دنیای جدید «روی کین» در سلتیک

حالا كه «روی كین» ایرلندی و سلتیك اسكاتلند پس از هفته ها صحبت و گمانه زنی و ابراز تمایل سرانجام همكاری خود را قطعی و رسمی كرده اند، باید پرسید آیا این یك همكاری مثمرثمر خواهد بود یا نه، ولی از آنجا كه روی كین همیشه «كین» است، نمی توان به هیچ چیز مطمئن بود.گوردون استراكان مربی سلتیك كسی را استخدام كرده كه كمتر از «كمال» به هیچ چیز راضی نیست و در آن صورت باید پرسید چنین آدمی چطور می تواند با محیط و لیگی «ذاتاً متوسط» مثل اسكاتلند وفق یابد و آن را بپذیرد و در آن كمال مورد نظرش را بجوید.در تیم فوتبال منچستر یونایتد، جایی كه كین به مدت بیش از ۱۲ سال یكی از پایه ها و دلایل اصلی پیروزی های این تیم تلقی می شد، به بازیگران تیم چنان رسیدگی می شد كه حتی وقتی مشغول تمرین بودند، كارگران به شست و شوی ماشین های آنان می پرداختند و همین امروز هم وقتی برای سفر به فرودگاه می روند، بر سر این كه چه كسی چمدان های آنان را حمل كند، دعوا است. تری بوچر كه چند سال به عنوان مدافع وسط رنجرز در لیگ برتر اسكاتلند بازی می كرد و چند سال هم در آن مربیگری كرده است، می گوید: «آمدن از انگلیس به اسكاتلند و مستقر شدن در این كشور هیچ گاه كار آسانی نبوده است و الان هم نیست. اینجا شكوهی در كار نیست. البته وسایل و امكانات بسیار بیشتر و بهتر از گذشته شده است. اما بعید می دانم ستاره های بزرگ فوتبال هیچ گاه در اینجا احساس تعالی كنند.»حتی حریفان و داوران نیز او را رها نخواهند كرد. هرچه باشد او كسی است كه به خاطر تندروی هایش از یونایتد بیرون رانده شده است و می توان روی او زوم كرد و با استفاده از حالات عصبی او به سلتیك لطمه زد. مشكلات فنی هم وجود دارد. استراكان لابد از خود می پرسد كین را در كجا و كدام پست تیمی قرار دهد كه تاكنون بدون او خوب كار كرده و صدرنشین لیگ برتر اسكاتلند شده و با برتری شگرف بر رنجرز امیدوار اول قهرمانی در این لیگ است و نیاز خاصی را هم به كین (و یا هر كس دیگر) حس نكرده است.
• كانون بحران
تردیدی نیست كه كین در آستانه ۳۵سالگی، همان بازیكنی نیست كه موتور متحرك شیاطین سرخ در سال های خوش آنان بود و طبعاً نشاط و اقتداری را كه در ۲۵سالگی و حتی ۳۰سالگی داشت به كلی فاقد است و برعكس به لحاظ جسمانی شكننده شده و به نشانه آن تعداد قابل توجهی از مسابقات منچستر طی دو سه سال گذشته را هم از دست داده بود و حتی الكس فرگوسن برای این كه او را از كانون بحران در مركز خط میانی قدری دور كند، گاه به دفاع وسط منتقل می كرد و حاضر بود یك مسابقه «در میان» به او بازی بدهد تا دوام بیشتری داشته باشد و «فاكتور سنی» را با عامل قلت بازی های وی جبران كند. این یك فرضیه قدیمی و غیرقابل رد كردن است كه وقتی تیمی بزرگ مثل یونایتد را آن هم در سنی مثل سن كین ترك می كنید، ناگزیر به سمت نزول و پایان ایام شكوه تان خواهید رفت. مگر اندی كول و دووایت یورك كجا رفتند؟ درست است كه سلتیك بالقوه تیم بسیار خوبی است، اما شكوه تبلیغاتی یونایتد را ندارد.