شناسایی عوامل قارچی جدا شده از ضایعات مختلف طیور مبتلا به آسپرژیلوزیس ارجاعی به مرکز قارچ شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران (۱۳۸۲-۱۳۷۰)

در این مطالعه نمونه های بدست آمده از ۲۶۳ قطعه طیور مشکوک به آسپرژیلوزیس تحت آزمایش های میکروسکوپی مستقیم، کشت و هیستوپاتولوژی قرار گرفتند. از این تعداد، ۱۸۵ قطعه (۸۵.۳ درصد)، ۲۳ قطعه (۷۹.۳ درصد) و ۱۲ قطعه (۷۰.۶ درصد) به ترتیب مبتلا به آسپرژیلوزیس ریوی، چشمی و پوستی بودند. فراوانترین گونه های آسپرژیلوس جدا شده شامل آسپرژیلوس فومیگاتوس (۷۰.۴ درصد) و سپس آسپرژیلوس فلاووس (۲۲.۷ درصد)، آسپرژیلوس نیجر (۳.۶ درصد)، آسپرژیلوس ترئوس (۲.۳ درصد) و آسپرژیلوس استوس (۰.۹ درصد) بودند. بیشترین موارد بیماری مربوط به ماکیان (۸۵ درصد) می باشد. در قناری آسپرژیلوس فلاووس بیشترین گونه بیماریزا شناخته شد (۶۱.۵ درصد). آسپرژیلوزیس ریوی در جوجه های جوان (۹۶.۱ درصد) بیش از پرندگان بالغ مشاهده گردید (p<۰.۰۰۱)، در حالی که در بالغین، آسپرژیلوس فومیگاتوس پوستی و چشمی بیشترین اشکال بیماری را نشان دار (p<۰.۰۵). با توجه به فراوانی بالای گونه های مختلف آسپرژیلوس، به ویژه آسپرژیلوس فومیگاتوس و آسپرژیلوس فلاووس در محیط و به خصوص مواد غدایی آلوده، باید روش هایی را برای پیشگیری از رشد و تکثیر این عوامل مهم بیماری زا در صنعت طیور طراحی نمود.

علیرضا خسروی
محمدحسن بزرگ مهری فرد
رامک یحیی رعیت
حجت اله شکری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی