فرشته های کوچک

اسم رمضان بوی خوبی می دهد؛ بوی روزه های کله گنجشکی؛ بوی عشقی که از میان روزه های روزه داران کوچک به مشام می رسد، بویی که مرا یاد دختران و پسران کوچکی می اندازد که با شوق، سحرها به استقبال سحری می روند.
دلشان شاید میان این دقیقه ها و ساعت ها برای خوراکی های رنگارنگ تنگ شود ولی قلبشان افطار را بیشتر دوست دارد.
سحرها، صدای اذان با صدای مادر به استقبال شان می آید. با همان چشمهای خواب آلود کنار سفره می نشینند، دلهای کوچکشان دریایی بزرگ دارد دریایی که روزه های کوچکشان را به عرش می برد.
خوب که نگاه می کنیم، کنار سفره های افطار فرشته های کوچکی را می بینیم.

عطیه کمالی خوش انصاف. تهران (عضو تیم ادبی و هنری مدرسه)

منبع : روزنامه کیهان