این افراد مست و لایعقل دست به سنگنوردی زده بودند، شگفت زده نبودم. گمان می کنم صعود با این حالت با مشقت بسیاری همراه است.» در حقیقت افرادی که تحت تأثیر الکل صعود کرده اند، بیشترین آمار آسیب دیدگی را بخود اختصاص می دهند: نسبت ۱/۳ آسیب دیدگی در برابر ۰۸/۲ برای کسانی که از نوشیدن اجتناب کرده اند. هرچند بنا به گفته ژردس این موضوع کاملاً روشن نیست که علت بروز حادثه، تحت تأثیر بودن، در زمان بروز حادثه یا زمان انجام رفتار مخاطره آمیز بوده باشد.
به نوع شگفت آوری، این بررسی نشان می دهد که ۷۷ درصد از آسیب دیدگی ها زمانی رخ می دهد که افراد در سطح آمادگی نرمال یا زیر نرمال خود صعود می کنند. دلیلی که شاید بدلیل طبیعت خاص خود سنگنوردی حاصل می شود: سنگنوردان اکثراً در سطح آمادگی متوسط خود می مانند، نه در سقف آن.
دلیل دیگر اطمینان بیش از حد به خود می باشد. ژردس می گوید: «ممکن است در حالیکه روی یک مسیری که صدها بار آن را صعود کرده اید، بدلیل صحبت با حمایتچی یکی از رولها را فراموش کنید. هنگامی که روی یک مسیر جدیدتر و سخت تر قرار دارید، حواستان متمرکزتر است.» این تحقیق همچنین اینگونه عنوان می نماید که: «میزان آسیب دیدگی ممکن است بدلیل پافشاری سنگنوردان در باقی بودن در شرایط عالی و سطوح مهارت به حداقل برسد.» نکته دیگری که ژردس عنوان می کند: «تلاش برای بالا نگه داشتن روحیه ، در هر گونه شرایط جسمانی ، از دیگر عوامل کاهش احتمال آسیب دیدگی می باشد.»
در شرایط مصنوعی هم این قضیه صحیح می باشد. بیشتر از ۵۲ درصد از آسیب دیدگی ها (رگ به رگ شدن، کشیدگی، آسیب دیدگی حاصل از استعمال بیش از حد) داخل سالن اتفاق می افتند، در جاییکه زیاده روی در تمرین براحتی انجام می گیرد. توصیه ژردس، استراحت مناسب، بالانس کردن عضلانی [زیرا عضلات پشت و ماهیچه دوسر قوی تر از سینه و ماهیچه سه سر نیستند.] و عدم ادامه به صعود در عین درد (یا بر طرف کردن آن توسط قرص ایبوپروفن) می باشد.
این تحقیق دارای چندین مشکل اساسی می باشد. یکی از این مشکلات این است که سنگنوردان مبتدی در آن شرکت ننموده اند. علاوه بر این افرادی که دچار آسیب دیدگی مرگبار یا جدی ای شده اند بطوری که از انجام این ورزش بازمانده اند؛ و کسانی که بندرت این سایتها را چک می نمایند، در این تحقیق شرکت ننموده اند. به هر حال این تحقیق برخی عرصه ها را مطرح نموده که نیاز به تحقیق بیشتری دارند.
مورد خاصی که در این تحقیق مطرح شده است، کلاه ایمنی سنگنوردان است. نکته ای که کاملاً قابل تعمق است [مترجم: چندی پیش یکی از سنگنوردان مشهدی به علت عدم بسر داشتن کلاه ایمنی، پس از سقوط دچار ضربه مغزی شد و فوت نمود.] فقط ۳۶ درصد از افراد شرکت کننده دراین تحقیق بیشتر اوقات از کلاه ایمنی استفاده می کنند! (۱۹ درصد هرگز این کار را انجام نمی دهند!) نکته دردسرساز این قضیه زمانی است که سنگنورد بدترین چیز ممکن را بشنود: «سنگ!»
▪ تعداد میانگین آسیب دیدگی برای هر شخص:۲.۳
▪ تعداد میانگین آسیب دیدگی در سنگنوردان کلاسیک : ۲.۵
▪ تعداد میانگین آسیب دیدگی در سنگنوردان بدون طناب انفرادی: ۳.۳
▪ ۵۷.۶درصد از تمامی آسیب دیدگی ها در شرایط بسیار دشوار اتفاق افتاده اند.
▪ ۷۹.۲ درصد از آسیب دیدگی ها در مکانی اتفاق افتاده اند که سنگنورد با آن آشنا بوده است.
▪ ۳۴.۴ درصد از افراد آسیب دیده مراقبت پزشکی دیدند.
▪ ۵۶.۳ درصد از افراد حداقل چندین هفته بهبودی شان طول کشید.
▪ ۳۰.۲ درصد مردان تحت تأثیر الکل صعود کرده اند.
▪ ۱۲.۵ درصد زنان تحت تأثیر الکل صعود کرده اند.
▪ ۱۷.۲ درصد تحت تأثیر ماری جوانا صعود کرده اند.

ماخذ: مجله CLIMBING جولای ۲۰۰۷
مترجم: سعید هاشمی نژاد

منبع : هم طناب