كین كه طبق شایعات امكان پیوستن به رئال مادرید را هم داشت، در توجیه دلایل انتخاب سلتیك گفته است: «باشگاه پرامكانات و معتبری را برگزیدم كه زنده و پرشور است و هواداران بسیاری دارد و به مربی آن نیز اعتقاد دارم.» اما این كه سلتیك سقف پروازی را برای او فراهم آورد كه كین آن را می خواهد، مورد تردید اساسی قرار دارد.كاپیتان تندخو اما بسیار موثر سابق منچستر یونایتد همواره گفته است كه سلتیك را از كودكی اش دوست می داشته است و سرانجام این فرصت نصیب او شده است كه برای چنین تیمی بازی كند. شما را به چند سال پیش رجعت می دهیم: كین در شرایطی كه هنوز چشم و چراغ هواداران منچستر بود به «سلتیك پارك » رفته بود تا یكی از بازی های تیم محبوبش را ببیند. كلاه بیسبالش را بر روی چشم هایش كشید تا كسی او را نشناسد. با این حال در موقع ترك ورزشگاه دو سه نوجوان اسكاتلندی او را تشخیص دادند. دوره اش كردند. «هی روی، بالاخره كی می آیی برای یك تیم بزرگ بازی كنی؟» دوست و همراه كین گفت: «او همین حالا هم دارد برای یك باشگاه بزرگ بازی می كند.» آن نوجوان بلافاصله جواب داد: «یك باشگاه درست و حسابی را می گویم.»
• نمی توانم مهربان باشم
همراه كین جوابی نداد و خود كین فقط خندید. او در آن موقع حتی به رغم آرزویی كه گفتیم، اصلاً گمان نمی كرد كه روزی واقعاً برای سلتیك به میدان آید. به حرف های خودش باز می گردیم: «می شد به تیم های دیگری نیز بپیوندم. چند باشگاه انگلیسی مرا می خواستند و واقعاً هم خوب برخورد كردند و مربیان و مدیران شان را نیز پسندیدم. اما من نمی توانم همگان را راضی نگه دارم و در زندگی كاری ام ملایم و مهربان باشم. یعنی جزء عادات من نیست. از همان نوجوانی این قضیه را در وجود خودم كشف كردم.» نكته دیگری كه كین كشف كرد، مخدوش و غیرقابل ترمیم بودن روابط او و فرگوسن مربی دیرپای منچستر طی ماه های اخیر بود. كین حاضر نیست راجع به این قسمت از قضیه زیاد حرف بزند اما این را هم حذف و پنهان نمی كند كه: «از شكستگی استخوان مچ پا رهایی یافته بودم و می خواستم به میدان بروم و توانم را دوباره بسنجم. تیم «ب» منچستر با همتای لیورپولی اش بازی داشت. به سر زمین رفتم. ناگهان به من گفتند كه جزء تیم نیستم و از من استفاده نخواهد شد. خیلی ناراحت شدم.»آن واقعه، یك نقطه عطف در روابط كین و فرگوسن و بهتر بگوییم نقطه پایانی بر آن بود. فرگوسن سال ها او را كاپیتان محبوب خود انگاشته و نزدیك ترین روابط را با وی داشت اما مثل دفعات مشابه قبلی ترجیح داده بود یكی از شاگردانش را با بی رحمی رد كند.
• یك دفعه «آدم بد» ماجرا شدم
به همین خاطر كین بدون آوردن نام فرگوسن می گوید: «عجیب است. معتقدم یك تیم و بازیكنانش باید بسیار سختكوش باشند و وجود خود را فدا كنند. آنها (سران) منچستر هم از این ایده و طرز برخورد حمایت می كردند. تا ۳ ، ۴ ماه پیش این طرز تلقی ادامه داشت. بعداً یك دفعه اوضاع عوض شد و من آدم بد ماجرا شدم و مرا به خاطر گفتن حرف هایی كنار گذاشتند كه پیشتر مرا تشویق به گفتن آن می كردند. به هرحال سال های طولانی خوشی را در باشگاه گذراندم، ولی ارتباط كاری من و سرمربی باید در جایی خاتمه می یافت.»

منبع : روزنامه شرق